หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2722

ในตอนนั้นเอง ทุกคนในห้องต่างก็ยื่นคอเข้ามามองเพราะอยากเห็นว่าของล้ำค่าที่ตีราคาไม่ได้นั้นคืออะไรกันแน่

แต่ทว่าภายใต้การคาดหวังของทุกคน กล่องดำกลับไม่ได้ทำให้เซอร์ไพรส์เท่าที่คิด นอกจากอัญมณีโบราณที่แตกหัก สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็มีเพียงแต่หน้ากากที่ไม่รู้ว่านำวัสดุอะไรมาทำ

หลินมั่วหยิบหน้ากากชิ้นนั้นขึ้นมาดูด้วยความสงสัย หน้ากากทำมาจากโลหะสีดำที่ไม่รู้จัก มันเป็นหน้ากากของปีศาจหน้าตาอัปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัว

เมื่อหลินมั่วได้มองอย่างละเอียดแล้ว จู่ๆ เขาก็พบว่าหน้ากากปีศาจชิ้นนี้คือพญายมไท่ซาน หนึ่งในพญายมทั้งสิบแห่งขุมนรก

ในขณะที่หลินมั่วกำลังจับจ้องหน้ากากชิ้นนั้นอยู่ จู่ๆ แสงสีทองที่อยู่ภายในหน้ากากก็สว่างขึ้นมา แสงนั้นเคลื่อนไหวไปมา ก่อนจะมีตัวอักษร “หลานหลิง” ปรากฏขึ้น หลินมั่วค่อยๆ ยกหน้ากากนั้นเข้ามาใกล้ใบหน้าตัวเองอย่างไร้สติ

“ลูกพี่!”

เดิมทีไท่จื่ออยากจะเตือนให้หลินมั่วระวังตัว ยังไงซะของน่าพิศวงไม่รู้ที่มาที่ไปแบบนี้ ใครจะไปรู้ว่าจะมีอันตรายซ่อนอยู่หรือไม่ แต่ว่าเขาเพิ่งจะได้เอ่ยปากพูด หน้ากากหลานหลิงก็ถูกสวมทับเข้าไปบนใบหน้าหลินมั่วเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ชั่วพริบตา ราวกับความฝัน สิ่งของทั้งหมดที่อยู่ในห้องลอยขึ้นทันที หลังจากที่ทุกอย่างพุ่งไปชนกำแพงแล้ว สถานการณ์ทั้งหมดก็หยุดลง

เมื่อทุกคนในห้องหันมามองหลินมั่วอีกครั้ง พวกเขาก็ต้องตกใจจนหน้าถอดสี หลินมั่วที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเปลี่ยนไปราวกับพญายมในขุมนรก เพียงมองเขาแค่เสี้ยววินาทีก็รู้สึกหายใจติดขัด หัวใจเต้นระรัวราวกับจะทะลุออกมา

หลินมั่วที่เดิมทีมีหน้าตาที่หล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง ประกอบกับเมื่อเขาสวมหน้ากากชิ้นนี้เขาไป ทำให้เขายิ่งดูเหมือนราชาผู้สูงศักดิ์ ทำให้คนที่ได้พบเห็นแทบอยากจะสวามิภักดิ์

ส่วนหลินมั่วกลับพบว่าหลังจากที่ได้สวมหน้ากากชิ้นนี้แล้ว พละกำลังของเขาก็เพิ่มมากขึ้น เก้าเข็มลึกลับก็พุ่งทะยานออกมาจากกระเป๋า ในขณะที่เขากำลังยกมือขึ้น เก้าเข็มลึกลับก็พุ่งลอยไปทั่วทั้งสี่ทิศตามคำสั่งนิ้วของเขา

เก้าเข็มลึกลับราวกับอวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกาย เขาจึงสามารถควบคุมได้ง่าย

“มหัศจรรย์จริงๆ !”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาอย่างตกใจ เก้าเข็มลึกลับมีเงื่อนไขที่สูงมากสำหรับพลังของจิตวิญญาณ ก่อนหน้านี้เขาสามารถควบคุมสี่เข็มลึกลับได้ทั้งหมดแล้ว

ในขณะที่เขาหันมามองไท่จื่อและคนอื่นๆ เขาก็มองทะลุร่างกายของพวกเขาจนสามารถเห็นหัวใจที่อยู่ภายในได้ แต่เมื่อเห็นว่าจังหวะหัวใจของใครบางคนเต้นช้าลงอย่างผิดจังหวะ ยังไม่ทันที่หลินมั่วจะดึงสติกลับมาได้ จู่ๆ ก็มีเสียงพูดกระซิบขึ้นข้างหูด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น

“ฆ่า!”

“ลูกพี่อย่าใส่อีกเลย พวกเรารับมือไม่ไหว”

“สบายใจได้ รอบนี้รับรองว่าจะไม่มีเหตุการณ์เหนือความคาดหมาย!”

พูดจบ หลินมั่วก็สวมหน้ากากทันที

“แม่* วิ่งไวมาก!”

สีหน้าของไท่จื่อเปลี่ยนไปทันที เขาวิ่งหนีออกจากห้องไป ส่วนติงลี่ที่ได้รับบาดเจ็บหนักจึงทำให้ไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนได้ เขาจึงทำได้เพียงเบิกตากว้างมองภาพเหตุการณ์อย่างตกใจและรอความตายอย่างสิ้นหวัง

แต่ทว่าหลังจากหลินมั่วสวมหน้ากากหลานหลิงอีกครั้งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีกลิ่นอายที่น่ากลัว และไม่มีบรรยากาศน่าอึดอัด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

นี่มันเรื่องอะไรกัน เมื่อกี้พวกเราเกิดภาพหลอนไปเองงั้นเหรอ