หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2900

หลังจากที่ลู่อิ่งอธิบายจบ บรรยากาศในกระท่อมมุงจากก็สงบลง เพื่อบรรเทาความลำบากใจหลินมั่วจึงเปลี่ยนหัวข้อทันที

“จริงสิ ปรมาจารย์ที่ซ่อนอยู่บนถนนเซินลัว คงเป็นคนที่มาจากภูเขาเทพบาซ่าของเธอใช่ไหม”

ลู่อิ่งพยักหน้า “ใช่ค่ะ เพียงแต่ว่าพวกเขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่เลยถูกไล่ออก”

ส่วนผิดอะไร เธอไม่ได้อธิบายละเอียด

หลินมั่วเองก็เข้าใจได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาเคยเจอเรื่องแปลกๆ มากมายบนถนนเซินลัวมาก่อน

พวกเขาทั้งสองคุยกันแล้วพูดคุยกันสักสองสามคำในช่วงตอนนี้ หลินมั่วไม่กล้าที่จะมองลู่อิ่งเลย ถ้าเขาต้องต่อสู้ เขาสามารถฆ่าศัตรูได้ แต่เขาทำอะไรไม่ถูกเมื่อพูดถึงเรื่องระหว่างหนุ่มสาว

ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ความคาดหวัง และแน่นอนว่าต้องมีความลังเลร่วมด้วย

หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อน และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตัดสินใจว่าจะพูดอะไรสักอย่าง

“เอ่อคือลู่อิ่ง...”

“คือ จริงๆแล้วฉันแต่งงานแล้ว! พอพูดแล้วก็รู้สึกผิดต่อเธอ มักจะห่างกันไกลมากกว่าอยู่ร่วมกัน”

ขณะที่เขาพูด สีหน้าของหลินมั่วก็แสดงออกถึงความรู้สึกผิดเช่นกัน มีคนบางคนมักจะต้องทำอะไรสักอย่างอยู่เสมอ และความสามารถก็จะมากขึ้น ความรับผิดชอบก็จะใหญ่ขึ้น ยิ่งกว่านั้นเขายังแบกรับความเกลียดชังและความหวังของหลินมั่วอีกด้วย

ร่างของลู่อิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด และนิ้วเรียวของเธอก็บีบกระโปรงสีแดงสดไว้แน่น เธอก้มศีรษะลง และน้ำตาหยดไหลลงมาไม่หยุด แล้วตกลงบนกระโปรงสีแดง ทำให้เกิดคราบน้ำตาที่เห็นได้ชัดเจน

“เสี่ยวลู่อิ่ง...”

หลินมั่วอยากจะเอื้อมมือไปปลอบเธอจริงๆ แต่จู่ๆ ลู่อิ่งก็เงยหน้าขึ้นและเช็ดน้ำตาด้วยมือของเธอเอง

“ไม่เป็นไร พี่หลินโม พ่อของฉันเองที่ทำอะไรมุทะลุเกินไป และฉันเองที่โง่เกินไป”

“พี่หลินมั่วกับพี่สะใภ้ต้องรักกันมากแน่ๆเลย!”

หลังจากพูดแล้วเธอก็สูดลมหายใจและฝืนยิ้ม

“ไม่เป็นไรเลย ไม่เป็นไรจริงๆ พี่หลินมั่ว ฉันจะปล่อยให้พ่อของฉันจัดการการแต่งงานที่ไร้สาระนี้เอง”

ลู่อิ่งยักไหล่และหันหลังกลับช้าๆ

“โยวหลี!”

หลังจากตะโกนเบา ๆ โยวหลีซึ่งรับผิดชอบแผนกต้อนรับส่วนหน้าในระยะไกลก็กระตุกหูของเขา

โยวหลีหยุดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตั้งสติ และส่ายหัวด้วยความขายหน้า

“อะไรนะ มีภรรยาแล้วเหรอ”

จากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดังและพูดอย่างกล้าหาญ

“มันไม่สำคัญนี่ ผู้ชายจะมีเมียสามสี่คนจะไรไป ไม่เป็นไรหลินมั่ว ฉันเองก็ไม่ได้ต้องการให้ลู่อิ่งเป็นภรรยาใหญ่ แต่ต้องมีความเท่าเทียมกับภรรยาคนเดิมของคุณ”

หลินมั่ว “หะ”

มีไม้นี้ด้วยเหรอ

“ผู้อาวุโส คือ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลู่อิ่งก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูด “พ่อคะ เรามาลืมเรื่องนี้กันเถอะ ได้ไหมคะ”

“ไว้หน้าลูกสาวพ่อบ้าง”

“ได้มั้ย”