หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2702

มีถงจวินและคนเก่าคอยช่วย เสบียงเตรียมทำสงครามของตระกูลข่งมีราคาต่ำ ดังนั้นการตรวจสอบจึงเสร็จสิ้นแล้ว

“คุณชายหลิน ของไม่แย่เลยครับ นอกจากว่าไม่ได้ใหม่ขนาดนั้น แต่อย่างอื่นก็โอเคครับ”

หลินมั่วพยักหน้า ข่งเซียงเทียนเองก็ถูกไท่จื่อขู่เอาไว้แล้ว

“ดี ไอหมอนี่ยังเป็นคนมีสัจจะ อาเฟยอีกเดี๋ยวส่งให้ข่งจื่อด้วย ให้เกียรติเขาหน่อย”

“ได้เลยครับลูกพี่ ผมรับประกันว่าจะให้เกียรติเขา เดินไปอย่างสงบ”

พูดจบอาเฟยก็ควักปืนพกออกมา คิดว่าจะยิงข่งจื่อเลย เพียงแต่ยังไม่ทันรอให้เขาเริ่มต้นใหม่ ไท่จื่อที่มาด้านหลังก็เตะเขาล้มลง

“เฮ้ย แกเป็นบ้าอะไร พี่ใหญ่บอกให้แกส่งข่งจื่อกลับตระกูลข่ง!”

“อ่าวหรอ เข้าใจแล้วครับ ฮี่ๆ”

อาเฟยเกาหัวแกรกๆถึงเข้าใจ ด้วยท่าทางไร้เดียงสานั้น ไม่มีรังสีความดุร้ายที่สั่งการสังหารหมู่กลุ่มนักฆ่าของตระกูลข่ง

“ชิ โง่จริงๆ ไม่รู้ทำไมตอนนั้นมันถึงเข้าตาฉันได้”

หลินมั่วยิ้มตาหยี“บางทีจุดนี้อาจจะมาจากคุณ”

ฮะ? มาจากฉัน? ฉันฉลาดขนาดนี้ ไม่มีทางมาจากฉัน ไม่มีทางแน่นอน

ไท่จื่อมองอาเฟยที่ยิ้มอย่างโง่ๆ ส่ายหัวทันที

หลินมั่วเพิกเฉยต่อคนโง่สองคนนี้ เมื่อของมาถึงแล้ว ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องเตรียมการโดยรวม

เนื่องจากเขาไม่คาดคิดว่าเฉินเฟยจะสามารถรับสมัครนักแม่นปืนได้จำนวนมาก ในโกดังจึงไม่มีอาวุธให้พวกเขา

หลินมั่วขอให้ถงจวินเลือกคนเก้าคน จัดตั้งทีมสไนเปอร์สิบคน พลซุ่มยิงที่เหลือได้รับมอบหมายให้เป็นคนของไท่จื่อเพื่อจัดตั้งทีมต่อสู้ที่มีสมาชิกห้าสิบคน

นี่เป็นโอกาสอันเหมาะสมที่จะเป็นผู้นำกลุ่มมือใหม่ของไท่จื่อด้วยอาวุธอันร้อนแรง

“เอาล่ะ มาทำความรู้จักกันก่อน เราอาจจะต้องสู้ศึกอันหนักหน่วงในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้!”

เรือรบหลงลี่กำลังจะมา การประลองระหว่างหลินมั่วและติงลี่กำลังจะมาถึงเร็วนี้

หลังจากการเตรียมการของหลินมั่วเสร็จสิ้น ทุกคนได้จองโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเหอซานเพื่อต้อนรับถงจวินและคนอื่นๆ

“ตายหมดแล้วเหรอ”

ข่งจื่อมองไปที่ดวงตาอาฆาตของพ่อของเขา และถอยห่างออกไปด้วยความกลัว หลังจากพยักหน้าด้วยความกลัว ใบหน้าของท่านผู้เฒ่าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

“แก แก”

ท่านผู้เฒ่ายกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่ลูกชาย แขนของเขาสั่นเทา

มีข่าวลือในสังคมว่านักฆ่าตระกูลข่ง ถูกกลุ่มหลินมั่วสังหาร ในตอนนั้นท่านผู้เฒ่าไม่เชื่อเลย

ชนชั้นสูงเกือบพันคนจะถูกกวาดล้างเพียงแค่หมวกใบเดียวได้อย่างไร ไม่ว่ายังไงก็ตาม มันเป็นเพียงความล้มเหลวในภารกิจและการสูญเสียกำลังคนเท่านั้น

“ตระกูลข่งของฉันสร้างมามากกว่าสิบปี...แกคือตัวซวยของครอบครัว...ไอ้เวร!”

ข่งเซียงเทียนไม่สามารถยอมรับการโจมตีนี้ได้ในตอนนี้ เขาโกรธมากจนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก แล้วล้มลงกับพื้น

“พ่อ พ่อเป็นอะไรไปครับ ใครก็ได้! มาช่วยที!”

หลังจากการร้องขอความช่วยเหลือของข่งจื่อ ตระกูลข่งตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายแล้ว!