หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3437

ก่อนหน้านี้บัญชีของสหภาพเเรงงานลี่กงอยู่ในการดูแลของหวาเฉียง

เมื่อจางซานเข้ามารับช่วงต่อในวันนี้ เขาก็ตกตะลึง

“พี่เฉียง บัญชีนี่มันยังไงกันแน่ ทำไมซื้อถุงมือต้องใช้เงินถึงหนึ่งหมื่น”

จางซานชี้ไปที่ตัวเลขในบัญชีด้วยสีหน้างงงวย แล้วถามหวาเฉียง

หวาเฉียงหลบสายตา แล้วพูดติดตลก

“ฮ่าฮ่าฮ่า น้องจางซาน เรื่องแบบนี้พี่จะรู้ได้ยังไงล่ะ”

“พี่เป็นคนดูแลบัญชีจะไม่รู้ได้ยังไง”

จางซานหยิบบัญชีอีกเล่มขึ้นมา ชี้ไปที่รายการที่บอกว่ากินเกี๊ยว

จากนั้นดูยอดเงินที่ด้านหลัง ปรากฏยอดห้าพันเงินสกุลเฟื่องฟ้า

“กินเกี๊ยวอะไรตั้งห้าพันเงินสกุลเฟื่องฟ้า!”

จางซานพลิกดูบัญชีเล่มอื่นๆต่อไป พบว่าเเต่ละรายการยิ่งเเปลกไปกันใหญ่

จ่ายเงินเดือนสามสิบเงินสกุลเฟื่องฟ้า

ซื้อเสื้อผ้าห้าเฟื่องฟ้า

ซื้อผักสองหมื่นเฟื่องฟ้า

บัญชีของหวาเฉียงผิดพลาดอย่างมาก

“ตอนนี้เงินในบัญชีของพวกเรายังเหลืออยู่เท่าไร”

สายตาของจางซานมองไปที่หวาเฉียง แล้วถาม

“ให้พี่ดูแป็บ”

หวาเฉียงเปิดตู้เซฟข้างๆ แล้วนับอย่างละเอียด

“ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งเเสนห้าพันสองร้อยสามสิบเอ็ดเงินสกุลเฟื่องฟ้า”

เมื่อได้ยินคำตอบของหวาเฉียง จางซานก็โล่งอก

ตอนนี้ยังมีเงินในบัญชีอยู่ ก็เเค่เริ่มบันทึกบัญชีใหม่ได้

“พี่เฉียง พี่บอกผมมาตามตรง ก่อนหน้านี้พี่จำบัญชียังไง”

สายตาของจางซานเต็มไปด้วยความอาฆาต มองดูหวาเฉียง

หวาเฉียงมองไปที่สายตาของจางซาน รู้สึกเก้อเขินเลยเกาหัวแกรกๆ เเละพูดพลางหัวเราะเสียงดังว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า เสี่ยวซาน ก่อนหน้านี้พี่เเค่บังเอิญ บังเอิญ”

“ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปห้องนี้มอบให้น้องเเล้วนะ บ๊ายบาย”

หลังจากหวาเฉียงพูดจบ คนทั้งคนก็รีบวิ่งหนีไปทันที

จางซานมองไปที่ใบเสร็จรับเงินเต็มห้อง เเล้วถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง

ดูท่าเขาได้เเต่ต้องค่อยๆสะสางเเล้ว

บรรยากาศที่วุ่นวายของท่าเรือตอนกลางวันหายไป เเทนที่ด้วยการจัดเเถวที่เต็มไปด้วยรัศมีของการฆ่าและห่ำหั่น

ทุกคนที่ท่าเรือตะวันตกในตอนนี้สวมเสื้อกั๊ก ในมือถืออาวุธมีคมต่างๆ

มีอาวุธปืนชนิดต่างๆเหน็บอยู่ที่เอวหรือที่หลัง

พวกเขาเรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบที่ท่าเรือ ทุกคนมองไปข้างหน้า ตาเดียวสวมเสื้อคลุมสีดำ ยืนอยู่ข้างหน้าของทุกคน

“ทุกท่าน ตามข่าวจากสายลับ กลุ่มคนที่ท่าเรือเหนือกล้าตั้งสหภาพเเรงงาน”

“เเสดงว่าไม่เห็นพวกเราสหภาพความชั่วร้ายอยู่ในสายตา”

“พวกนายคิดว่า พวกเราควรทำยังไง”

เสียงเเหบพร่าและหนักแน่นของตาเดียวดังขึ้น จากนั้นก็หันไปมองสมาชิกที่ยืนอยู่ข้างหน้า

“บุกไปที่ท่าเรือเหนือ!”

“บุกไปที่ท่าเรือเหนือ!”

“ให้ไอ้พวกนั้นรู้ว่าสหภาพเเรงงานไม่ใช่ใครก็ตั้งได้!”

“ประธาน พวกเราบุกไปเลย!”

เมื่อเห็นบรรยากาศที่โกลาหลด้านล่าง ตาเดียวก็พยักหน้าอย่างพอใจ

มีเพียงเครื่องมือแบบนี้ถึงนับว่าเป็นเครื่องมือที่ดี

“ดี บุกไปที่ท่าเรือทางเหนือ!”