หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3089

ขณะที่เจ้าชายกับเหวินเฉียงกำลังสนทนากัน หญิงสาวผู้มีเสน่ห์ก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหัน

“พี่ใหญ่ พี่จะเรียกจาเทอร์ไป๋หากลับมาเมื่อไร!”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ร่างกายของเหวินเฉียงก็สั่นเทาไปด้วยความตื่นเต้น มือทั้งคู่ที่กระวนกระวายชั่วขณะนั้นไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน

ทำไมจู่ๆผู้หญิงที่น่ากลัวคนนี้ถึงมาได้

ภายใต้สายตาที่ตื่นเต้นของเหวินเฉียง เจ้าหญิงรองเอลวิสก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่งดงาม

เจ้าชายใหญ่ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการมาของเธอ

ไอ้สวะนั้นกลับมาจะมีประโยชน์อะไร ดูแล้วน่ารำคาญ?

อีกอย่างจะว่าไปตอนนี้พวกเขาพ่อลูกกำลังร่วมมือกันกดดันภูเขาศักดิ์สิทธิ์อยู่ จะเรียกมาทำเตี่ยอะไร?

คิดไปคิดมาจู่ๆมุมปากของเจ้าชายใหญ่ก็ยกขึ้นยิ้มเยาะ

“น้องรอง น้องคิดถึงคุณชายจาเทอร์แล้วหรือ”

เดิมทีเขาตั้งใจจะเตือนเธอสักหน่อย ถึงยังไงทั้งสองคนก็เลิกกันแล้ว หนำซ้ำยังเป็นเจ้าหญิงรองที่ทิ้งจาเทอร์ไป๋หา

ใครจะคิดว่าเอลวิสจะเท้าสะเอว และพูดอย่างผู้ใหญ่ว่า

“ใช่เพคะ น้องคิดถึงเขาแล้ว!”

“เสด็จพี่อย่าพูดไร้สาระ รีบเรียกเขามาเถอะ!”

นับตั้งแต่เธอรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวตนของจาเทอร์ไป๋หา ก็อยากลากเขากลับมาที่เมืองหลวงตลอดเวลา

หัวอันเรียบง่ายมีความคิดอันเรียบง่ายมากเช่นกัน

มีเพียงการกลับไปสู่ศูนย์กลางอำนาจเท่านั้น จึงจะมีโอกาสแย่งชิงบัลลังก์

สิ่งสำคัญที่สุดเธอไม่เพียงอยากเป็นราชินี หนำซ้ำยังต้องการความตื่นเต้นเร้าใจ

นั่นคือสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน คิดแล้วก็ตัวสั่นไปทั้งตัว ขาทั้งคู่สั่นตึง

ก่อนหน้านี้เจ้าชายใหญ่มองเอลวิสด้วยความชื่นชอบเพียงเพราะเธอเป็นที่โปรดปรานของเสด็จพ่อ การสนิทสนมกับเธอเพื่อให้ได้ทรัพยากรที่มากขึ้น

ตอนนี้ท่านตาของเขากลับมาที่เมืองหลวงแล้ว เจ้าชายใหญ่กำลังอยู่ในช่วงที่เบิกบานใจ

หลังจากถูกเอลวิสดุ ในใจเขาก็ไม่พอใจ และปฏิเสธไปโดยตรง

“น้องรอง น้องจาเทอร์กำลังปฏิบัติภารกิจสำคัญอยู่ตอนนี้

หากน้องคิดถึงเขาละก็ไปหาเขาที่ชายแดนเองเถอะ!”

“เสด็จพี่…”

รู้แต่แรกเขาควรจะให้สาวใช้ทั้งสี่คนไปพบกับเจ้าหญิงรอง

ตอนนี้ถ้าเดาไม่ผิด เขาน่าจะเข้าไปมีส่วนรวมแล้วหล่ะ

ท่าทางที่เอลวิสทำก่อนจากไปนั้นเป็นการนัดเชิญเขาไปร่วมคืนอันแสนหวานคืนนี้

เวลานี้เหวินเฉียงรู้สึกปวดหัวแทบจะเเตก

ทันใดนั้น เสียงพูดของเจ้าชายก็ขัดจังหวะความคิดของเหวินเฉียง

“คุณเหวิน เมื่อก่อนฉันคิดมาตลอดว่าคุณไม่ชอบผู้หญิง

คิดไม่ถึงว่าคุณกลับชอบแบบน้องรอง!”

“รสนิยมของคุณที่ช่าง…ฮ่าฮ่าฮ่า!”

พูดจบเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ส่วนเหวินเฉียงได้เแต่ยักไหล่อย่างจนปัญญา

นี่ควรจะอธิบายยังไงดี หรือจะเปิดเผยตัวตน บอกเจ้าชายใหญ่ไปว่าตนเองเป็นคนบอกเรื่องเจ้าชายสี่ให้เจ้าหญิงรองรู้?

ไม่ได้เป็นโรคโลหิตในสมองแตกสิบปีจะทำเรื่องโง่ๆแบบนี้ได้เหรอ