หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3304

รอยยิ้มบนใบหน้าของเหอเอ้อร์เเข็งทื่อไปทันที

เห็นใบหน้าอ้วนอูมนั้นแดงก่ำไปหมด

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ คือ…คือ…”

เหอเอ้อร์อ้ำอึ้งไปนาน คิดไม่ออกว่าประโยคต่อไปควรจะพูดอะไร

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อยและตบบ่าเขา พูดปลอบใจ

“ท่านเหอ ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนี้หรอก ผมหลินมั่วไม่ได้รังเกียจคนหรูหรา การฟุ่มเฟือยบ้างผมสามารถเข้าใจได้”

หลินมั่วเองก็ชอบความสะดวกสบายในชีวิตประจำวันเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้นเหอเอ้อร์ยังมีฐานะเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่ว เหอเอ้อร์ก็ถอนหายใจโล่ง แล้วรีบตบหน้าอกของตัวเอง

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ ท่านทำผมตกใจกลัวแทบตาย”

หลินมั่วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหน้า แล้วมองเหอเอ้อร์พลางพูดอย่างเรียบเฉย

“ท่านเหอ ได้ยินว่ามู่หรงไห่ประธานสมาคมได้บำเพ็ญตบะมาสามสิบกว่าปีแล้วเหรอ”

“ครับ ประธานสมาคมบำเพ็ญตบะมาสามสิบกว่าปีแล้วและยังไม่ออกมา”

ถึงแม้ว่าเหอเอ้อร์จะสงสัยว่าทำไมหลินมั่วถึงถามเรื่องที่เป็นที่รู้กันทั่วไป

แต่ก็ตอบหลินมั่วอย่างนอบน้อม

“แล้วในช่วงสามสิบกว่าปีที่ท่านเหอบริหารพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ สถานการณ์ภายในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ตอนนี้เป็นอย่งไรบ้าง”

เหอเอ้อร์ถึงกับงงไปทันที กระพริบตาปริบๆ พยายามคิดว่าหลินมั่วต้องการอะไร

ตอนนี้พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ดูไปก็ปกติดี ก็ยังไม่พัฒนามากนัก แต่ก็ไม่ได้แย่เหมือนที่เมืองพานหยาง

อาจกล่าวได้ว่าก็ธรรมดาๆไม่ได้เป็นจุดสนใจของใคร

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ พันธมิตรศิลปะการต่อสู้หลายปีมานี้ก็นับว่าดำเนินไปด้วยดีในมือของกระผม”

“หนำซ้ำทุกปีก็จะมีเด็กหนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้จำนวนมาก เข้ามาฝึกฝน”

หลินมั่วมองเอกสารบนโต๊ะของเหอเอ้อร์ แล้วเปิดปากถามว่า

“ฉันอยากดูเด็กที่มีพรสวรรค์ที่ท่านเหอว่ามา จะได้ไหม”

คนที่ชอบก่อความวุ่นวายที่เหอเอ้อร์พูด ก็เหมือนกับประชาชนทั่วไปที่เป็นกลุ่มที่ได้รับแสงสว่างมากที่สุดกลุ่มหนึ่ง

เพราะตนเองได้นำยาและอุปกรณ์ฝึกฝนต่างๆทั้งหมดของสมาคมไปให้ลูกศิษย์ของตระกูล

ส่วนลูกศิษย์สามัญชนในสมาคมก็ไม่ได้รับทรัพยากรในการฝึกฝนเลย

ถึงแม้ว่าประธานสมาคมมู่หรงไห่เป็นคนของตระกูล แต่ตนเองก็ถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น

แต่ผิดไปแล้วก็คือผิดไปแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ

สมองของเหอเอ้อร์ทำงานอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ยิ้มออก

“หากท่านฑูตเจิ้นเยว่จะดูให้ได้ล่ะก็ย่อมได้ครับ ไม่มีปัญหาครับ”

ไท่จื่อที่อยู่ข้างๆเห็นรอยยิ้มที่ดูฝืนๆของเหอเอ้อร์แล้วก็อดที่จะเบ้ปากไม่ได้

เหอเอ้อร์ให้ความรู้สึกกับไท่จื่อว่าเจ้าเล่ห์เกินไป

ใบหน้าดูเหมือนจะยิ้มแย้มไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ชั้นสองของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เป็นชั้นที่สร้างขึ้นมาเพื่อเป็นห้องฝึกฝนโดยเฉพาะ

ฉนวนป้องกันเสียงทำอย่างดีที่สุด โดยเพิ่มความหนาของผนังถึงสองชั้น

เพื่อให้เด็กๆได้ฝึกฝนอย่างเต็มที่โดยไม่รบกวนชั้นอื่นๆ