หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3034

ในปราสาท

แซทว่านหลิวยืนอยู่ที่ระเบียงตามลำพัง ขี้เถ้าบุหรี่ที่กระจัดกระจายในมือของเขาสลายไปตามสายลม

ใบไม้ร่วงหล่นไม่รู้จบในที่ห่างไกล

มองเห็นฉากที่เปล่าเปลี่ยว เขาก็รู้สึกระทมทุกข์อย่างเลี่ยงไม่ได้

“ถ้าเธอยังอยู่ คงจะดีกว่านี้!”

แซทว่านหลิวพูดพึมพำกับตัวเอง ขอบตาเริ่มแดงเล็กน้อย

ด้านหลังมีพ่อบ้านนำเสื้อคลุมกำมะหยี่มิงค์มาคลุมให้

“ท่านครับ อากาศเย็นแล้ว ดูแลตัวเองหน่อยสิครับ!

แซทว่านหลิวโบกๆมือ “ไม่เป็นไร ฉันอยากอยู่คนเดียว!”

หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน เขาถึงได้กลับห้อง ชำเลืองมองภาพภาพวาดหมึกบนผนัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

ยี่สิบกว่าปีผ่านมาแล้ว แก้มทั้งสองเลือนราง เหลือไว้เีพียงเศษเสี้ยวความทรงจำที่กระจัดกระจาย

หากแซทบาฮาไม่ได้ถ่ายรูปนี้ไว้ ชาตินี้แซทว่านหลิวก็อาจจำเธอไม่ได้อีกแล้ว

แต่โชคชะตามันซับซ้อนมาก เขาเห็นมัน ก็จะนึกขึ้นได้

แซทว่านหลิวจ้องไปที่ภาพบนผนังด้วยความลังเลก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า

ยกภาพวาดออกและกดสวิตซ์

ผนังสั่นเล็กน้อย ประตูลับปรากฏขึ้นเงียบๆ

มีสิ่งของต่างๆวางไว้อย่างเรียบร้อยในห้องเล็กๆ แต่เพราะไม่ได้รับการดูแลมาหลายปีแล้ว ทั้งห้องจึงปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนา

บนม้วนภาพแขวนอยู่ตรงข้ามประตูลับมีหญิงสาวบอบบางที่มีใบหน้าสวยคล้ายกับอินเสี่ยวหรานเป็นอย่างมาก

แซทว่านหลิวเห็นผู้หญิงในม้วนภาพก็ตัวสั่นอย่างอดไม่ได้

ความทรงจำทุกสิ่งอย่างในอดีตทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่งเหมือนเขื่อนแตก

ตอนนั้น พวกเขายังเยาว์วัยเหมือนดอกไม้ สนิทกันตั้งแต่ที่ได้เจอ

ความเยาว์วัยเหมือนฤดูใบไม้ผลิ แซทว่านหลิวได้เจอฝูซาชุ่ยอวิ๋นก็รู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกเห็น

ความมีจิตใจมีชีวิตชีวาของฝูซาชุ่ยอวิ๋นทำให้แซทบาฮามีสถาพอารมณ์ที่แปลกไป

“ฉันแก่แล้ว ไม่มีโอกาสแล้ว แต่ในอนาคตลูกของเราจะมีพื้นที่ว่างได้ไม่จำกัด

คนที่ทำร้ายเธอไม่มีทางมีจุดจบดีแม้แต่คนเดียว”

“ราชาคนต่อไปของประเทศว่านเซี่ยงจะต้องเป็นลูกของเราเท่านั้น!”

ภายในห้องลับที่เงียบสงัด เสียงกระซิบที่แผ่วเบาของแซทว่านหลิวเหมือนกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย

ความเกลียดชังห้อมล้อมไปทั่วทุกบริเวณ

ที่ไม่มีใครรู้ก็คือศึกนั้นทำเพื่อช่วยผู้หญิงที่ตนรัก

แซทว่านหลิวยอมรับได้มากน้อยแค่ไหน

การโจมตีทันทีของฝูซาชุ่ยอวิ๋น ไม่เพียงแต่ทำร้ายอวัยวะภายในทั้งห้าของเขา แต่ยังทำลายทั้งร่างกายของเขาด้วย

สายเลือดตระกูลแซทยังคงดำเนินต่อไป มาจนถึงรุ่นของเขาถึงได้ขาดสะบั้น

มีเพียงภรรยาหลวงที่รู้ว่าพวกเขาทั้งคู่ไม่ได้มีสัมพันธ์ทางกายต่อกันตั้งแต่นั้นมา

นี่คือความโศกเศร้าตลอดชีวิตของแซทว่านหลิว!