หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3027

“มันเหลือจากที่เราเล่นๆ กันครั้งก่อน ถ้าหลินมั่วไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายเราคงมีรายได้มากกว่านี้”

“ในใจฉัน เหล่าหลิว นายก็รวบไปตั้งเจ็ดโรงงานในคราวเดียวแล้ว นายยังไม่พอใจอีกเหรอ”

“ไม่มีคำว่าพอในการทำธุรกิจและสร้างรายได้”

เสียงหัวเราะของหลิวชิงและพรรคพวกของเขาดึงดูดคนนอกให้จ้องมองมาที่พวกเขา

แม้ว่าไม่รู้ว่าพวกเขาหัวเราะเรื่องอะไร แต่คนนอกรู้สึกก็อิจฉาอย่างอธิบายไม่ถูก

แม้จะเป็นนักธุรกิจเหมือนกัน แต่มีความแตกต่างกันมาก

ซุนว่านหาวส่ายหัว"ตลาดยังคงต้องมีเสถียรภาพ หากเกิดความวุ่นวายเป็นครั้งคราว เราก็ได้กำไรเล็กน้อยก็ไม่เป็นไร"

“ถ้าพวกเขาก่อความวุ่นวายเป็นครั้งคราว มันก็เหมือนกับการ เอาผลประโยชน์ชั่วคราว แล้วไม่มองการณ์ไกล”

หลายคนเห็นด้วยกับประเด็นนี้

จึงได้มาเข้าร่วมการงานพบปะทางธุรกิจในครั้งนี้ด้วยตัวเอง

ถึงเวลาเที่ยง

ผู้คนส่วนใหญ่มาถึงที่งานกันแล้ว แต่ผ่านไปเป็นเวลานานแล้วก็ยังไม่เห็นการปรากฏตัวของหลินมั่ว สีหน้าของหลายคนจึงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นตึงเครียด

“เกิดอะไรขึ้น ในเมื่อทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมหลินมั่วไม่ปรากฏตัวอีกล่ะ”

“เป็นไปได้ไหมที่เขาคิดว่าตัวเองเป็นตัวเต็ง จึงทำให้พวกเราหลายคนรอเขาอยู่”

ภายใต้การแนะนำของคนไม่กี่คน มีเสียงแสดงความไม่พอใจเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“ต้องรออีกนานแค่ไหนกัน เวลาของธุรกิจหลายท่านเป็นเงินเป็นทองจำนวนมหาศาลนะ

เราต้องเสียเวลาอย่างนี้ต่อไปเหรอ

เมื่อถงเสี่ยวเหอได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็ดุเดือดขึ้นมาทันที

หากพวกเขาไม่ได้ติดต่อขอให้หลินมั่วออกมาเป็นตัวแทนของพวกเขา เขาก็คงไม่สนใจเรื่องใจนี้มากรัก

เมื่อการประชุมได้เริ่มขึ้นแล้ว การพูดบ่นก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

น่ารำคาญมาก

"มาแล้ว มาแล้ว"

ในขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียด จู่ๆ ก็มีคนตะโกนด้วยความประหลาดใจ

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง พบว่าหลินมั่วกำลังเดินเข้ามาในงานพร้อมกับไท่จื่อ

“คุณชายหลินมาแล้ว”

“คุณชายหลิน ไม่เจอกันนานเลยนะ”

“คุณหลินมั่ว ได้ยินชื่อของท่านมานานแล้ว”

ขณะที่เขาพูด เขาก็หันกลับมาพูดกับคนอื่นๆ

“การจัดตั้งคณะกรรมการกองทุนก็เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวแทนข้ามชาติจากว่านเซี่ยงเข้ามาสร้างปัญหาให้เรา”

“ในส่วนของการจัดตั้งคณะกรรมการกองทุน ทุกคนมาร่วมกันจัดสรรทุนตามจำนวนเงินลงทุน

ไม่ทราบว่าทุกท่านเห็นด้วยไหม

ทุกคนได้รับแจ้งถึงข้อเสนอนี้ตั้งแต่ระหว่างเดินทางมาแล้ว

ถ้าไม่เห็นด้วยคงไม่ปรากฏตัวในงานนี้หรอก

ทันทีที่คำพูดออกมา คนส่วนใหญ่ในงานก็พยักหน้า

ทันใดนั้นไท่จื่อก็รู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นท่าทีอันเปี่ยมด้วยพลังของซุนว่านหาว

“พี่ คนพวกนี้เป็นใคร เขาหยิ่งผยองมาก ราวกับว่างานนี้จัดขึ้นเพื่อเขาเท่านั้น”

หลินมั่วยิ้มแล้วเคาะโต๊ะ"พอดูออกแล้วใช่ไหม ก็คือจัดงานขึ้นเพื่อเขานั่นแหละ"

“ไม่ต้องถามอะไรมาก แค่ดูเฉยๆ ก็พอ”

"ความสนุกยังมาไม่ถึง"

หลิวมั่วมองไปที่แผ่นหลังของซุนว่านหาว ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา