หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3684

ฉินเหมินย่อตัวลง กางเเขนที่เเข็งแรงออก เเล้วอ้าแขนรับเด็กหญิงที่พุ่งเข้ามากอด

เวลานี้ฉินเหมินรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างมาก

“พ่อ พ่อได้รับเจ็บไหมคะ”

มือเล็กๆของเย่ว์เอ๋อร์ลูบไล้รอยเลือดที่แห้งแล้วบนเสื้อของฉินเหมิน

ดวงตาเล็กๆของเธอคลอไปด้วยน้ำตา ใครเห็นก็อดสงสารไม่ได้

“พ่อไม่ได้บาดเจ็บอะไร นั่นเป็นเลือดของคนเลว”

ฉินเหมินตอบลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่เเหบพร่าเเต่อ่อนโยน

“ว้าว! พ่อเก่งจัง! พ่อชนะคนเลวเเล้ว! พ่อของเย่ว์เอ๋อร์เป็นฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่!”

เย่ว์เอ๋อร์ดีใจจนกระโดดโลดเต้น เเล้วจูงมือพ่อไว้ไม่ปล่อยตั้งเเต่ต้นจนจบ

ไม่ไกลออกไป หลินมั่วจูงอันย่าเดินมาอย่างช้าๆและมองดูฉากซาบซึ้งนี้อย่างเงียบๆ

“น้องมั่วหลิน ขอบคุณที่ดูแลเย่ว์เอ๋อร์ให้ดีขนาดนี้”

“จบหรือยัง” หลินมั่วถาม

“จบสิ้นทุกอย่างเเล้ว ไปเถอะ พวกเรากลับบ้านกันก่อน!”

ฉินเหมินอุ้มเย่ว์เอ๋อร์ หลินมั่วอุ้มอันย่า

ทั้งสี่คนเดินมุ่งหน้าไปยังที่พักของหน่วยรักษาความปลอดภัยท่ามกลางแสงอาทิตย์อัสดง

เมื่อมาถึงที่หน่วยรักษาความปลอดภัย หลินมั่วได้รับการต้อนรับอย่างดีที่สุดจากหน่วยรักษาความปลอดภัย

ส่วนอันย่าก็ได้รับการปฏิบัติเสมือนเจ้าหญิงตัวน้อยๆ เพราะมักเล่นกับเย่ว์เอ๋อร์บ่อยๆ

สามวันต่อมา

“น้องมั่วหลิน อยู่ต่ออีกหน่อยสิ ดูสิว่าพี่น้องคู่นี้เล่นกันสนุกสนานเเค่ไหน!”

ฉินเหมินมองไปที่เด็กหญิงสองคนที่กำลังเล่นกันอยู่บนม้านั่ง ด้วยสายตาที่อ่อนโยน