หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2772

ไป๋เฉียนเอ๋อร์เพิ่งจะผ่านเหตุการณ์ที่น่าตกใจมาทำให้ในตอนนี้เธอเพิ่งจะได้สติ

“หลินมั่วตกลงคุณทำอะไร”

หลินมั่วไม่ได้อธิบายให้ไป๋เฉียนเอ๋อร์ฟัง เขาเพียงบอกว่าเจ้าชายหกและตัวเองต้องแสดงละครเล็กน้อยเพื่อให้ผ่านสถานการณ์นั้นมาได้

อีกด้าน ในตอนนี้จาเทอร์ได้รีดพิษงูออกจนหมดแล้ว ถึงแม้รอยแผลจะยังคงนูนบวมเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต

หลังจากที่เขาทำการรักษาแล้ว เขาก็เตรียมตัวที่จะไปแก้แค้นหลินมั่ว ถ้าไม่ใช่เพราะคนคนนี้ เอลวิสจะเกลียดเขาได้ยังไง

แต่ทว่าเพราะเขารีบร้อนเกินไปจึงเตรียมงูสามเหลี่ยมติดตัวมาเพียงตัวเดียว ในตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะใช้วิธีการอะไรมาจัดการกับหลินมั่ว

“พวกเราใครเตรียมยาห้าพิษหรือยาล้มช้างมาบ้าง”

เมื่อได้ยินคำถามของเขา บรรดาหมอผีที่อยู่ตรงหน้าก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

ล้อกันเล่นงั้นเหรอ! ของอันตรายแบบนั้นใครจะกล้าเอาเข้าไปในงานเลี้ยง หากโดนจับได้ ไม่ว่าเจตนาจะเป็นการลอบทำร้ายแขกในงาน หรือทำร้ายสมาชิกในราชสำนัก ก็ล้วนถูกยิงประหารทั้งหมด

ในตอนนี้ จาเทอร์ก็ได้สติกลับมาเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเขาเป็นลูกชายของเสนาบดี ประกอบกับความสัมพันธ์ระหว่างเขาและองค์หญิงรอง ทำให้งูสามเหลี่ยมของเขาก็ไม่สามารถนำเข้าไปได้

“ช่างเถอะ แล้วยาสลบอะไรพวกนั้นล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หนึ่งในบรรดาหมอผีคนหนึ่งก็ตาเป็นประกายออกมาทันที

“ท่านจาเทอร์ ผมมีผงดอกโรสแมรี่ขวดหนึ่ง หลังจากที่ใช้แล้ว สามารถทำให้ผู้คนมัวเมา ขาดสติสัมปชัญญะ ไม่รู้ว่าจะมีประโยชน์ไหม”

จาเทอร์เห็นว่าไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่านี้ เขาจึงจำใจรับผงโรสแมรี่มา ต่อให้ไม่สามารถฆ่าหลินมั่วได้ แต่ก็ต้องทำให้อีกฝ่ายขายหน้าต่อผู้คนให้ได้

“หลินมั่วระวังตัวกับผมมาก อีกอย่างผมก็ออกไปไม่ได้

ในเมื่อผงโรสแมรี่อยู่ในมือของคุณแล้ว งั้นคุณจัดการแทนด้วยนะครับ...”

.......

หลังจากที่หลินมั่วรู้สึกได้ว่าเธอผิดปกติไป เขาก็รีบเข้ามาพยุงเธอไว้ทันที

“คุณเป็นอะไร”

ความเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้ แสดงว่าต้องมีใครจงใจทำ

คิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็กวาดสายตาไปมองรอบ ๆ หมอผีหนุ่มที่ใช้ผงโรสแมรี่ยังคงยืนกลมกลืนอยู่กลางผู้คน ไม่ได้หนีออกจากจุดเกิดเหตุ แต่เพราะความประหม่าทำให้บังเอิญสบตากับหลินมั่วเข้า เขารีบเบนหน้าหนีไปอย่างตื่นตระหนก

ความตื่นตระหนกของเขาตกอยู่ในสายตาของหลินมั่ว

“แกเป็นคนทำงั้นเหรอ”

ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ หลินมั่วที่กำลังพยุงไป๋เฉียนเอ๋อร์อยู่ก็คว้าข้อมือของอีกฝ่ายแน่น ก่อนจะพบว่าในมือของชายผู้นั้นมีขวดเล็ก ๆ อยู่ เขาเลิกคิ้วแน่น

“โรสแมรี่!”