หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3354

ภายในสวนนอกคฤหาสน์

ฟังฮุ่ยกำลังมองสายที่ไม่ได้รับบนโทรศัพท์ด้วยความโกรธ

“ดีจริงๆ ตอนนี้ไม่รับแม้กระทั่งสายของฉันแล้วเหรอ”

“ดูเหมือนตระกูลสวีของเราจะมีคนทรยศจริงๆ!”

ภายในคฤหาสน์ ชิโอเปลโลยืนอยู่หน้าหน้าต่าง

มองดูสีหน้าที่เคืองโกรธของฟังฮุ่ยแล้ว สายตาที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น

ผู้หญิงที่มีความฉลาดทางสติปัญญาแบบนี้ควบคุมได้ง่ายมาก

แถมบางทีตอนที่ควบคุมเธอ เธอยังคิดว่านั่นเป็นความคิดของตนเอง

ฟ้ามืดลงเรื่อยๆ อยู่ๆ ก็มีคนที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาในคฤหาสน์

เหล่ยส่าวถิงที่ใส่ชุดสูทหรูเดินเข้ามายืนอยู่ที่ประตูด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

ฟังฮุ่ยเปิดประตู เธอมองดูเหล่ยส่าวถิงแล้วพูดอย่างสงสัยว่า

“คุณเป็นใคร ฉันไม่รู้จักคุณนะ”

เหล่ยส่าวถิงมีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม จากนั้นก็พูดกับฟังฮุ่ยว่า

“ประธานฟัง ฉันคือเหล่ยส่าวถิงจากตระกูลเหล่ยของประเทศจีน”

สายตาของฟังฮุ่ยนั้นมีความงุนงง

ตระกูลเหล่ยของประเทศจีนเธอพอจะได้ยินมาบ้าง

นั่นเป็นตระกูลชั้นนำของประเทศจีนเลย ทำไมวันนี้ถึงได้มาถึงที่

ฟังฮุ่ยคิดทบทวนดู ยืนยันว่าไม่ได้ล่วงเกินอะไรตระกูลเหล่ยก็โล่งใจ

“ไม่ทราบว่าคุณเหล่ยมาหาฉันเพื่ออะไรเหรอคะ”

ฟังฮุ่ยมองดูเหล่ยส่าวถิง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความใจดี

ตระกูลเหล่ยของประเทศจีนก็ถือว่ามีความยิ่งใหญ่ หากมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันจะต้องเป็นผลดีต่อตนแน่นอน

ฟังฮุ่ยไม่รู้แม้กระทั่งว่าเหล่ยส่าวถิงเคยมีปัญหากับหลินมั่ว ต่อให้รู้

ก็คงจะขอโทษเหล่ยส่าวถิงแทนหลินมั่วไปแล้ว

สีหน้าของเหล่ยส่าวถิงนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร จากนั้นก็เอาสัญญาออกมาจากกระเป๋า

“คือแบบนี้ครับประธานฟัง การที่ฉันมาในครั้งนี้ เป็นเพราะว่าตระกูลเหล่ยของเรานั้นเห็นดีในโรงน้ำชาซย่ามั่วของคุณ”

“และตระกูลเหล่ยตัดสินใจที่จะเอาเงินห้าพันล้านมาลงทุนโรงน้ำชาซย่ามั่ว คุณคิดเห็นยังไงบ้าง”

เหล่ยส่าวถิงถูกฟังฮุ่ยดึงเข้าไปในบ้านอย่างรู้สึกเขิน จากนั้นก็สบตาเข้ากับชิโอเปลโลพอดี

“คนคนนี้มาแบบไม่หวังดีนี่”

“ผู้หญิงคนนี้อำพรางได้ดีจริงๆ”

เหล่ยส่าวถิงมองดูชิโอเปลโลที่บนใบหน้านั้นยังมีรอยน้ำตาและแลดูอ่อนแอไร้ที่พึ่ง จากนั้นก็ถามอย่างสงสัยว่า

“ประธานฟัง คุณหนูต่างชาติผมบลอนด์ดวงตาฟ้านี่คือใครกัน”

ฟังฮุ่ยได้ยินเหล่ยส่าวถิงที่อยู่ๆ ก็ถามถึงชิโอเปลโลที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าของเธอก็ชะงักไป

ปัญหาในบ้านไม่ควรจะนำออก เรื่องนี้ฟังฮุ่ยก็พอจะรู้บ้าง

ตัวตนของชิโอเปลโลยังค่อนข้างที่จะอึดอัด

อยู่ๆ ฟังฮุ่ยก็นึกถึงเรื่องที่คิดไม่ถึงในตอนแรกขึ้นมา

ชิโอเปลโลบอกว่าตนเองเป็นคนนอกชานเมืองของเมืองพานหยางไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีผมสีบลอนด์ตาสีฟ้ากัน

สายตาของชิโอเปลโลนั้นมีความรู้สึกแค้นขึ้นมา แต่เธอรู้ดีแก่ใจว่าจะเงียบแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

ไม่เช่นนั้นต่อให้ฟังฮุ่ยจะโง่เขลาขนาดไหน ก็คงจะรู้สึกถึงความผิดปกติ

“พ่อของฉันเป็นคนประเทศเฟื่องฟ้า”