หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3728

"ใช่ค่ะ เถ้าแก่ของเรารักษาโรคร้ายของฉันให้หาย!"

พอไป๋อิงพูดคํานี้ออกมา ทุกคนก็ต่างพากันพูดถึง แต่อาศัยคําพูดเพียงด้านเดียวของหญิงสาวคนนี้ก็ยังยากที่จะโน้มน้าวใจได้

"ทักษะทางการแพทย์จะดีหรือไม่ดี มันยากที่จะตัดสินใจ ลองดูก็จะรู้เอง!"

ในตอนนั้นมีคนขายเนื้อตาบอดข้างเดียวหน้าตาดุร้าย มานั่งหน้าโต๊ะตรวจ

"คุณรักษาตาผมให้หายดีได้ไหม?"

"ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก" หลินมั่วพูดเบาๆ

"ปากดีจริงๆ ตาข้างนี้ของผมใช้งานไม่ได้ตั้งแต่เกิด ถ้าคุณรักษาผมให้หายได้ ผมจะฆ่าหมูและฆ่าแกะส่งให้คุณทุกวัน!"

หลินมั่วให้คนขายเนื้อถอดผ้าปิดตาออก พอทุกคนเห็นก็ตกตะลึง!

ปรากฎว่าตาของคนขายเนื้อนั้นไม่มีลูกตาดํา มีแต่ตาขาว ต่อให้เทพเซียนก็ทําอะไรไม่ได้!

หลินมั่วกลับไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ขยับปลายนิ้วเบาๆ พลังงานที่แท้จริงก็พุ่งออกมาที่ดวงตาข้างนั้นแล้วย้อนกลับคืน

"เรียบร้อย คุณปิดตาอีกข้างหนึ่ง แล้วดูว่าสามารถมองเห็นอะไรไหม"

คนขายเนื้อทําตามทันที "เห็นแล้วจริงๆ! มองเห็นแล้ว!" คนขายเนื้อตะโกนอย่างตื่นเต้น

ในตอนนี้ทุกคนเห็นชัดเจนว่าคนขายเนื้อที่มีเพียงตาขาวนั้น แต่ตอนนี้กลับมีรูม่านตาสีดําแล้ว!

หายเร็วเหมือนเล่นมายากล?

"เถ้าแก่ คุณเป็นหมอเทวดาจริงๆ ด้วย! ผมจะกลับไปฆ่าหมูฆ่าแกะมาให้คุณ!"

คนขายเนื้อที่ถูกหัวเราะเยาะว่าเป็น "หมาป่าตาขาว" ตั้งแต่เด็กเพราะตาข้างนี้เล็กและไม่มีลูกตาดํา

เพื่อไม่ให้ถูกรังแก เขาจึงเริ่มเป็นคนขายเนื้อโดยมีเป้าหมายเพื่อให้คนที่ล้อเลียนเขาหวาดกลัว

ตอนนี้ดวงตาของเขาฟื้นตัวแล้ว ในที่สุดก็สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว!

"ไม่ต้องหรอกครับ ผมบอกว่าจะรักษาฟรี จะไม่เรียกร้องค่าตอบแทนใดๆ จากคุณ"

ในเวลานี้ผู้คนที่มองอยู่ก็ไม่อยู่นิ่งต่างเข้าแถวยาวอยู่หน้าโต๊ะตรวจของหลินมั่ว

ทักษะทางการแพทย์นี้มหัศจรรย์มาก นี่แหละหมอคืนชีพที่แท้จริง

ไป๋อิงกําลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับ แต่ถูกหลินมั่วบอกว่า "ปิดร้าน!"

"เถ้าแก่ วันนี้เพิ่งตรวจเสร็จคนเดียวเองจะปิดแล้วเหรอคะ"

...

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลินมั่วจึงเลือกผู้ป่วยที่เป็นโรคร้ายเพียงคนเดียวเพื่อรับการตรวจโดยสมัครใจทุกวัน ส่วนผู้ป่วยธรรมดาคนอื่นๆ ที่มาพบหมอจะคิดค่าบริการตามปกติ

อีกทั้งคนไข้ที่หมอหลินมั่วรักษาจนหายดี ก็กลายเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับหลินมั่ว

แน่นอนว่ายังมีกลุ่มผู้หญิงบางส่วนที่ไปเยี่ยมคลินิกเกือบทุกวัน ไม่ใช่เพราะไปหาหมอ แต่ไปหาคน!

ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่ทําให้พวกเขาประทับใจไม่ใช่ทักษะทางการแพทย์ของหลินมั่ว แต่เป็นความงดงามของหลินมั่ว

ด้วยวิธีนี้ ธุรกิจของคลินิกหลินมั่วก็ดีขึ้นเรื่อยๆ และคึกคักทุกวัน!

ภายนอกมีข่าวแพร่หลายมากขึ้น เถ้าแก่มั่ว หมอเทวดา! ฟื้นคืนชีพ! เทพโอสถกลับชาติมาเกิด!

ร้านขายยาไม่ได้เป็นเพียงสถานที่ที่สามารถพบแพทย์ได้อีกต่อไป แต่ยังสามารถดูแลสุขภาพและความงามได้อีกด้วย

แม้ว่าธุรกิจร้านขายยาจะโด่งดัง แต่ใบหน้าของหลินมั่วก็ไม่มีความสุขแม้แต่น้อย

ทําไมคนขององค์กรมนุษย์งูยังไม่โผล่มาที่นี่?

พวกเขาออกไปจากเขตหมายเลขสิบสองแล้วเหรอ?