หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3700

“มั่วหลิน”

เมื่อโรเซนต้าถามชื่อ หลินมั่วตอบเพียงสั้นๆ ไม่มีคำพูดเพิ่มเติม

“ผมขอถามหน่อยเถอะครับ ตอนนี้คุณทำงานอะไรอยู่หรอครับ”

“ผมเป็นแค่นักธุรกิจคนหนึ่ง ทำธุรกิจเล็กๆ ที่ท่าเรือเท่านั้น”

โรเซนต้ารู้สึกว่าไม่อาจได้ข้อมูลสำคัญจากคำตอบนั้น จึงหันสายตามามองที่อันย่าในอ้อมแขนของหลินมั่ว

“นี่คือลูกสาวของคุณมั่วหลินหรอครับ ผมสีชมพูหายากจริงๆ น่ารักมากเลย!”

“ใช่แล้ว เธอคือลูกสาวของผมเอง”

“แล้วแม่ของเธอล่ะครับ”

หลินมั่วรู้สึกเหนื่อยใจ จะต้องเล่าเรื่องลูกสามอีกครั้งไหมเนี่ย

แม้โรเซนต้าจะแสดงท่าทีเป็นมิตรอยู่ แต่เพิ่งจะเจอกัน คงดีกว่าหากจะระมัดระวังไว้ก่อน

ดังนั้น หลินมั่วจึงยังไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของอันย่าในตอนนี้

ในขณะนั้นเอง เชฟใส่ชุดขาวและหมวกสูงหลายสิบคนก็เดินเข้ามาในห้อง แต่ละคนถือจานอาหารจานเด็ดของตัวเองมาด้วย

พวกเขานำอาหารมาเรียงบนโต๊ะหินอ่อนตรงหน้าหลินมั่ว พร้อมทั้งอธิบายถึงที่มาของวัตถุดิบ วิธีการทำ รสชาติ และคุณค่าทางโภชนาการของอาหารแต่ละจาน

ข้างๆ ยังมีพนักงานสาวสองคนที่คอยรินไวน์ให้ บรรยากาศแม้จะไม่ถึงขั้นหรูหรา แต่ก็ดูมีพิธีการที่น่าประทับใจ

เมื่อเชฟกลุ่มแรกออกไปแล้ว ก็มีเชฟกลุ่มใหม่เข้ามา ชุดของพวกเขาดูธรรมดากว่า ไม่เหมือนเชฟในคฤหาสน์

เชฟกลุ่มนี้แต่ละคนถือจานปลาต่างชนิดกัน กลิ่นหอมของเนื้อปลาลอยมากระทบจมูกอันย่าอีกครั้ง

“พ่อคะ หนูอยากกินปลา!” อันย่าช่างเป็นแมวน้อยจอมตะกละ รักการกินปลาเป็นที่สุด

“คุณมั่วหลินครับ เชฟเหล่านี้ผมสั่งให้รีบมาจากเขตต่างๆ ตั้งแต่เขต 1 ถึงเขต 10 โดยเฉพาะ! อันย่าครับ เลือกทานได้ตามใจเลยนะ!”

โรเซนต้าหัวเราะพลางสั่งให้เชฟนำปลามาวางตรงหน้าอันย่า

แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าหลินมั่วจะสามารถทำลายคนขององค์กรมนุษย์งูได้เพียงลำพัง!

บุคคลตรงหน้าเขานั้นเป็นคนเช่นไรกันแน่ โรเซนต้าทั้งคิดไม่ออกและไม่กล้าคิดไปมากกว่านี้

ในตอนนี้ ท่าทีของโรเซนต้าที่มีต่อหลินมั่วจึงเปลี่ยนจากความเป็นมิตรเป็นความเคารพที่แฝงด้วยความหวาดหวั่น!

“คุณมั่วหลินครับ ลูกพี่ไรอันไปทำภารกิจ ดังนั้นช่วงนี้คุณน่าจะยังไม่ได้เจอเขา งั้นเอาอย่างนี้ ผมจะรีบติดต่อลูกพี่ให้กลับมาพบคุณโดยเร็วที่สุด!”

หลินมั่วพยักหน้าให้โรเซนต้า

เมื่อออกจากห้อง โรเซนต้าก็สั่งกำชับผู้คุ้มกันอย่างจริงจังให้ปฏิบัติตามคำสั่งของคุณมั่วหลินทุกประการโดยไม่มีข้อแม้

เขายังอดรู้สึกใจหายไม่ได้ หากลูกพี่ไรอันรู้ว่าขี้เมาก่อเรื่องกับคุณมั่วหลินและถึงขั้นอาละวาด คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามเวรกรรมของขี้เมาแล้วแหละ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โรเซนต้าจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เขาต้องรีบติดต่อลูกพี่ให้เร็วที่สุด!

หากไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าลูกพี่จะไม่โทษเขา