หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3522

หลินมั่วพยักหน้าเบาๆ

เขารู้เเล้วว่าทำไมถึงมีศพมากมายอยู่ไม่ไกลจากผู้คุม

ผู้คนที่อยู่บนชั้นหกตอนที่เพิ่งลงมาคงไม่รู้เรื่องนี้

ว่ายังต้องจ่ายหนึ่งพันเหรียญเฟื่องฟ้าเพื่อขึ้นไป

ด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาจึงพุ่งใส่ลิฟต์

เเน่นอนจึงถูกยิงพรุนด้วยกระสุนของทหาร

หลินมั่วมองกองศพเน่าเปื่อยบนพื้น

เขาหยิบลูกเหล็กขนาดเล็กออกมาจากเสื้อ

ใช้ปลายนิ้วดีดลูกเหล็กนั้นเข้าไปในศพทันที

ทันทีที่หลินมั่วเดินออกไป ก็เกิดความร้อนขึ้นในกองศพ

เปลวไฟที่โหมกระหน่ำลุกโชนขึ้นมา

พอดีพอเหมาะ กับกองศพทั้งหมด

ทหารที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์มองดูเปลวไฟที่ลุกไหม้เเละกลิ่นไหม้

เขามองด้วยความประหลาดใจ

นี่เป็นครั้งเเรกที่เขาเห็นคนใจดีขนาดนี้บนเรือแห่งความตาย

คนเเบบนี้หายากแล้ว

ไม่อายุสั้น ไม่ก็เป็นคนที่อยู่บนสุดของปิรามิด

ทหารมองตามหลังหลินมั่วไปพลางคิดในใจ

“คนเเบบนี้ เป็นคนแบบไหนกันเเน่นะ”

หลินมั่วเดินไปรอบๆชั้นที่หก สิ่งที่เห็นก็คือขยะเเละเลือด

“แก หยุดนะ!”

จู่ๆ ก็มีเสียงแหบแห้งดังขึ้น พร้อมกับเสียงหนึ่ง

เเละเจตนาสังหารที่เย็นชา

หลินมั่วหันกลับไป ก็เห็นชายคนหนึ่งสกปรกเลอะเทอะ

ถือมีดสั้นไว้ในมือ บนใบหน้าแสดงออกถึงความบ้าคลั่ง

“ถ้าไม่อยากตายล่ะก็ เอาของมีค่าบนตัวออกมาให้หมด!”

แม้ว่าในสายตาของผู้ชายคนนั้นจะดูสับสน

แต่พอเห็นหลินมั่วก็รู้ได้เลยว่านี่ต้องเป็นมือใหม่

คนแบบนี้เเหล่ะคือเป้าหมายที่พวกเขาจะปล้น

หลินมั่วมองชายคนนั้นที่คลั่ง เเล้วถอนหายใจเบาๆ

ผู้ชายคนเมื่อกี้วิ่งออกมาจากด้านหลังกองขยะ

คนที่เดิมทีจ้องมองหลินมั่วด้วยความโลภ

พอเห็นผู้ชายคนนั้นล้มลงไปอย่างไร้เรี่ยวแรง อารมณ์ต่างๆในดวงตาก็มาบรรจบกันอย่างรวดเร็ว

พวกเขารู้ดีว่า หลินมั่วไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถไปยุ่งได้

ร่างของหลินมั่วเดินต่อไปเรื่อยๆ

ภาพกองของอุจจาระและซากศพที่กระจัดกระจายไปทั่วเริ่มหายไป

นั่นหมายความว่าน่าจะมีคนอยู่ลึกเข้าไปข้างใน

อย่างน้อยสภาพของพวกเขาก็ต้องดีกว่าคนที่อยู่ด้านนอกมากหลายเท่า

“น้องสาว…กินสิ…”

มีเสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นจากข้างๆ สายตาของหลินมั่วมองไป

เห็นชายคนหนึ่งสกปรกเลอะเทอะ ผมยุ่งเหยิง กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ข้างกำแพง

ในมือของเขามีเศษเนื้ออยู่ในมือ และกำลังยื่นให้มดกินพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

ทันใดนั้น ผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งก็เดินไปหาเขา

แล้วเตะไปที่หลังของเขา

“น้องสาว…อย่ากลัว…”