หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2746

หากหลินมั่วจะเดินคอตกจากไปกลุ่มองครักษ์ก็จะปล่อยเขาไป เพราะถึงยังไงจุดประสงค์ของพวกเขาก็แค่ช่วยรักษาหน้าให้คามิน่า

แต่คำพูดเล็กๆ น้อยๆ ก่อนไปของหลินมั่วได้กระตุ้นคนหลายคน พวกเขากลัวคามิน่าแม้ว่าจะเป็นความจริง แต่เมื่อไหร่กันที่ให้คนนอกมาเยาะเย้ยแบบนี้

“ไอ้เจ้านี่ หยุดอยู่ตรงนั้นก่อน”

ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกมา องครักษ์หลายคนก็เข้ามาล้อมหลินมั่วไว้ทันที

“ปราสาทของพระองค์เป็นสถานที่ที่แกสามารถเข้าออกได้ทุกเมื่อที่ต้องการอย่างงั้นเหรอ จับมันไว้คนคนนี้อาจเป็นโจร เราต้องจับมันมาสอบปากคำ”

ผู้มองดูเหตุการณ์สีหน้าเปลี่ยนทันทีที่ได้ยินคำว่าสอบปากคำ นี่ถือว่าเหตุการณ์หนักแล้วนะ

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าชายหกโหดร้ายและไร้เหตุผลมาก หากเขาถูกจับไปสอบปากคำแบบทรมาน ต่อให้ไม่ตายก็ถูกถลกผิวหนัง ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองตามชายหนุ่มด้วยความเห็นอกเห็นใจ เป็นผู้ชายที่น่าสงสารจริงๆ

แต่ในเวลานี้หลินมั่วที่เป็นจุดสนใจกลับมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง เขายิ้มมุมปากเมื่อเผชิญหน้ากับคนที่ดุดันไม่กี่คน

“ฉันเป็นแขกผู้มีเกียรติของเจ้าชายหกของพวกแก แน่ใจแล้วเหรอที่จะลงมือ”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ทั้งองครักษ์และคนมองดูต่างก็พากันส่ายหัว ตอนนี้เริ่มกลัวเข้าแล้วสิท่า

เหตุผลนี้ดูแต่งเรื่องมากเกินไปแล้ว ต้องรู้ว่าสำหรับงานเลี้ยงในวันนี้ทุกคนพึ่งพาความสัมพันธ์ที่ตัวเองมี แถมยังใช้ทรัพย์สมบัติจำนวนมากเพื่อรับจดหมายเชิญ เพียงเพื่อให้เป็นที่คุ้นตาของเจ้าชายหก หากโชคดีพอที่จะได้พูดคุยกับเจ้าชายหก มันจะเป็นโอกาสที่ดีมาก

นอกจากหมอผีผู้ยิ่งใหญ่สองสามคนจากประเทศว่านเซี่ยง พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อแขกผู้มีเกียรติคนใดเลย

“แขกผู้มีเกียรติเหรอ ให้ตายสิจับมันไว้ ฉันจะเชิญแกไปดื่มชาที่ห้องสอบสวนในภายหลัง ฉันจะปฏิบัติต่อแกในฐานะแขกผู้มีเกียรติ”

ขณะที่องครักษ์กำลังจะลงมือ หมอผีผู้ยิ่งใหญ่หลายคนสวมชุดหนังสัตว์ก็มาถึงปราสาทซึ่งอยู่ไม่ไกล

เหล่าหมอผีผู้ยิ่งใหญ่ต่างก็จำหลินมั่วหมอเทวดาคนนี้ได้ อาชีพเดียวกันที่เป็นคู่รักคู่แค้นกัน

"เกิดอะไรขึ้น"

เมื่อองครักษ์เห็นพวกเขาก็รีบหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่

“สามารถบอกเรื่องราวทั้งหมดได้ด้วยการดูที่จุดเดียว คนเช่นนี้ก็ยังสามารถกลายเป็นหมอเทวดาได้ นี่แสดงให้เห็นว่าทักษะทางการแพทย์ของจีนนั้นช่างเงียบเหงาแค่ไหน”

ด้วยคำพูดของคนเพียงไม่กี่คน หลินมั่วก็ถูกลดบทบาทจนไร้ค่า รวมทัั้งทั่วประเทศจีนด้วย

หลินมั่วมองไปที่หมอผีผู้ยิ่งใหญ่ที่ดูหยิ่งผยองตรงหน้าเขา ก่อนจะเผยรอยยิ้มอันเย็นชาออกมา

“แล้วคุณคิดว่าทักษะหมอผีของคุณดีกว่าทักษะการแพทย์จีนของเราอย่างงั้นเหรอ”

“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ไม่อยากจะพูดเยอะ แต่ก็เกินพอที่จะบดขยี้หมอเทวดาที่มีศีลธรรมต่ำเช่นคุณ”

หลังจากพูดจบไป๋หลางก็จัดระเบียบเสื้อขนสัตว์ของเขาอย่างภาคภูมิใจ จากนั้นก็จ้องมองไปที่หลินมั่ว

ในความเห็นของเขา การแข่งขันการเป็น หมอเทวดาของประเทศจีนเป็นเพียงการเล่นของกลุ่มเด็กวัยรุ่นเท่านั้นแหละ เขาเคยรับเทคนิคหมอผีดั้งเดิมและฝึกฝนอยู่หลายทศวรรษแล้ว ทักษะการแพทย์ของเขาจะด้อยกว่าเจ้าหนุ่มนี้ได้ยังไง

“ งั้นก็ดีดู ไม่เสียหายที่จะลองฝึกซ้อมดู คงต้องใช้เวลาสักพักก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม”