หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3529

พานเซินมองร่างกายของหลินมั่วพร้อมกับฉายแววดูถูกในดวงตา

“ไอ้หนู อาศัยว่าตอนนี้ฉันยังไม่อยากฆ่าแก”

“ดีที่สุดแกไสหัวลงไปซะ มิฉะนั้น ข้าจะต่อยหัวแกให้ระเบิด!”

คำพูดของพานเซินทำให้ผู้ชมส่งเสียงเชียร์กันสนั่นทันที

“ต่อยหัวมันให้ระเบิด พานเซิน!”

“ให้ไอ้หน้าขาวรู้ว่าเวทีประลองชีวิตความเป็นความตายไม่ใช่ใครก็สามารถมาได้”

“ต่อยมันให้เเหลกเลยพานเซิน!”

เสียงร้องเชียร์ทำให้ใบหน้าของพานเซินยิ้มด้วยความสะใจ

“ไม่จำเป็น พวกเราเริ่มเลย”

เสียงพูดเบาๆของหลินมั่วทำให้ใบหน้าของพานเซินมืดคล้ำไปด้วยเจตนาสังหาร

“ไอ้หนู ในเมื่อนายอยากตาย ฉันก็จะจัดให้!”

ทันทีที่พูดจบ ร่างของพานเซินก็พุ่งใส่หลินมั่วราวกับสัตว์ร้าย

กำปั้นเหล็กที่ส่องแสงวาววับเป็นประกายพุ่งเข้าใส่หลินมั่วโดยตรงและทรงพลัง

หลินมั่วหลบหลีกไปทางขวาอย่างง่ายดาย

กำปั้นของพานเซินเฉียดตัวเขาไป

จากนั้นมือขาวผ่องของหลินมั่วก็คว้าข้อมือของพานเซินไว้ได้อย่างเเน่วเเน่

เมื่อใช้เเรงเล็กน้อยบีบข้อมือ บนใบหน้าของพานเซินก็แสดงอาการเจ็บปวดออกมาทันที

แต่ทันใดนั้นเอง กำปั้นอีกข้างของเขาก็ฟาดใส่หลินมั่วอย่างแรง

มือของหลินมั่วที่จับข้อมือของพานเซินอยู่ได้ดึงข้อมือของเขามาไว้ด้านหน้า

ทำให้สามารถป้องกันการโจมตีกำปั้นอีกข้างของพานเซินได้โดยตรง

แต่กำปั้นซ้ายของพานเซินกลับไปโดนเเขนขวาของตัวเอง

พร้อมกับเสียงกระดูกหักดังขึ้น ใบหน้าอันดุร้ายของพานเซินก็แสดงอาการเจ็บปวดออกมาทันที

เมื่อหลินมั่วเพิ่มแรงบีบเล็กน้อย ร่างของพานเซินก็ถูกเหวี่ยงออกไป

ร่างของพานเซินตกลงไปด้านล่างของเวทีโดยไม่มีแรงต้านทานใดๆ

เวลานี้ ทุกคนในสนามเงียบสนิท

พวกเขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าพานเซิน นักมวยที่พวกเขาคาดหวังไว้สูง

จะโดนคนต่อยจนตกเวทีไปทันที

เหล่าคนที่เดิมพันเงินทั้งหมดไปกับพานเซินต่างก็โกรธเเค้น

พวกเขาสูญเสียเงินไปทั้งหมด จึงทำให้ไม่สามารถออกจากที่นี่ได้

ใบหน้าที่ซีดเซียวเล็กน้อยของเนี่ยชิงไม่สนใจที่จะลูบไล้ผู้หญิงอีกต่อไป

เเต่สายตากลับจ้องมองไปที่หลินมั่วบนเวทีด้วยสายตาที่จริงจัง

“ไอ้หมอนี่…ไม่ธรรมดาเหมือนที่คิด”

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เนี่ยชิงหันไปพูดกับลูกน้องข้างกาย

“คนที่สู้กับไอ้หมอนั่นช่วงบ่ายคือใคร”

เนี่ยชิงรู้ว่าหลินมั่วต้องการต่อสู้กับตัวเอง

อย่างน้อยก็ต้องชนะคู่ต่อสู้ที่สูงกว่าระดับตัวเองสามระดับติดต่อกัน ถึงจะมีโอกาสได้สู้กับเขา

“ท่านเนี่ยชิง ท่านเป็นนักสู้ระดับสูงสุดในเวทีประลองความเป็นความตาย เขาต้องการจะต่อสู้กับท่าน”

“เขายังต้องต่อสู้กับนักสู้ระดับสาม และระดับห้าอีกคนหนึ่ง”

“และในบรรดานักสู้ระดับห้ามีเพียงคนเดียวที่ว่างมาต่อสู้กับเขาตอนนี้”

“ผู้ท้าชิงระดับห้าบนเวทีประลองความเป็นความตายคือดาบคลั่ง”

“เขาเป็นปรมาจารย์ด้านดาบ มีฝีมือการใช้ดาบที่ยอดเยี่ยม”

“จนถึงตอนนี้ คนที่สู้กับเขา ยังไม่เคยมีใครสักคน”

“ที่สามารถรับได้เกินสามกระบวน!”