หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2925

ท่านกานมีประสบการณ์สั่งสมในสังคมมาหลายสิบปี เขาเป็นคนฉลาดหลักแหลม ในตอนนี้เขาต้องการฟังแผนของหลินมั่วก่อนที่จะตัดสินใจตอบกลับ มิฉะนั้น หากความคิดของเขากับหลินมั่วขัดแย้งกัน มันคงจะน่าอึดอัด

“ท่านหลิน ท่านมีแผนอะไรบ้างหรือไม่”

“งานในหมู่บ้านไป๋อวิ๋นใกล้เสร็จสิ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้คนมากขนาดนี้”

“ดังนั้นผมจึงคิดจะขยายความช่วยเหลือไปยังหมู่บ้านอื่นๆในภูเขาใหญ่ ผมวางแผนให้กานซิ่งมาดูแลหมู่บ้านไป๋อวิ๋น และหมู่บ้านอื่นๆในรัศมี50กิโลเมตร คุณคิดว่ายังไง…”

พูดถึงตรงนี้หลินมั่วก็หยุดพูด ความหมายนั้นชัดเจนมาก เขากำลังมอบหมายให้ตระกูลกานเป็นผู้ดูแลพื้นที่นี้โดยสมบูรณ์ เขาเห็นผลงานของท่านผู้เฒ่ากานมาตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา

แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีความขัดแย้งกัน แต่ท่านผู้เฒ่ากานก็ทุ่มเททำงานให้กับหลินมั่วอย่างขยันขันแข็ง ช่วยจัดการงานจิปาถะมากมาย ทั้งในพันธมิตรการค้าจนถึงพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ และการพัฒนาภูเขาใหญ่

นี่คือโอกาสที่หลินมั่วจะตอบแทนคุณงามความดี และเป็นการแสดงให้ท่านกานเห็นว่า ขอแค่ติดตามหลินมั่วทำงาน เขาจะไม่มีวันให้ตระกูลกานเสียเปรียบ

เมื่อท่านกานได้ยินคำพูดนี้ ก็อดอึ้งไปตรง ณ ที่นั้นไม่ได้ ในช่วงแรกของการฟื้นฟูพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ สมาชิกพันธมิตรการค้าทุกคนต่างรีบเร่งปูทางให้ลูกหลานของตน แต่เขาท่านกานกลับไม่มีใครพูดถึง

เขาไม่ได้ไม่อยากให้ลูกหลานเข้าร่วมพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แต่ตรงกันข้าม เขากลับกระตือรือล้นมากกว่าใครอื่น และเพื่อไม่ให้หลินมั่วลำบาก เขาส่งกานเวยหลานสาวของเขาไปเรียนต่อต่างประเทศ เพื่อหวังจะลดความเกลียดชังที่มีต่อหลินมั่วลง

ตอนนี้ความพยายามอย่างหนักของเขาได้รับผลตอบแทนแล้ว และมันก็เป็นสัญญาณว่าลูกชายของเขากานซิ่งกำลังจะเข้าสู่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้

“ขอบคุณท่านหลินที่ให้เกียรติ ตระกูลกานของพวกเราจะไม่ทำให้ท่านหลินผิดหวังอย่างแน่นอน”

เขาตื่นเต้นจนตัวสั่น มือทั้งคู่ไม่รู้จะวางไว้ที่ไหน ถ้าเขาไม่แก่เกินไปและไม่เหมาะสม เขาคงก้มกราบหลินมั่วไปแล้ว

โอกาสในการกลับมายิ่งใหญ่ของตระกูลกาน ในที่สุดก็มาถึงแล้ว

“คุณคงเข้าใจดีว่า นี่คือโควต้าแรกที่ได้รับการจัดสรรจากการพัฒนาภูเขาใหญ่ และมันก็เป็นแรงกดดันเช่นกัน

“นอกจากนี้พวกเรายังสามารถให้เยาวชนจากหมู่บ้านบนภูเขาเหล่านั้นออกไปหางานทำในเมือง

แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมาก แต่พันธมิตรการค้ามีโรงงานและธุรกิจมากมาย เพียงพอที่จะรองรับพวกเขาได้”

“สำหรับ ชาวบ้านที่เปลี่ยนมาปลูกต้นเยี่ยม่าน นี่…”

เรื่องนี้คือประเด็นสำคัญ ในภูเขาไม่มีแนวคิดเรื่องกฏหมาย พวกเขาจะทำอะไรก็ตามที่ทำเงิน สำหรับผู้ที่เกี่ยวข้องกับการค้าต้นเยี่ยม่านนั้นจัดการได้ง่าย แต่สำหรับชาวสวนเหล่านี้ ยากที่จะจัดการตามกฏระเบียบ เพราะจำนวนคนมีมาก อาจจะเกิดความวุ่นวาย

ขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกัน เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังมาจากประตู

“พี่ใหญ่ แย่แล้ว เฮลิคอปเตอร์ที่ติงลี่นั่งไปถูกซุ่มโจมตี เครื่องบินตกแล้ว!”