หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3260

“คุณหลินมั่วก็ไม่ได้ขอเงินจากพวกเราสักสตางค์แดงเดียว แต่กลับใช้เงินของตัวเองชนะสงครามทางธุรกิจครั้งนี้”

“พระองค์ไม่รู้สึกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาพระองค์เป็นฝ่ายผิดต่อคุณหลินมั่วหรือพะยะค่ะ”

“ปัง!”

“อาร์โนลด์ แกบังอาจ!”

เสียงที่ราบเรียบของอาร์โนลด์ราวกับมีดกรีดเข้าไปในดวงใจของเจียเต๋อเลี่ย

เขาใช้ฝ่ามือทุบโต๊ะอย่างแรง ลุกขึ้นยืนและหันไปตะคอกอาร์โนล์ดด้วยความโกรธ

อาร์โนลด์คุกเข่าลง ก้มศรีษะและพูดเบาๆว่า

“กระหม่อมเพียงแต่รู้สึกว่าพระองค์ทรงหลงทางไปจากพระราชหฤทัยเดิม”

คำพูดของอาร์โนลด์ทำให้เจียเต๋อเลี่ยรู้สึกสับสน

ใช่แล้ว พระราชหฤทัยเดิมของเขาคือะไร

ในตอนแรกพระราชหฤทัยของเขาคือการเป็นกษัตริย์ของประเทศว่านเซี่ยง และนำพาประเทศให้เจริญรุ่งเรือง”

หลังจากที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากหลินมั่วให้ขึ้นครองราชย์ พระราชหฤทัยของเขาก็เปลี่ยนไป

คุณช่วยเหลือฉันให้มีชื่อเสียงเกียรติยศสุขสบายและมั่งคั่ง ฉันก็ทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ

ดูตอนนี้อีกทีซิสิ่งที่ตัวเองทำไปคืออะไร นอกจากคำนวณผลประโยชน์และใช้ผลประโยชน์จากผู้อื่น

ตอนนี้เขายังคงคำนึงถึงคุณค่าในมิตรภาพกับหลินมั่วอยู่อีกหรือไม่

เจียเต๋อเลี่ยนั่งลงบนบัลลังก์อย่างหมดแรงราวกับคนจมน้ำที่เพิ่งถูกช่วยเหลือขึ้นมา

นั่งอิดโรยอยู่บนบัลลังก์

“อาร์โนลด์ ไปติดต่อสถานฑูตหวาซย่า บอกไปว่าฉันต้องการพูดคุยกับท่านผู้อาวุโสใหญ่เซวียนเหยียนหมิงของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของหวาซย่า”

อาโนลด์มองไปยังเจียเต๋อเลี่ย รอยยิ้มที่จริงใจปรากฏบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

จากนั้นก็หายตัวไปราวกับเงามุ่งหน้าไปยังสถานฑูต

“เด็กๆ ไปเชิญรัฐมนตรีกระทรวงพิธีการมาเข้าเฝ้า!”

เจียเต๋อเลี่ยผู้ประทับอยู่บนบัลลังก์ราวกับนึกถึงสิ่งใดบางอย่าง จึงหยิบวิทยุสื่อสารบนโต๊ะขึ้นมาพูดประโยคหนึ่ง

ไม่นานนัก รัฐมนตรีกระทรวงพิธีการ ผู้มีผมและเคราสีขาวก็ก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทางสง่างาม

“รัฐมนตรีกระทรวงพิธีการอายุมากแล้ว เด็กๆประทานเก้าอี้”

เมื่อเผชิญกับสายตาประหลาดใจของรัฐมนตรีกระทรวงพิธีการ เจียเต๋อเลี่ยก็ยังพูดต่อว่า

“พรมแดงต้องยาวอย่างน้อยร้อยเมตร หนำซ้ำทุกๆสิบก้าวต้องมีทหารว่านเซี่ยงประจำการ ขุนนางทุกคนต้องตามฉันไปด้วย”

“นอกจากนี้กองทัพต้องจัดขบวนคุ้มกันตั้งแต่ประตูเมืองมาจนถึงพระราชวัง

รัฐมนตรีกระทรวงพิธีการใจสั่นอย่างแรง ไม่กล้าเชื่อและพูดว่า

“ฝ่าบาท ถ้าให้ทหารยืนห่างกันสิบก้าวตลอดทางจนถึงพระราชวัง หมายความว่าทหารทั้งเมืองต้องมาร่วมด้วย พระองค์จะทรงปลอดภัยหรือ”

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่เขามา ไม่มีใครในโลกนี้ทำอันตรายฉันได้”

“ใช่แล้ว พลุไฟ วงดนตรีประจำราชวงศ์ พวงมาลาต่างๆ ของพวกนี้ต้องมีทุกอย่าง”

รัฐมนตรีกระทรวงพิธีการกลืนน้ำลายเอื้อกๆ เขาอยู่ในตำแหน่งมาสี่ห้าสิบปี

ยังไม่เคยมีพิธีต้อนรับที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย ฝ่าบาทจะต้อนรับใครกันแน่

“ฝ่าบาท การจัดงานพวกนี้ต้องใช้เงินหลายสิบล้านเหรียญจึงจะสำเร็จ”

“ไม่เป็นไร สิ่งที่ฉันไม่ขาดเเคลนที่สุดก็คือเงิน”