หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3207

ในหมู่บ้านที่ห่างจากตระกูลต้วนไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร

ชาวบ้านทุกคนคุกเข่าอยู่บนพื้น ด้านหน้าของพวกเขาคือเจ้าหน้าที่องค์กรพิราบดำที่ติดอาวุธครบมือ

สายตาของพวกมันกวาดมองชาวบ้านอย่างดุเดือด

สายตานั้นเต็มไปด้วยความก้าวร้าวราวกับมองดูสิ่งของชิ้นหนึ่ง

ที่ด้านหน้าสุดของชาวบ้านยังมีร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อนอนอยู่

พวกมันบังคับให้ชาวบ้านเหล่านี้คุกเข่าลงบนพื้นด้วยหวาดกลัว กลัวว่าถ้าตัวเองขยับจะกลายเป็นวิญญาณใต้คมดาบ

“คนเหล่านี้เป็นลูกน้องของอาชญากรตัวร้ายหลินมั่ว พวกมันแอบสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อปลูกต้นเยี่ยม่าน จึงได้ถูกพวกเราสังหาร”

ตูข่าพูดกับชาวบ้านที่อยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางที่ดูจริงจัง

แน่นอน ถ้าพวกเขาไม่ได้คุกเข่าอยู่บนพื้น ก็คงจะน่าเชื่อถือขึ้นมาอีกหน่อย

“แต่ว่า ข้าว ข้าวสาลี ผักผลไม้ที่พวกแกเก็บเกี่ยวได้ในปีนี้อาจจะมีการผสมข้ามสายพันธุ์กับต้นเยี่ยม่านออกมา”

“ดังนั้นพวกเราต้องการเอาทั้งหมดไปตรวจสอบ พวกแกไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมวะ”

แม้ว่าตูข่าจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนกำลังขอความสมัครใจ แต่คนที่มีวิจารณญาณก็รู้ดีว่านี่คือคำขู่

“ท่านขุนนาง ท่านเอาเสบียงอาหารทั้งหมดไป พวกเราทุกคนในครอบครัวจะกินอะไรเล่าครับ”

“ขอท่านเมตตาพวกเราด้วยเถอะ พวกเราไม่มีทางอยู่ได้ถ้าไม่มีเสบียงอาหารพวกนี้”

ชายชราผมขาวโพลนคนหนึ่งกอดขาของตูข่า น้ำตาไหลรินลงมาตามใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอย อ้อนวอนตูเผิง

ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านส่วนใหญ่ล้วนผอมแห้งและขาดสารอาหาร

ทุกคนต่างหวังพึ่งพาข้าวที่เพิ่งเก็บเกี่ยวมาใหม่นี้เพื่อประทังชีวิตในปีนี้

พูดได้ว่าข้าวพวกนี้คือเส้นชีพของพวกเขา

ใบหน้าของตูข่าเเสดงความไม่พอใจ เขาเตะชายชราล้มลงกับพื้นและตะโกน

“ไอ้แก่ ข้าพูดกับพวกแกดีๆถือว่าไว้หน้าแล้วไม่ใช่เหรอ”

“กินอะไร เมื่อกี้ฉันเห็นในบ้านแกมีซอสพริก กินซอสพริกซิวะ!”

ชายชราถูกเตะล้มลงกับพื้น ศรีษะด้านหลังกระแทกกับก้อนหินบนพื้นอย่างแรง

เลือดไหลอาบจากศรีษะ ชาวบ้านที่เหลือมองด้วยความโกรธแค้น

แต่ทุกวันนี้ พวกมันทิ้งความละอายไว้เบื้องหลัง อยู่ต่อหน้าทุกคนด้วยซ้ำ

ข่มเหงต่อหน้าพ่อแม่ ลูกๆ และสามีของพวกเธออย่างโหดร้าย

น้ำตาไหลลงมาที่หางตา เสียงร้องขอความเมตตากลายเป็นทำให้สมาชิกองค์กรพิราบดำคลั่งมากยิ่งขึ้น

แม้กระทั่งหลังจากเสพสุขเสร็จ สมาชิกองค์กรพิราบดำยังสังหารพวกเธออย่างโหดเหี้ยม

ราวกับว่าร่างกายของพวกเธอสกปรก ทำให้พวกเขาเปรอะเปื้อน

เหยียดหยามว่าหญิงสาวพวกนี้โชคดีเกินไปที่จะได้เป็นสมบัติของพวกมัน

ตอนนี้ทั่วท้องถนนประเทศว่านเซี่ยง หญิงสาวทุกคนที่พอมีรูปโฉมล้วนไม่กล้าออกจากบ้าน

เพราะหากถูกองค์กรพิราบดำเล็ง ก็จะโดนดึงกลับไปกลายเป็นเพียงของเล่น

หลังจากเล่นจนเบื่อ ก็จะถูกนำไปขายต่อยังตลาดมืดใต้ดินของประเทศว่านเซี่ยง

นี่คือยุคมืดที่น่าหวาดกลัวที่สุดในประวัติศาตร์ของประเทศว่านเซี่ยง

เหล่าปัญญาชนแอบกระซิบเรียกเหตุการณ์โศกนาฏกรรมนี้ว่าบาดแผลแห่งประเทศว่านเซี่ยง