หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3448

คำพูดของผู้แทนจากองค์กรมนุษย์งูนั้นถูกต้องตรงกับความคิดของซั่งหยวนหลงอี

ตอนนี้เขาพากลุ่มลูกน้องกลับมาที่ท่าเรือ แต่ไม่สามารถสงบใจได้เลย

นอนบนเตียง พลิกไปพลิกมาหลายครั้ง แต่ไม่สามารถหลับได้

ในหัวของเขายังคงปรากฏภาพของเหตุการณ์ที่เห็นในตอนกลางคืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในความคิดของซั่งหยวนหลงอี

บนเกาะ หากเขาสังหารประธานตาเดียวได้

เขาจะสามารถควบคุมเกาะนี้ได้อย่างเด็ดขาด

แต่ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่ไม่สามารถฆ่าประธานตาเดียวได้

กลับกลายเป็นว่าท่าเรือทางเหนือที่ดูเหมือนไม่มีภัยคุกคามได้มีขึ้น

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ซั่งหยวนหลงอีรู้สึกหงุดหงิดจึงลุกขึ้นนั่ง

“คนข้างนอกน่ะ เรียกสายลับคืนนี้เข้ามา!”

ซั่งหยวนหลงอีตะโกนออกไปที่ประตู และหยิบเสื้อคลุมมาคลุมตัว

หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าร่างกายที่ผอมบางของซั่งหยวนหลงอี

เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง

หากคนบนเกาะเห็นพวกเขาจะตกใจอย่างมาก

เพราะบนเกาะมีแต่ข่าวลือเกี่ยวกับซั่งหยวนหลงอีว่าผอมแห้งมาก

แต่เขากลับมีความฉลาดและมีความสามารถในการเป็นหัวหน้าสหภาพแรงงานน้ำลึก

ทำให้หลายคนมีความคิดที่ไม่ดีเกี่ยวกับซั่งหยวนหลงอี

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ซั่งหยวนหลงอีถูกพยายามลอบสังหารไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง

เพียงแต่พวกที่ตายไปแล้วเท่านั้นที่สามารถเห็นพลังที่แท้จริงของเขา

“ท่านประธาน”

สายลับคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอกและคุกเข่าต่อหน้าซั่งหยวนหลงอี

เขาเป็นหนึ่งในหนูในความมืดเมื่อคืนนี้

และได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

“เล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืนให้ละเอียด”

มีแสงเย็นยะเยือกซ่อนอยู่ในดวงตาของซั่งหยวนหลงอี

“เมื่อคืนนี้ ประธานตาเดียวแห่งสหภาพแรงงานชั่วร้ายนำสมาชิกมากกว่าพันคนไปโจมตีสหภาพแรงงานลี่กง”

“แต่คนในสหภาพแรงงานลี่กงเหมือนจะรู้ล่วงหน้า”

“พวกเขาจึงนำคนไปซุ่มอยู่ในป่าเล็กๆ ใกล้ท่าเรือ”

ซั่งหยวนหลงอีถอนหายใจยาว

พลังของหลินมั่วคือสิ่งที่ซั่งหยวนหลงอีต้องรู้

ศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ย่อมอันตรายกว่าศัตรูที่ปรากฏตัวอยู่

แผนซ้อนกันหลายขั้นตอนเริ่มก่อตัวในสมองของซั่งหยวนหลงอี

เขาไม่เชื่อว่าคนที่เพิ่งมาถึงไม่ถึงหนึ่งเดือนจะสามารถขัดขวางก้าวของเขาได้

แม้กระทั่งอดีตเจ้าของเกาะเองก็ยัง…

เพียงแต่น่าเสียดายที่คนนั้นหนีไปได้

ขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ ซั่งหยวนหลงอีสะบัดหัวอย่างแรง

ไล่ความคิดนั้นออกจากสมองของเขาอย่างสิ้นเชิง

เจ้าของเกาะเก่าตายด้วยสาเหตุธรรมชาติ ไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อย!

เมื่อซั่งหยวนหลงอีปิดผ้าห่มและเตรียมตัวนอน

เสียงที่แหลมและดูเหมือนเยาะเย้ยดังขึ้นในห้อง

“ซั่งหยวนหลงอี หัวหน้าสหภาพแรงงานน้ำลึก คนที่ถูกกล่าวถึงว่าเป็นเสือยิ้ม”

“ในยามที่ศัตรูใหญ่กำลังมาถึง คุณยังสามารถนอนหลับได้อีกเหรอ”