หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3676

แผนการของกุนซือซือหม่าทำให้สีหน้าของบุ๊คเปลี่ยนไปเล็กน้อย

จากนั้นเขาก็เอาปืนจ่อไปที่หน้าผากของกุนซือซือหม่าทันที

“แกไอ้บ้าจะให้ข้าออกไปเป็นเหยื่อล่องั้นใช่ไหม”

“จากนั้นแกก็จะทรยศฉันไปเข้ากับอีกฝ่ายใช่ไหม

เสียงตะโกนของบุ๊คทำให้กุนซือซือหม่าที่กำลังคิดอยู่ตกใจกลัวทันที

“ท่านบุ๊ค คุณเข้าใจผู้น้อยอย่างฉันผิดไปแล้ว”

“ฉันไม่มีเจตนาทรยศคุณเลย!”

สายตาของบุ๊คมองไปที่หน้าของกุนซือซือหม่า เมื่อเเน่ใจเเล้วว่าอีกฝ่ายไม่มีเจตนาเเอบแฝงอะไรใดๆ

จึงเก็บปืนของตัวเอง

“กุนซือซือหม่า เมื่อกี้ฉันใจร้อนไปหน่อย ขออภัย”

“ถ้าคุณอยากไปเข้ากับฉินเหมินจริงๆ ฉันบุ๊คก็ไม่ขัดขวาง”

เมื่อเห็นท่าทีมั่นใจของบุ๊ค

ภายในใจของกุนซือซือหม่าก็พูดอะไรไม่ออก

ไอ้คนต่างชาติอย่างพวกแกคิดว่าฉันโง่จริงๆเหรอ

กราบเลยเหอะ ฉันคุ้นเคยตำราพิชัยสงครามมาตั้งเเต่เด็ก กลยุทธ์ซุนวูแม่นยิ่งกว่าอะไร

การที่คุณทำแบบนี้ฉันรู้หมดแล้ว

ถ้าฉันซือหม่าไปจริงๆ คุณคงยิงฉันตายเเน่ๆ

แม้ว่าภายในใจจะด่าทอบุ๊คไม่หยุด

แต่เมื่ออยู่ใต้ชายคา ก็ต้องก้มหัว

“ท่านบุ๊ค คุณดูถูกฉันซือหม่างั้นเหรอ”

“ฉันซือหม่าถึงยังไงก็เป็นคนที่เรียนหนังสือมาเก้าปี”

“ฉันนับถือคุณเหมือนเจ้าเหนือหัว ต่อให้ต้องตาย คุณก็ยังเป็นเจ้าเหนือหัวของฉัน!”

น้ำเสียงของซือหม่าเต็มไปด้วยความมั่นคง

ในดวงตาของบุ๊คเริ่มมีน้ำตาคลอให้เห็น

ดีจัง

ดีมาก

ฉันได้เจอกับกุนซือซือหม่าคนที่ดีขนาดนี้

“กุนซือซือหม่ารีบๆลุกขึ้นเถอะ วันนี้คุณไม่ทิ้งฉันไปไหน”

“วันข้างหน้าฉันจะให้คุณมีส่วนร่วมในการปกครองเขตสิบสาม!”

เวลานี้ภายในใจของฉินเหมินเต็มไปด้วยความเเค้น เขาเงียบจนน่ากลัว

ในหัวของเขาตอนนี้นึกถึงเเต่ข้อดีข้อเสีย

ไม่มีความคิดอื่นใดอีกแล้ว

เมื่อเห็นบุ๊คและสมุนคนสุดท้ายซ่อนตัวอยู่

ฉินเหมินก็คลานขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว และเก็บปืนสไนเปอร์ที่อยู่ในมือใส่กระเป๋าหลังในเวลาอันสั้น

ใบหน้าที่เย็นชาภายใต้หน้ากากป้องกันแก็สพิษของเขาตอนนี้มีรอยยิ้มเยาะเย้ย

“บุ๊ค เราค่อยๆมาเล่นกัน”

บุ๊ครู้จักฉินเหมินดี เเต่ในขณะเดียวกัน ฉินเหมินก็รู้จักบุ๊คดีเช่นกัน

บุ๊คคนๆนี้ไมมีหลักการอะไร

ดังนั้นฉินเหมินจึงให้บุ๊คเป็นรองผู้ช่วยของตัวเองมาโดยตลอด

ตอนนี้เหลือเพียงพวกเราสองคนเเล้ว ถ้าไม่อยากถูกตัวเองไล่ล่าล่ะก็

ฉินเหมินเหลือบมองลงไปด้านล่าง จากนั้นรีบเคลื่อนตัว

“ท่านบุ๊ค ฉันจำได้ว่ามีอุโมงค์ลับเชื่อมต่อไปยังตึกหลักได้ใช่ไหม”

“สภาพเเวดล้อมของที่นั่นมืด หนำซ้ำทางเดินยังตรงมาก ฉินเหมินคงไม่กล้าซุ่มอยู่ที่นั่นหรอก”