หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2927

เมื่อติงลี่หันขวับไปอย่างเกร็งๆ กลุ่มชายชุดดำก็ได้ล้อมเขาไว้แล้ว และจากท่าทางของพวกเขา ทุกคนล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เหนือกว่าเขา

ติงลี่กลืนน้ำลาย “พวก…พวกแก เป็นใครกัน”

“คุณชายติงช่างเป็นคนขี้ลืมเสียจริงๆ ก่อนหน้านี้พวกเราเพิ่งเจอกันไปไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงจำกันไม่ได้แล้วล่ะ”

ติงลี่ที่เริ่มตั้งสติได้ ในที่สุดก็จำได้ว่า กลุ่มคนพวกนี้คือมือปืนที่อยู่ข้างกายเจ้าชายใหญ่เจียเหวินในงานเลี้ยงที่ตระกูลกาน

“ฉันคือทายาทสายตรงของตระกูลติง ถ้าวันนี้พวกแกกล้าแตะต้องฉันแม้แต่นิดเดียว ตระกูลติงของพวกฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่”

เวลานี้ติงลี่ทำได้เพียงหวังว่าชื่อเสียงของตระกูลติงจะข่มขู่พวกเขาได้ พร้อมกับภาวนาในใจให้หลินมั่วและคนของเขามาถึงโดยเร็วที่สุด

แต่ชายชุดดำกลับหัวเราะเยาะคำขู่ของเขา

“คุณชายติง โลกใบนี้มันกว้างใหญ่ ตระกูลติงที่คุณคิดว่ายิ่งใหญ่ ก็แค่พอมีอำนาจในมณฑลต้าฉวีเท่านั้น

หากเทียบกับเวทีที่ใหญ่กว่าพวกคุณก็แค่กลุ่มคนที่ไร้ค่า”

“หนำซ้ำลองคิดดู ถ้าคุณตายอยู่ที่นี่ ใครจะไปรู้ว่าเป็นฝีมือของพวกเรา!”

สิ้นเสียงพูด จู่ๆในมือของชายชุดดำก็ปรากฏมีดสั้นที่แวววาว

“คุณชายติง ยืมหัวคุณไปใช้หน่อยนะ!”

น้ำเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยแววสังหาร

“รอเดี๋ยว!”

ติงลี่เห็นขายชุดดำค่อยๆเดินเข้ามาหาตน ก็รีบยกมือขึ้นห้าม

“ทำไมเหรอ คุณชายติงมีอะไรจะสั่งเสียอีกไหม แต่พวกเราคงจะไม่ใจดีไปบอกต่อให้คุณหรอกนะ!”

ถึงแม้ว่าติงลี่จะมองไม่เห็นสีหน้าท่าทางของชายชุดดำ แต่ก็เดาได้ว่าใต้ชุดดำนั้นคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

“ก่อนที่จะตาย ฉันอยากรู้ว่า ฉันไม่มีความเเค้นเคืองกับเจ้าชายใหญ่ เพราะเหตุใดท่านถึงต้องมาเอาชีวิตฉัน

หรือว่าพี่น้องของฉัน จ้างวานพวกแกมา”

คนพวกนี้คือคนที่ติงลี่คิดว่าอาจจะอยู่เบื้องหลังชายชุดดำ

ชายชุดดำเปลี่ยนทิศทางของมีด หันไปเล็งที่คอของติงลี่

ด้วยความเร็วที่ติงลี่ไม่อาจจะหลบ เขาจึงทำได้เพียงหลับตาปี๋อย่างสิ้นหวัง

แต่ในวินามีที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย หูของเขาจู่ๆก็ได้ยินเสียงดังก้องขึ้นข้างหูของเขา

เมื่อติงลี่ลืมตาทั้งคู่ขึ้นมา ก็เห็นหลินมั่วยืนอยู่ข้างๆเขาใบหน้าเรียบเฉยมือของเขาถือดาบยาว กำลังต้านดาบที่ชายชุดดำพยายามสังหารเขา

รอดตายแล้ว!

ในวินาทีที่รอดพ้นจากเงื้อมือของมัจจุราชน้ำตาแห่งความดีใจก็ไหลรินอาบแก้มของติงลี่

ส่วนชายชุดดำตรงหน้ากลับเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เพิ่งผ่านไปไม่กี่เดือนหลังจากการต่อสู้ครั้งก่อน ฝีมือของหลินมั่วกลับพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วมองไปรอบๆ ยิ้มบางๆ “เจอกันอีกแล้ว!”

สิ้นเสียงพูด เขาก็สะบัดข้อมือ ปัดป้องมีดสั้นของชายชุดดำจนหลุดมือ พร้อมกับใช้ดาบยาวไท่อาของเขาพุ่งโจมตีชายชุดดำด้วยความเร็วดุจสายฟ้า