หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3032

เสียงก้องกังวานดังขึ้นทั่วทั้งห้องรับแขก

ทั้งสองไม่ได้นัดหมายกันอย่างจริงจัง ไม่ได้เอามาใส่ใจกันสักเท่าไหร่

ยังไงสถานะระหว่างทั้งสองคนก็อ่อนไหวมากเกินไป ถ้าสนิทสนมมาก สายตาของเจียหยวนที่หนึ่งก็จะจับจ้องไปที่พวกเขา

เวียนดื่มกันสามรอบ

ใบหน้าของคอนฟิเด้นเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าแซทบาฮาพูดโน้มน้าวยังไง เขาก็ไม่ยอมดื่มเพิ่มอีก

“ไม่ไหวแล้ว ถ้าดื่มต่อไปต้องมีเรื่องไม่ดีแน่”

ได้ยินคำพูดนี้อีกครั้ง แซทว่านหลิวถึงได้เลิกความคิดที่จะชวนให้ดื่มต่อ

“ประธานว่าแต่มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าการดื่มของเราสองพี่น้องอีกเหรอ?”

คอนฟิเด้นโบกๆมือ “เทียบไม่ได้ เทียบกับไม่ได้เลย!”

“แต่ทางด้านต้าฉวีมีเค้กชิ้นใหญ่ ผมไม่อยากให้ของดีไปอยู่ในมือคนอื่น

เรื่องนี้ก็ต้องมาหาน้องแซทอยู่แล้วสิ!”

แซทว่านหลิวได้ยินประโยคนี้ก็มีความสุขในทันที “เค้กที่เทพแห่งความมั่งคั่งอย่างคุณหมายตาจะต้องมีมูลค่าสูงแน่”

คอนฟิเด้นหัวเราะพลางโบกๆมือ “ธรรมดา พูดไม่ได้ว่ามีมูลค่าสูง”

“แต่ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้การโจมตีหลินมั่วของเจ้าหลานชายบาฮาไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่

ก็เลยอยากหาหนทางให้หลานชายได้เห็นบ้าง”

แซทว่านหลิวดวงตาเป็นประกาย พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้ายังไม่เข้าใจก็ถือว่าโง่

“ความหมายของประธานก็คือเค้กก้อนนี้คือหลินมั่วเหรอครับ?”

แซทว่านหลิวเสียใจกับเรื่องของแซทบาฮา

ในการรบครั้งแรกพูดไม่ได้เต็มปากว่าแพ้ แต่ก็ไม่สำเร็จ แม้ว่าจะขัดขวางการสร้างพันธมิตรศิลปะการต่อสู้สำนักงานใหญ่ในภูเขาของหลินมั่วแล้ว

ทำได้เพียงรู้สึกรังเกียจจอีกฝ่าย

บวกกับเรื่องจ้างวานฆ่า นอกจากจะทำให้หลินมั่วมีชื่อเสียงมากขึ้น ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพเลย

คอนฟิเด้นหัวเราะ จากนั้นก็ยื่นเอกสารข่าวกรองให้อีกฝ่าย

“นี่คือข่าวคราวที่มาจากต้าฉวี”

ถึงตอนนั้นทรัพย์สินทั้งหมดของหลินมั่วในต้าฉวีก็จะถูกผนวกเข้าด้วยกัน

“นี่มัน…”

ความหงุดหงิดในตอนแรกของแซทว่านหลิวหายไปทันทีที่นามบัตรใบนี้ปรากฏขึ้น ใบหน้าของเขาก็มีความตื่นเต้นอย่างชัดเจน

“ขอบคุณมากครับประธาน”

สมกับเป็นขุนนางใหญ่ที่ถูกขนานนามว่าจากทุกคนว่าเทพแห่งความมั่งคั่งไม่ออกโรงก็ไม่มีอะไร แต่ถ้าออกโรง ราชสำนักจะสั่นสะเทือน!

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก บาฮาก็เป็นหลานของผม มีของดีก็ต้องอยากให้เขาอยู่แล้ว”

“ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน จากนี้ไปก็ฝากด้วยนะท่านแซท!”

เดิมทีแซทว่านหลิวคิดว่าอีกฝ่ายยกยอเขา แต่เมื่อเขากำลังจะพูดด้วยความเกรงใจ ก็นึกอะไรอออกอย่างกะทันหัน

เขากลอกตา เปลี่ยนคำพูดที่เดิมทีคิดอยู่ในใจทันที

“พูดจริงจังเกินไปแล้ว คุณเป็นผู้ควบคุมเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษฐกิจของประเทศว่านเซี่ยง ใครจะมีสิทธิ์ทำให้คุณพึ่งพา ล้อเล่นกันเหรอ

พูดตามจริงคือความเป็นอยู่ของทุกคนอยู่ในมือคุณนะ”