หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3506

ผู้ชายเคราเเพะคนหนึ่งจู่ๆก็ลุกขึ้นมาประท้วง

เดิมทีเขาเป็นลูกน้องของหงกุ้นอู่ซานเเก็งต้าเฉวียน แต่หลังจากที่หงกุ้นอู่ซานตาย

ทุกคนต่างก็หาที่พึ่งใหม่ให้ตัวเอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่ก่อนหน้านี้เขาเคยทำเรื่องเลวร้ายให้หงกุ้นอู่ซานไปมากมาย

เเต่หากเขาไม่ทำเรื่องพวกนั้น เขาก็ไม่มีชีวิตไปใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย

ถึงแม้ว่าหลินมั่วจะดูเป็นมิตร แต่เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

ผู้ชายที่มีเคราเเพะจึงอยากลองดูว่าหลินมั่วมีขีดจำกัดและอำนาจมากเเค่ไหน

หลินมั่วหรี่ตาทั้งคู่ลงเล็กน้อย

เขาไม่พูดอะไร เเค่เหลือบมองไปที่สวี่ชู

สวี่ชูใจหายวาบ

สองมือรีบความหาปืนสองกระบอกที่ซ่อนอยู่ที่เอวออกมา

ไม่ต้องรอให้เคราเเพะพูดอะไร เขาก็เหนี่ยวไกปืนไปทันทีอย่างบ้าคลั่ง

ปืนพกสองกระบอกพร้อมกระสุนหลายสิบนัดโดนสวี่ชูยิงจนหมดภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว

ผู้ชายเคราเเพะมองสวี่ชู ในดวงตาเต็มไปด้วยความงงงวย

เขาทำไมถึงได้ยิงขนาดนี้

เวลาเช่นนี้ไม่ใช่ต้องพูดจาไกล่เกลี่ยกับเขาดีๆก่อนเหรอ

ร่างของผู้ชายเคราเเพะนอนทับร่างของสมาชิกเเก็งต้าเฉวียนคนอื่นๆ

“เพราะเขามีตาหามีเเววไม่ ดูถูกลูกพี่มั่วหลิน ต้องตาย!”

“ตอนนี้ผมขอถามพวกคุณ มีใครจะคัดค้านอะไรอีกไหม”

บนใบหน้าของสวี่ชูมีสีหน้าที่เย็นชา แล้ววางปืนพกในมือลงทันที

เสียงปืนหล่นไปกระทบพื้นทำให้ร่างกายของทุกคนสั่นเทิ้ม

มีดสั้นยาวประมาณสามสิบเซนติเมตรปรากฏอยู่ในมือของสวี่ชู

นั่นคือมีดที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้สำหรับหงกุ้นอู่ซานและตัวเขาเอง

ในเมื่อตอนนี้หงกุ้นอู่ซานโดนหลินมั่วฆ่าไปเเล้ว

ถ้างั้นเขาเองจะถือมีดเล่มนี้ ติดตามรอยเท้าของหลินมั่วไปอย่างมั่นคง

สมาชิกเเก็งต้าเฉวียนทุกคนล้วนเงียบ

พวกเขาพบว่าลูกพี่คนใหม่ดีกว่าหงกุ้นอู่ซานคนก่อนมากมายนัก

“ลุกขึ้นยืนเถอะ ฉันไม่ได้มีกฏอะไรเยอะเเยะ”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ทุกคนเงียบไป จากนั้นเเต่ละคนก็ลุกขึ้นยืน

“ในเมื่อฉันเป็นหัวหน้าคนใหม่ของพวกนายเเล้ว ถ้างั้นฉันจะพูดกฏของฉัน”

“ก่อนหน้านี้พวกนายเป็นยังไงฉันไม่สนใจ และไม่อยากสนใจ”

“เเต่ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะบอกพวกนายว่า วันหลังกฏของเเก็งต้าเฉวียนจะเปลี่ยนไปแล้ว”

“ขอแค่พวกนายไม่รังแกคนอ่อนแอ ฆ่าคนบริสุทธิ์ เรื่องอื่นๆฉันจะไม่ไปยุ่งกับพวกนาย”

เมื่อหลินมั่วพูดจบ คนของเเก็งต้าเฉวียนก็ค่อยๆรู้สึกว่า

ลูกพี่มั่วหลินไม่เหมือนหัวหน้าแก็งที่พวกเขาจินตนาการไว้

“พวกนายฟังเข้าใจหรือยัง”

“ฟังเข้าใจแล้วครับ!”

หลินมั่วพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเดินไปที่ข้างหน้าของสวี่ชู

“นายพาพวกเขากลับไปเถอะ จัดการเรื่องเก่าๆให้เรียบร้อย”

สวี่ชูโค้งคำนับอย่างนอบน้อม และรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างออกที่มือของเขา

จากนั้นสีหน้าของเขาก็สงบลง และพาสมาชิกแก็งต้าเฉวียนออกไป