หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3455

สถานการณ์ตอนนี้กลายเป็นว่าลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยวจำเป็นต้องยิง

แม้ตอนนี้หวนปิงจะเลิกปกป้องหลินมั่ว

แต่ตนก็ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

หวนปิงเหลือบมองซ่างหยวนหลงอี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ฝังลึกในใจ

แต่ตอนนี้ตนยังไม่สามารถพูดได้ทั้งหมด

ต้องรออีกหน่อย รอจนกว่าตนจะมั่นใจว่ากําจัดศัตรูที่ฆ่าพ่ออย่างซ่างหยวนหลงอี้ให้หมดสิ้น

สายตาของทูตพิเศษแก๊งค้ามนุษย์มองไปที่หวนปิงและพูดเสียงดัง

"คุณหวนปิง ผมนับถือคุณที่เป็นลูกสาวของเจ้าของเกาะคนก่อน ดังนั้นเลยนับถือคุณ"

"คุณอย่ารนหาที่ตายอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเช่นนี้!"

หวนปิงมีสีหน้าเด็ดขาดและพูดเสียงเยือกเย็น

"ถ้าจะลงมือก็รีบลงมือ มัวไร้สาระขนาดนั้นทําไม"

สีหน้าของทูตพิเศษแก๊งค้ามนุษย์ยิ่งดูไม่ได้ เขามองซ่างหยวนหลงอี้แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง

"ในเมื่อทุกคนต้องการให้เราลงมือ คุณยังจะยืนทําอะไรอยู่"

"ให้คนของคุณออกมาให้หมด"

ซ่างหยวนหลงอี้มีสีหน้าลังเลเล็กน้อย

พลังทั้งหมดของเขาเก็บไว้ให้สําหรับตาเดียวและกลุ่มคนโง่อย่างสำนักงานการควบคุมและดูแล

แต่กลับไม่คิดว่าวันนี้จะต้องเอามาใช้สถานที่แบบนี้

ซ่างหยวนหลงอี้เอานิ้วไว้ตรงปาก จากนั้นเสียงดังกึกก้องก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ทันใดนั้น นกนับไม่ถ้วนก็ตกใจจนบินเข้าป่าไปไกลโพ้น

สีหน้าของหวนปิงเปลี่ยนไป ในสายตาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

ดวงตางดงามของเธอจ้องมองซ่างหยวนหลงอี้อย่างไม่ละสายตา

แม้ว่าวันนี้ตนจะตาย แต่ก็ต้องฆ่าคนหน้าซื่อใจคดซ่างหยวนหลงอี้อีกด้วย!

ตอนแรกที่เขาเข้าหาพ่อของตนด้วยท่าทางใจดี แต่สุดท้ายกลับฉวยโอกาสที่พ่อไม่สนใจลงมือฆ่า

หวนปิงไม่มีวันลืมฉากที่พ่อเสียชีวิตไปตลอดชีวิต

สมาชิกสหภาพแรงงานเซินหยวนหลั่งไหลเข้ามาเหมือนกระแสน้ำที่มาจากป่าอันไกลโพ้น

กวาดตาดูรอบๆ อย่างน้อยก็สักสามสี่พันคน

ในวันธรรมดาจํานวนคนบนท่าเรือซ่างหยวนหลงอี้มีเพียงหนึ่งหมื่อนห้าพันคนเท่านั้น

ตอนนี้กลับเพิ่มขึ้นหลายเท่า

"ทําไมตอนนี้คุณไม่หยิ่งผยองเหมือนเมื่อกี้แล้วล่ะ"

"เอาแบบนี้ ขอแค่คุณคุกเข่าลงบนพื้นตอนนี้ คำนับผมสักร้อยครั้ง"

"จากนั้นคลานมาอย่างเชื่อฟัง ผมสามารถปล่อยให้คุณมีชีวิตอยู่และเป็นทาสอย่างเชื่อฟังได้!"

คําพูดของทูตพิเศษแก๊งค้ามนุษย์เต็มไปด้วยน้ำเสียงแห่งชัยชนะ

เขามองหลินมั่วอย่างภาคภูมิใจและมีน้ำใจ

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินมั่วค่อยๆ เข้มขึ้น แต่ความหนาวเย็นในดวงตาของเขาทําให้คนสั่นไปทั้งตัว

"คุณสมควรตายจริงๆ"

หลังจากคําพูดธรรมดาจบลง หลินมั่วก็ลงมือ

เงาของเขากลายเป็นเศษซากภายในพริบตา

เพียงลมหายใจเดียวก็ปรากฏตัวต่อหน้าทูตพิเศษแก๊งค้ามนุษย์

ฝ่ามือเรียวขาวยกขึ้นอย่างไม่รีบร้อนคว้าคอของทูตพิเศษขององค์กรแก๊งค้ามนุษย์

"ขยับสิ ขยับสิ ทําไมฉันถึงขยับไม่ได้!"

Top of Form