หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3176

“กล้านัก ใครมันกล้ามาลองดีในวันเกิดพ่อฉัน!”

ลูกชายคนที่สองของเหมียวชุยเจียว ลุงรองของเหมียวจินเฮ่า ดชเหมียวเหมียวอู่ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปข้างนอกทันที

ด้านลังเขาตามมาด้วยผู้บอดี้การ์ดหลายสิบคน และเดินไปที่ประตูด้วยท่าทีสง่างาม ซึ่งเขาเห็นหลินมั่วและคนอื่นๆ ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น

"จัดการมัน!"

เหมียวเหมียวอู่โบกมือของเขา และบอดี้การ์ดหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบรุดเข้าไปโจมตี หลินมั่วและคนอื่นๆ ทันที

มีความดูฉายแววในดวงตาของอวี้ชวี เขาเดินออกจากทีมและตบฝ่ามือของเขาทันที พลังภายในอันสง่างามกระจายออกมา และบอดี้การ์ดหลายสิบคนที่โจมตีก็กระเด็นไปทันที

หมียวเหมียวอู่มองไปที่บอดี้การ์ดที่นอนอยู่บนพื้นตรงหน้าเขา และเข้าใจทันทีว่าเขาเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก จึงวิ่งกลับไปทันที

หลินมั่วยื่นมือออกเพื่อห้ามอวี้ชวีที่กำลังจะไล่ตามเขา และพาทั้งสามคนราวกับกำลังเดินอยู่ในลานบ้าน

เวลานี้เกิดระเบิดขึ้นในห้องโถง เมื่อมู่หรงซียุติการหมั้น เธอเตั้งใจเลือกที่จะพูดในตอนก่อนที่พวกเขาจะนั่งลง

ตอนนี้หลินมั่วมอบกระดิ่งให้กับหัวหน้าตระกูลเหมียวอย่างมีอำนาจเหนือกว่าในวันเกิดปีที่แปดสิบของเขา นี่มันหมายความว่าเขาไม่ได้สนใจกับตระกูลเหมียวเลยจริงๆ

“ราชาแห่งแดนเหนือ หลินเซียว และตระกูลหลินถูกกวาดล้างไปเมื่อหลายสิบปีก่อนแล้วไม่ใช่หรือ“

“นี่ไม่รู้เรื่องนี้หรอ แม้ว่าตระกูลหลินจะถูกทำลายไป แต่ก็ยังเหลือลูกชายหนึ่งคน”

“ตอนนี้หลินมั่ว กำลังทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เอิกเกริกในงานเลี้ยงวันเกิดของท่านเหมียว ตระกูลหลินที่ถูกกำจัดในตอนนั้นคงไม่…”

มีคนมากมายอยู่ที่นั่น แต่ไม่มีคนใดเชื่อมโยงลูกชายคนเดียวที่รอดชีวิตของตระกูลหลิน กับหลินมั่วซึ่งเป็นทูตเจิ้นเยว่ที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน

เหมียวเหมียวอู่รีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอกและกระซิบคำสองสามคำในหูของเหมียวชุยเจียว

"ปัง!"

เหมียวชุยเจียวตบโต๊ะอย่างแรง ดวงตาของเขาดูเหมือนจะพ่นไฟได้ และเขาก็คำรามด้วยความโกรธ

“แย่จริงๆ เศษเดนตระกูลที่ถูกทำลายไปแล้ว กล้าที่จะมาลองดีกับตระกูลเหมียวของฉัน!”

“ดูเหมือนท่านเหมียวจะโกรธมาก ต่อไปคงจะมีอะไรสนุกๆตามมาแล้ว”

“หลินมั่วคนนั้นอาจเป็นแค่คนโง่ ถึงขั้นกล้าโจมตีตระกูลเหมียวตรงๆ”

“ในเมืองพานหยาง ไม่มีใครสามารถเอาชนะตระกูลเหมียวได้ ยกเว้นกลุ่มพันธมิตรศิลปะการต่อจะสู้ลงมือด้วยตนเอง”

แขกรับเชิญพูดคุยกันมากมาย และพวกเขาต่างก็รู้สึกว่าหลินมั่วบ้าไปแล้วและมาตายเปล่า

ในขณะนี้ เหมียวเหมียวอู่มาที่สวนหลังบ้านของตระกูลเหมียวอย่างเงียบ ๆ และเดินไปที่ปากบ่อน้ำ

"ปังๆปังๆๆปัง"

“ท่านเขย ท่านกำลังทำอะไรอยู่”

หลินมั่วมองดูสีหน้างุนงงของคนทั้งสาม ด้วยสีหน้าลึกซึ้ง และพูดเพียงประโยคเดียว

“ถ้าฉันออกไปแบบนี้ ต่อจากนี้คงจะน่าเบื่อ”

อวี้ชวีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากหายใจไปสองสามครั้ง สายตาของเขาก็เริ่มฉายแววถึงความเข้าใจ ท่านเขยกำลังตกปลานี่เอง

เมื่อก้าวเข้าไปในล็อบบี้ สายตาของแขกทุกคนก็ถูกดึงดูด

ไม่คิดเลยว่าพวกเขากล้าเดินเข้าไปในล็อบบี้จริงๆ

เหมียวชุยเจียวซึ่งนั่งอยู่ด้านบน มีใบหน้าที่มืดมนและมีเพียงดวงตาของเขาเท่านั้นที่กระพริบด้วยแรงอาฆาต

“ว่ากันว่าตระกูลเหมียวเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองพานหยาง ทำไมพวกเขาไม่มีใครสอน แขกมาทั้งทีก็ไม่มีการทักทาย”

อวี้ชวีมองไปที่คนที่โกรธแค้นด้านบนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นี่เป็นความรู้สึกของการตอแหลหรือเปล่า มันฟินจริงๆ"

เหมียวชุยเจียวมองไปที่คนพวกนั้นและพูดอย่างเคร่งขรึม

“ ทุกคนไม่ต้องกังวลไป ฉันจองที่นั่งไว้ให้คุณไปพบเจ้าแห่งนรกแล้ว!”