หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2821

ซ่งจือหลานรู้สึกไม่เต็มใจในตอนแรก ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากช่วยหลินมั่ว แต่เธอเองก็กังวลว่าจะทำได้ไม่ดีแล้วจะเป็นการสร้างปัญหาให้กับหลินมั่ว หลังจากได้รับการปลอบโยน เธอก็ตัดสินใจเข้ารับหน้าที่

“งั้นก็ได้ ฉันจะลองดู”

หลินมั่วเห็นซ่งจือหลานตกลงก็ดีใจมาก ด้วยวิธีนี้เขาไม่ต้องกังวลเรื่องพันธมิตรการค้าอีกต่อไป ด้วยศักยภาพของซ่งจือหลาน การจัดการบริหารพันธมิตรการค้าไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่ต้องเผชิญกับบุคลากรที่ต้องจัดการด้วยวิธีที่แตกต่างกันเท่านั้น ขอเธอปรับตัวให้เข้ากับตำแหน่งนี้ ภายภาคหน้าพันธมิตรการค้าก็จะเจริญรุ่งเรืองอย่างแน่นอน

“พี่ซ่ง ช่วงนี้คุณมอบหมายเรื่องงานที่อวิ๋นช่วงไปก่อน ต่อไปเรื่องราวต่างๆจะยุ่งยากซับซ้อนขึ้นกว่านี้สักระยะหนึ่ง”

“รบกวนคุณแล้ว!”

ซ่งจือหลานมองไปที่สายตาที่ร้อนแรงของหลินมั่วสีหน้าของเธอก็แดงระเรื่อ แล้วก็กลับมาเป็นปกติ

“เอาล่ะ คิดซะว่าพี่ติดหนี้คุณก็แล้วกัน เรื่องบริษัทพี่จะจัดการให้เรียบร้อย”

ปัจจุบันอวิ๋นช่วงกรุ๊ปเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลมาก และพานหยางก็มีสาขาของบริษัทอยู่ด้วย จริงๆแล้วสำนักงานใหญ่ก็สามารถย้ายไปที่พานหยางได้เช่นกัน ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ แค่ซ่งจือหลานเซ็นคำสั่งย้ายเท่านั้นเอง

หลังจากตกลงกันเรื่องนี้ หลินมั่วก็คำนึงถึงความปลอดภัยของซ่งจือหลานด้วย เขาได้โอนหน่วยองค์รักษ์ขนนกที่ตี๋หยุนเป็นผู้นำไปประจำการอยู่เคียงข้างซ่งจือหลาน สำหรับเฉินจิ้นก็ถูกเขาเรียกตัวมาจากพานหยาง อย่างนี้องครักษ์ขนนกก็สามารถคุ้มครองความปลอดภัยของซ่งจือหลาน และอีกด้านก็ฝึกฝนไปพร้อมๆกันได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

การประชุมในวันที่สองยังคงนัดหมายไว้ในตอนเที่ยง ยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมาย เพียงแต่คนที่เหลืออยู่ทั้งหมดได้เข้าร่วมพันธมิตรการค้าแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างก็ง่ายขึ้น

ประธานสมาคมการค้าย่อมเป็นหลินมั่วอยู่แล้ว รองประธานคือซ่งจือหลาน สำหรับเรื่องนี้ แม้ว่าหลายคนจะมีความไม่พอใจในใจ แต่เนื่องจากหลินมั่วได้แต่งตั้งพวกเขาแล้ว ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรมาก อยากจะกินเนื้อ ก็ต้องเชื่อฟังและให้ความร่วมมือแต่โดยดี

ส่วนสำนักงานใหญ่ของพันธมิตรการค้า ระยะชั่วคราวยังไม่กำหนด เมืองพานหยางอยู่ไกล เมืองเหอซานอยู่ไกลยิ่งกว่า หนำซ้ำยังดีไม่เท่าพานหยาง

“ผมจะลงมือกับตระกูลข่งก่อน ส่วนสมาชิกพันธมิตรการค้าทุกท่าน โปรดตัดสินใจด้วยตัวเอง หลังจากตระกูลข่งล้มละลาย ผมจะไม่ขอรับส่วนแบ่งใดๆ ทรัพยากรอื่นๆใครแย่งชิงได้ก็เป็นของคนๆนั้น เพียงแต่โปรดระวังอย่าให้เกิดความขัดแย้ง”

เดิมทีทุกคนต่างคิดว่าหลินมั่วกำลังเอาธุระส่วนตัวมาปนกับงาน โดยใช้พวกเขาเป็นเครื่องมือในการต่อสู้กับตระกูลข่ง แต่เมื่อได้ยินการแบ่งสรรปันผลประโยชน์นี้ ทุกคนต่างยกย่องหลินมั่วที่ใจกว้างและเสียสละ

สำหรับหลินมั่วแล้ว ตระกูลข่งอาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญ แต่สำหรับคนส่วนใหญ่ในที่ประชุม ตระกูลข่งเปรียบเสมือนยักษ์ใหญ่ที่ยากจะต่อกร วันนี้ด้วยการนำของหลินมั่ว พวกเขาจะได้กินเนื้อหลังการต่อสู้ ทุกคนมีใครบ้างไม่อยากได้

“ถ้างั้นการประชุมสองวันนี้ก็สิ้นสุดลงแล้ว รอจนตระกูลข่งล้มละลาย พวกเราค่อยจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะเถอะ”

ตามคำสั่งของหลินมั่ว ทุกคนก็รีบกลับไปยังดินแดนของตนเตรียมอุปกรณ์สำหรับการกินเนื้อ ส่วนงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จ ก็แค่เค้กวันเกิดนี่ ซึ่งทุกคนต่างเข้าใจดี

ข่าวการก่อตั้งพันธมิตรการค้าต้าฉวีก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน