หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2724

อีกด้านหนึ่ง ณ เรือนสี่ประสานโบราณแห่งหนึ่งในเหอเน่ย เหวินเฉียงกำลังดื่มด่ำกับแสงแดดในฤดูหนาว

“นายทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ !”

ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะฟังดูเรียบนิ่ง แต่ในตอนนี้ลูกน้องของเขากำลังเหงื่อตกเป็นสาย การที่เจ้านายเขามีท่าทีแบบนี้นั้นแสดงว่าในใจกำลังโกรธมาก

“มีดเกล็ดทองถูกทำลาย ฉันทุ่มเทเพื่อบินไปเอาอาวุธลับระดับสูงแทบตาย แต่กลับถูกนายทำลายมันจนหมด

แต่นายกลับบอกฉันว่าติงลี่ยังไม่ตาย ฉันจะเอานายไว้ทำซากอะไร!”

เหวินเฉียงบีบแก้วชาในมือจนมันแหลกเป็นผุยผง

ท่ามกลางเสียงแก้วตกกระทบลงบนพื้น ลูกน้องทุกคนจึงรีบคุกเข่าลง เหลยหู่ที่เป็นหัวหน้ากำลังร้องขอชีวิตอย่างหวาดกลัวกว่าใครเพื่อน

“เจ้านาย...เจ้านายโปรดไว้ชีวิตผมด้วย พวกเราไม่คิดถึงจริงๆ ว่าหลินมั่วจะปิดยังฝีมือตัวเองเอาไว้

โดยเฉพาะกระบี่เล่มยาวในมือของมัน แหลมคมกว่าสิ่งใด ลมปราณกระบี่ก็แข็งแกร่งยิ่งนัก!”

เหวินเฉียงขมวดคิ้วแน่น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสนใจ “เล่ามาสิ!”

หลังจากที่เหลยหู่เล่าเรื่องราวให้เหวินเฉียงฟังแล้ว

เหวินเฉียงยื่นมือออกมาเคาะพนักเก้าอี้เบาๆ ทุกๆ จังหวะเคาะที่เชื่องช้าราวกับกำลังเคาะลงบนหัวใจของบรรดาลูกน้องจนพวกเขาเหงื่อตกไปตามๆ กัน

“ฉันคงจะประเมินหลินมั่วต่ำเกินไปจริงๆ ถือดาบผิดฝั่ง จังหวะที่ควรถอยกลับพุ่งเข้าใจ จนทำให้ตัวเองต้องเข้าไปอยู่ท่ามกลางสงครามเสียเอง

เหวินเฉียงเพียงทอดถอนใจเท่านั้นไม่ได้มีอารมณ์โมโหแต่อย่างใด กลับกันแววตาของเขากลับแฝงไปด้วยความคาดหวังในบางอย่าง

ก่อนหน้านี้ตอนสู้กันที่เมืองไห่ฟาง หลินมั่วแอบออมมือไว้ ไม่ได้สู้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่สิ่งที่ทำให้เหวินเฉียงคาดไม่ถึงก็คือหลินมั่วจะมีฝีมือที่เก่งกาจขนาดนี้

“เป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่เลวเลยทีเดียว!”

“ส่วนพวกนาย...”

เหวินเฉียงพูดเพียงครึ่งเดียวก่อนจะยกมือขึ้นไปทางเหล่ยหู่ ถึงแม้พวกเขาจะอยู่ห่างกันสามสี่เมตร แต่เมื่อเหวินเฉียงเคลื่อนไหว เหล่ยหู่ก็ปลิวไปเกือบสิบเมตร

“ฉันจะให้โอกาสพวกนายครั้งสุดท้าย เก็บติงลี่ซะ ถ้าครั้งนี้ยังล้มเหลวอีก ก็คงรู้นะว่าจะเจอกับอะไร”

หลังจากที่หลินมั่วได้รวบรวมข้อมูลเรียบร้อยแล้ว เขาก็ประมวลผมภายในสมองอย่างรวดเร็ว! ติงลี่เมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย เขาก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาทันที

“อยากกลับตัวไหม”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ติงลี่คงจะตอบตกลงแบบไม่คิด เพราะตอนนี้มีหลายฝ่ายกำลังเพ่งเล็งเขาอยู่ แถมยังมีฆาตกรโหดเหี้ยมที่ซ่อนตัวอยู่ เขาแทบจะนอนหลับไม่สนิทในทุกๆ คืน แต่ว่าหลังจากที่ถูกหลินมั่วเล่นงานครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็กังวลว่านี่จะเป็นกับดักให้ตัวเขากระโดดออกจากหลุมหนึ่งเพื่อตกลงไปอีกหลุมหนึ่ง

หลินมั่วเมื่อเห็นท่าทีลังเลของอีกฝ่าย เขาก็ตบบ่าติงลี่เบาๆ

“วิถีของลูกผู้ชาย กล้าไม่กล้าตอบมาแค่คำเดียว”

หลังจากที่ติงลี่ลังเลใจไปสักพัก เขาก็ยังคงไม่ตัดสินใจ

“ไม่ได้ คุณต้องบอกแผนการของคุณให้ผมฟังก่อน ผมถึงจะตัดสินใจ”

หลินมั่ว “...”

ซวยแล้ว อยู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็ฉลาดขึ้นมาซะได้!