หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2897

งานแต่งงานกลางหุบเขาไม่มีพิธีหยุมหยิมมากนัก โยวหลีนั่งตัวตรงเป็นองค์ประธานแสดงใบหน้าที่เศร้าระคนความดีใจ มองลูกสาวสุดที่รักของตัวเองเดินเข้ามาทีละก้าว

ชุดแต่งงานสีแดงเรียบง่ายไม่เห็นความแวววาวของแสงสีเงินและสีทอง เฉกเช่นเดียวกันก็มองไม่เห็นเครื่องประดับใดๆ มีเพียงลายดอกเหมยสีแดงชาดประดับกลางหน้าผากที่ขับดุนให้เด่นขึ้น

ทว่าการตกแต่งที่เรียบง่ายนี้ กลับทำให้แสดงความงดงามของเจ้าสาวยออกมาอย่างเต็มที่

“พ่อ วันนี้ลูกสาวจะออกเรือนแล้วค่ะ!”

โยวหลีมองลูกสาวสุดที่รักว่านอนสอนง่ายของตัวเองที่อยู่ตรงหน้า แล้วเบ้าตาก็แดงขึ้นมาทันทีทว่าพอคิดว่ามีคนมากมายอยู่ในงานนี้ เขาจึงสูดลมหายใจลึกๆ ทันที กลั้นน้ำตากลับไปเลย

ลูกสาวที่เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากยี่สิบกว่าปี กำลังจะมอบให้ชายอื่นแล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำใจได้ภายในระยะเวลาอันสั้น

โชคดีที่ว่า เสียงเรียกว่า ‘พ่อ’ ที่ดูสนิทสนมนั้น ได้ปลอบใจความเศร้าของโยวหลีได้บ้างขณะเดียวกันได้พิสูจน์ว่าลูกสาวสุดที่รักของตัวเองชอบหลินมั่วจริงๆ ไม่อย่างนั้นแค่คำว่าพ่อประโยคเดียวเขาไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้ยิน

“ดีๆๆๆ!”

“ต่อไปจะต้องดูแลตัวเองดี ถ้าหากหลินมั่วรังแกลูก ลูกก็มาบอกพ่อ จำไว้ภูเขาเทพทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแรงสนับสนุนของลูก”