หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3390

หัวข้อที่ปรากฏออกมานี้เหมือนเป็นการตบหน้าพวกที่ยังไม่ยอมรับความเจริญของว่านเซี่ยงอย่างแรง

ราวกับหยดน้ำที่ตกลงในน้ำมันเดือดและระเบิดออกในทันที

ชาวเน็ตในประเทศเฟื่องฟ้าพากันคอมเมนต์ในโพสต์ของคนที่ยังปฏิเสธความจริงว่า “ไปดูเองพรุ่งนี้เช้าแปดโมง อย่ามาเห่าหอนอยู่ตรงนี้เลย”

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านของชีโอปีโร เธอนั่งอยู่ในบ้านด้วยใบหน้าที่ซีดขาว ดวงตาไร้แวว

“จบแล้ว... ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว…”

ชีโอปีโรพึมพำกับตัวเองซ้ำๆ ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น

ตอนที่รายการของเธอออกอากาศในครั้งแรก ชีโอปีโรเคยโด่งดังเป็นพลุแตก

แต่หลังจากที่ถูกเปิดโปงเกี่ยวกับการถ่ายทอดสดในว่านเซี่ยง เธอก็ถูกชาวเน็ตรุมด่าเป็นจำนวนมาก

แม้แต่บัญชีในโซเชียลมีเดียที่เคยมีผู้ติดตามถึงหลักสิบล้าน

ตอนนี้กลับลดลงเหลือเพียงไม่กี่แสน แถมในจำนวนนั้นยังเป็นผู้ติดตามปลอมที่เธอซื้อมาด้วย

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เป็นสายจากผู้อำนวยการสถานีโทรทัศน์

“ท่านผู้อำนวยการ มีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” ชีโอปีโรถามเสียงเบา

เสียงของผู้อำนวยการที่อีกฝั่งเต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้อารมณ์

“เรื่องที่คุณทำครั้งนี้มันใหญ่เกินไปแล้ว ไม่มีใครปกป้องคุณได้อีก”

ผู้อำนวยการพูด

“พรุ่งนี้จะยกเลิกรายการของคุณอย่างเป็นทางการ ยื่นใบลาออกมาเองซะเถอะ”

หลังจากนั้นสายก็ตัดไปทันที

ชีโอปีโรทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง

เธอเสียใจที่สุดไม่ใช่เพราะไปเป็นศัตรูกับหลินมั่ว

“เรายังเหลือเวลาเช่าที่โรงงานอีกเท่าไหร่” บอสถาม

เลขาเปิดเอกสารตรวจสอบและตอบว่า “เราเช่าโรงงานนี้มาเมื่อสองปีที่แล้ว เหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนก่อนสัญญาจะหมด”

ใบหน้าของบอสยิ่งเคร่งเครียด “แล้วเรามีสินค้าตกค้างอยู่เท่าไหร่”

“ประมาณสองล้านชิ้น แต่บรรดาบริษัทที่เคยซื้อสินค้าจากเรา ตอนนี้พวกเขาไม่ติดต่อเรากลับเลย แถมยังบอกให้เราโทษตัวเองที่ทำธุรกิจในกวงหยาง”

บอสถอนหายใจและบอกให้เลขาออกไปทำงานต่อ “อย่าลืม จ่ายเงินเดือนพนักงานตามกำหนด อย่าช้า” เลขามองเขาด้วยความซาบซึ้งก่อนจะพยักหน้าและเดินออกไป

เจ้านายนั่งลงอย่างหมดหวังและจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เมื่อเขาเปิดอ่านข้อความ เขาก็ถึงกับดีใจจนลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น

“ฮ่าๆๆ ขอบคุณท่านหลินมั่ว!”

ข้อความบนโทรศัพท์ระบุว่า “ท่านหลินมั่วรับซื้อสินค้าตกค้างทั้งหมดในกวงหยาง”