หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2730

การต่อสู้ดำเนินไปเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งสองฝ่ายกระสุนหมด มันเป็นจุดเริ่มต้นของการสู้แบบประชิดตัว ฝ่ายของติงลี่ที่มีความกล้าหาญ แม้จะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่มากกว่าสี่ห้าเท่า แต่ก็ยังคงบุกโจมตี

ท่ามกลางสมรภูมิที่โหดร้าย เต็มไปด้วยศพนอนเรียงราย เลือดสาดกระจายย้อมน้ำทะเลให้กลายเป็นสีแดงฉาน เศษซากแขนขาถูกคลื่นซัดพัดไปมา

หลินมั่วปกป้องติงลี่ ฟันฝ่าเข้าไปในใจกลางข้าศึก แม้ติงลี่จะดูอ่อนแอเมื่อเทียบกับไท่จื่อและหลินมั่ว แต่เขาก็มีฝีมือการต่อสู้พอที่จะจัดการกับนักรบระดับล่างได้ เพียงแต่จำนวนศัตรูมีมากเกินไป

หลังจากที่ติงลี่ฟันลูกน้องของตระกูลข่งตายไปหนึ่งคน ก็รู้สึกชาไปทั่วตัว เขาลืมไปแล้วว่าฆ่าศัตรูไปกี่คน อาจจะสามสิบหรือห้าสิบ ตอนนี้ทั่วร่างกายของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด โชคดีที่หลินมั่วช่วยปกป้อง เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ!

“หลินมั่ว ฉันหมดแรงแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว!”

เขาสิ้นหวังเมื่อมองไปเห็นศัตรูที่รุดหน้าเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง

“ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันตายแน่ คุณตายคนเดียวยังพอว่า ทำไมต้องพาฉันมาตายด้วย”

เขาเสียใจแล้ว ที่ตัดสินใจโง่ๆบุกเข้าไปในใจกลางศัตรู ทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย

“ไม่พาคุณมาด้วย ฉันจะหาข้ออ้างฆ่าพวกมันอย่างชอบธรรมได้ยังไง โง่หรือเปล่า!”