หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3329

“โอกาสที่ท่านผู้สูงศักดิ์จากสำนักศิลปะการต่อสู้กล่าวถึงคืออะไรกันหรือ”

หมอผีวัยกลางคนโค้งตัวให้กับหลินมั่วเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม

ใครกันที่อยากจะจากบ้านเกิดเมืองนอนไปโดยไม่มีเหตุผล นั่นมันปัญญาอ่อนชัดๆ

หลินมั่วมองดูท่าทางของหมอผีวัยกลางคน ริมฝีปากบางของเขาเผยขึ้นเล็กน้อย

“สามวันจากนี้ เรามาประลองฝีมือทางการแพทย์กัน หากคุณเป็นฝ่ายชนะ”

“ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณอีกต่อไป แค่เพียงคุณเลิกใช้วิชานั้น”

“แต่ถ้าคุณพ่ายแพ้ ต้องพาสมาชิกชนเผ่าของคุณออกจากเมืองไห่ฟางซะ”

หลินมั่วมองหมอผีวัยกลางคนด้วยสายตาที่ดูสงบ ราวกับว่าเขาไม่กังวลเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะปฏิเสธ

เมื่อหมอผีวัยกลางคนได้ยินคำพูดของหลินมั่ว เขาก็พลันเผยรอยยิ้มออกมา

เขาเป็นหมอมาหลายสิบปี อาจจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินมั่วในหลายๆ ด้าน

แต่ถ้าเป็นเรื่องฝีมือการแพทย์ หมอผีวัยกลางคนมั่นใจเต็มที่

“ตกลง งั้นสามวันข้างหน้า ผมจะรอคุณมาที่นี่”

น้ำเสียงของหมอผีเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขารู้สึกว่าตนเองชนะแน่นอนแล้ว

เขาไม่แกล้งทำตัวสุภาพต่อหลินมั่วอีกต่อไป

แม้กระทั่งเมื่อเขาออกไปทำตัวโดดเด่นก็เพียงแค่แสดงความเย็นชาเล็กน้อย

“หวังว่าท่านนักบวชชั้นสูงจะใส่ใจในเรื่องนี้ด้วย”

“มิฉะนั้นหากแพ้ไปแล้วเดินหนีแบบหน้าตาไม่ดีจะไม่เป็นการดีนะครับ”

คำพูดของหลินมั่วทำให้สีหน้าของหมอผีวัยกลางคนเปลี่ยนเป็นไม่พอใจอีกครั้ง

เขามองหลินมั่วด้วยสายตาเย้ยหยัน

“ผมทำการแพทย์มานานเกินสามสิบปี ยังไม่ถึงเวลาที่ไอเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมจะมากล่าวว่าผม”

“กลับไปมองตัวเองในกระจกซะก่อน ว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอหรือไม่ ก่อนที่จะออกมาพูด”

“หากคุณพ่ายแพ้ในสามวันข้างหน้า ผมหวังว่าคุณจะไม่ละเมิดคำพูดของตัวเอง”

หลินมั่วได้ยินคำเย้ยหยันของหมอผีวัยกลางคนก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม

เวทมนตร์อาจมีความสำคัญในบางกรณีจริงๆ

แต่ก็เป็นเพียงหนึ่งในสามพันวิธีการที่หลากหลายเท่านั้น

หลินมั่วในฐานะหมอเทวดาหวาซย่า จะไปกังวลเรื่องนี้ทำไมกัน

บางคนยังวิ่งไปทางที่หลินมั่วจากไปอย่างเงียบ ๆ

พวกเขาต้องการให้หลินมั่วรู้จักถึงความโหดร้ายและความทารุณของสังคม

หมอผีวัยกลางคนยังคงรักษาสีหน้าหม่นหมองไว้เหมือนเดิม และพูดด้วยความทุกข์ใจ

“ทุกท่านอย่าทำเช่นนี้เลย คนหนุ่มคนนั้นอาจแค่อยากลองดูเฉย ๆ”

“อย่าตามเขาไป ยิ่งไปกว่านั้นทำร้ายเขา”

“เมื่อถึงเวลาประลอง ถ้าทุกท่านมาดู ก็อย่าโยนของใด ๆเด็ดขาดนะครับ”

คำพูดของหมอผีวัยกลางคนทำให้ประชาชนที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นเริ่มพูดคุยกัน

“ท่านหมอผี เรารู้ว่าท่านใจดี แต่เจ้าคนนี้มาท้าทายถึงที่แล้วนะ”

“ใช่ครับ ท่านหมอผี ท่านเป็นหมอมานานขนาดนี้ คนแบบนี้ดูเหมือนจะมาทำลายท่าน”

“อุ๊ย ชมว่าเขาดูดีอย่างนี้ ไม่คิดเลยแต่กลับเป็นคนที่น่ารังเกียจ”

“เฮ้อ น่าเสียดายจริง ๆ!”

หมอผีวัยกลางคนลากเสียงถอนหายใจยาวๆ