หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3520

ไม่มีอาหาร

งั้นคนที่อยู่ชั้นล่างสุดกินอะไร

ทุกคนไม่มีใครพูดถึงปัญหานี้ออกมา

เพราะพวกเขาเเต่ละคนต่างรู้ดีอยู่เเก่ใจ

เมื่ออยู่ในสถานที่ที่วุ่นวายและไร้ระเบียบ

ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ ก็ต้องกินทุกสิ่งที่ขยับได้

“คุณต้องการกินอะไรหน่อยไหม”

พอมาถึงชั้นที่สอง อากาศก็อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหาร

สายตาของจ้าวก่าวมองไปที่หลินมั่วแล้วพูดถาม

ตัวเองได้วางเดิมพันกับหลินมั่วไปเป็นเงินถึงสิบล้านเหรียญเฟื่องฟ้า

หลินมั่วครั้งนี้จะสามารถชนะได้หรือไม่ สำหรับจ้าวก่าวแล้ว ต้องชนะเท่านั้นห้ามเเพ้

“ไม่ต้องเเล้ว พวกเรารีบเร่งกันหน่อยเถอะ”

หลินมั่วส่ายหน้า มองจ้าวก่าวที่อยู่ข้างๆด้วยสายตาที่เรียบเฉย

“อย่ารีบร้อนสิมั่วหลิน ตอนนี้คุณยังสู้กับเนี่ยชิงไม่ได้หรอก”

คำพูดของจ้าวก่าวทำให้หลินมั่วงงไป

นายชวนฉันมาสู้กับเนี่ยชิง สุดท้ายตอนนี้มาบอกว่าผมสู้ไม่ได้งั้นเหรอ”

“เนี่ยชิงมีตำแหน่งสูงมากบนเวทีประลองของเรือเเห่งความตาย ถ้าคุณต้องการท้าเนี่ยชิงสู้”

“อย่างน้อยก็ต้องชนะสามครั้งติดต่อกันก่อนถึงจะมีสิทธิ์”

“คืนนี้พวกเราพักผ่อนกันก่อน รอพรุ่งนี้ค่อยว่ากันเรื่องไปสู้กันบนเวทีประลอง”

“ได้”

หลินมั่วพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก แล้วเดินตามจ้าวก่าวไปที่ชั้นสาม

หลังจากใช้เงินสามพันเหรียญเฟื่องฟ้าสำหรับสามห้อง พักคนละห้อง

ค่าใช้จ่ายบนเรือแห่งความตายเเพงมาก

ปกติข้างนอก สามารถเช่าห้องเเค่ห้าสิบเหรียญเฟื่องฟ้า

เเต่มาถึงที่นี่ ราคากลับแพงขึ้นเป็นสิบเท่า

ไม่นานหลังจากที่หลินมั่วกลับเข้าห้อง จู่ๆก็ได้ยินเสียงเเผ่วเบาที่ด้านนอก

“นายเเน่ใจนะว่าห้องนี้”

“ลูกพี่เชื่อผมได้ ไอ้หน้าขาวสวมเสื้อผ้าสีขาวนั่นอยู่ห้องนี้เเน่”

ถึงตอนนี้ถ้าเขายังไม่รู้ตัวก็โง่เต็มทนเเล้ว

นี่ไม่ใช่คนอ่อนแอเลยสักนิด เเต่เป็นเพราะพวกแกดูคนเก่งไม่ออกเองต่างหาก

“ไม่กล้า งั้นทำไมพวกแกถึงเอาเหล็กเส้นมางัดประตูห้องของฉัน”

หลินมั่วชี้ไปที่เหล็กเส้นในมือของผู้ชายอีกคน

ร่างกายของผู้ชายสั่นเทิ้มทันที เหล็กเส้นหลุดจากมือตกลงไปบนพื้น เขาไม่กล้าแม้เเต่จะหยิบขึ้นมา

“ท่านผู้นี้ พวกเราเเค่พลั้งเผลอ ท่านโปรดไว้ชีวิตพวกเราสักครั้งเถิด”

“ผมสัญญาว่าครั้งหน้าจะไม่ทำอีกแล้ว”

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วยังคงมองผู้ชายด้วยสายตาเย็นชา

“เอางี้นะ ฉันจะถามพวกแกนิดหน่อย”

“ตอบได้ ฉันจะพิจารณาปล่อยแกไป ตอบไม่ได้เเล้วล่ะก็”

“ตายสถานเดียว”

เมื่อหลินมั่วพูดจบ ทั้งสองคนก็รีบตอบรับเสียงดัง

“ท่านถามเลยครับ ถามมาเลยครับ!”

“ขอเเค่รู้ พวกเราจะบอกท่านทุกอย่าง!”