หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2762

ที่นั่งวีไอพีแยกจากล็อบบี้ ข้างนอกมีเสียงดัง ที่นั่งแต่ละที่ของที่นี่เป็นโซฟาหนังและมีฟังก์ชั่นนวดของตัวเอง

แขกด้านนอกมองเข้ามาด้านในอยู่บ่อยครั้ง แววตาเปี่ยมไปด้วยความอิจฉา ผู้คนที่สามารถเข้าไปในห้องวีไอพีล้วนเป็นแขกพิเศษที่ได้รับเชิญจากเจ้าชายหรือเจ้าหญิง แม้ว่าพวกเขาจะมีเพียงคำเดียวที่แตกต่างจากแขกทั่วไป แต่การปฏิบัติต่อพวกเขาก็แตกต่างกันมาก

“ผู้หญิงสองคนนี้ดูไม่ใช่คนดีเลยนะ !”

ไป๋เฉียนเอ๋อร์มองสาวสวยหุ่นดีสองคนที่อยู่ไม่ไกลอย่างระแวดระวังและกระซิบกระซาบให้หลินมั่วได้ยิน

หลินมั่วเอียงคอด้วยความแปลกใจ “รู้ได้ยังไง ?”

เขาไม่ได้ระแวงอีกฝ่ายมากนัก เทียบกับสวี่ปั้นซย่าที่เป็นภรรยา หรือเสวี่ยเหลียนกับไป๋รั่วหรง สิงสาวหุ่นดีที่อยู่ตรงหน้าก็เป็นแค่ผงแป้งสีแดง

ไป๋เฉียนเอ๋อร์เม้มริมฝีปากอย่างภาคภูมิใจ

“นี่มันเป็นเซ็นส์ของผู้หญิง !”

“ฉันนึกว่าเธออิจฉาที่พวกเธอหุ่นดี หน้าตาสะสวยซะอีก !”

“นาย…”

ไป๋เฉียนเอ๋อร์โดนหลินมั่วหยอกล้อแบบนี้ก็เบือนหน้าหนี ไม่ได้สนใจเขาอีก

หลินมั่วยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เขาเพียงแค่จิบชาใดในมือต่อไป เดิมทีก็เป็นเรื่องล้อเล่นที่น่าเบื่ออยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่าไป๋เฉียนเอ๋อร์จะไม่มีอารมณ์ขันขนาดนี้

สองสาวหน้าตาสาวสวยที่อยู่ไม่ไกลจากหลินมั่วเอาแต่กระซิบกระซาบและแอบมองมาที่นี่เป็นครั้งคราว เมื่อพวกหลินมั่วสบตา หญิงสาวทั้งสองก็เริ่มเขินอายและหลบสายตาทันที ดูท่าทางขี้อายของพวกเธอดูมีเสน่ห์มาก

ผ่านไปได้ไม่นาน ความกล้าของพวกเธอก็เพิ่มขึ้นและเริ่มเข้าใกล้อีกฝ่าย

“ไม่ทราบว่าคุณคือหมอเทวดาหลินใช่มั้ย ?”

หลินมั่วไม่ได้ปฏิเสธ “ใช่ครับ ไม่ทราบว่าพวกคุณคือใคร ?”

หลังจากที่สาวทั้งสองได้รับคำตอบจากหลินมั่วก็รื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันทีอย่างแน่นอนอยู่แล้ว

จื่อเซวียนผู้เป็นน้องเห็นพี่เขินอายเกินกว่าจะเงยหน้าขึ้นได้จึงรีบร้อนจิ้มเอวเล็กคอดของจื่ออี๋ เพียงแต่ว่าผู้เป็นพี่ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จื่อเซวียนจึงได้แต่ต้องเปิดปากพูดเอง

“คุณหลิน เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ ช่วงนี้พี่สาวของฉันร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงมาโดยตลอด แต่ก็ไปโรงพยาบาลเยอะมาก ไม่รู้เลยว่ามีปัญหาตรงไหน”

“ได้ยินว่าคุณหลินเป็นแพทย์จีน แถมยังเอาชนะหมอผีไป๋หลางได้ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยทักษะทางการแพทย์ของคุณ เราจึงอยากขอให้คุณช่วยดูว่าเธอมีปัญหาอะไร”

พูดถึงเรื่องสำคัญ หลินมั่วที่มีสีหน้าเบื่อหน่ายก็เริ่มสนใจขึ้นมาทันที

“ยื่นแขนออกมา !”

จื่ออี๋ผู้พี่ได้ยินแบบนี้ก็เงยหน้าขึ้นมา พร้อมเหยียดแขนที่ขาวและละเอียดอ่อนของเธอออกไปต่อหน้าหลินมั่วโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“คุณหลิน งั้นก็รบกวนด้วยนะคะ”

ในตอนนี้ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์อันไม่มีที่สิ้นสุด