หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3746

แน่นอน หลินมั่วไม่ได้พูดคำนี้ออกไป ในใจเเค่คิดว่า “ไม่น่าเชื่อจะเจอแฟนคลับของตัวเอง ที่เกาะนรกห่างไกลอย่างนี้”

นี่ก็ช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆ!

“งั้นเหรอ ถ้างั้นหลินมั่วนั่นก็เก่งกาจมากจริงๆเหรอ เทียบกับผมแล้วเป็นยังไง”

หลินมั่วถามฉวีอวี้ถังด้วยความสนใจ

“ผู้มีพระคุณ แม้ว่าคุณจะเพิ่งช่วยชีวิตของผม เเต่ผมขอพูดตรงๆนะครับ คุณเทียบกับไอดอลหลินมั่วของผมไม่ติดฝุ่นเลยละครับ!”

หลินมั่ว…

ฉันยังสู้ตัวฉันเองที่อยู่ประเทศจีนไม่ได้! หรือว่าทักษะเเพทย์ของฉันถอยหลังเเล้ว?

“ไอดอลของผมหล่อกว่าคุณเยอะเลย แถมยังเก่งเรื่องการแพทย์ตั้งเเต่อายุน้อยๆ เป็นถึงระดับปรมาจารย์!

นอกจากนี้เขายังเก่งเรื่องการปรุงยา ถ้าได้กินยาที่เขาปรุงสักเม็ด จะหายจากโรคภัยไข้เจ็บ เเละมีอายุยืนยาว…

ถึงแม้ว่าตอนแรกเขาจะยากจน เเต่ภายหลังก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก เเละยังรักภรรยาของเขามากอีกด้วย…”

ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักฉันดีมากเลยนะ นี่มันแฟนคลับตัวยงชัดๆ!

หลินมั่วอดยกมุมปากขึ้นไม่ได้ แต่ก็รู้สึกหึงตัวเองเล็กน้อย เพราะตัวตนของมั่วหลินในตอนนี้ก็ไม่ได้เเย่เลยนะ…

“คุณจากประเทศจีนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วยังโดนองค์กรมนุษย์งูจับตัวไปอีก!”

หลินมั่วขัดจังหวะฉวีอวี้ถังที่กำลังยกย่องตัวเอง เมื่อฉวีอวี้ถังได้ยินคำถามของหลินมั่ว ก็อดเศร้าไม่ได้

“ผู้มีพระคุณ ผมเป็นสถาปนิกบูรณะสถาปัตยกรรมโบราณ ก่อนหน้านี้ผมเดินทางไปต่างประเทศเพื่อเผยแพร่วัฒนธรรมสถาปัตยกรรมโบราณ เเล้วได้ประสบเหตุเรืออับปางในระหว่างการเดินทาง จนมาเกยตื้นที่เกาะเเห่งนี้

หลังจากนั้นผมก็ลอยเคว้งไปมาจนมาถึงสถานที่แปลกๆแห่งนี้ และถูกจับตัวไปก่อนจะทันตั้งตัว

เธอโกรธมากเลยจับผมมัดติดกับเสาเหมือนสุนัข”

“งั้นทำไมคุณถึงเป็นบ้าไปละ ท่านทูตพิเศษทำอะไรคุณ”

เมื่อเห็นฉวีอวี้ถังเริ่มหวาดกลัวอีกครั้ง หลินมั่วรู้ดีว่าการให้เขานึกถึงเหตุการณ์ที่น่ากลัวนั้นอีกครั้ง ก็เหมือนเป็นการทรมานจิตใจเขา

“ช่างเถอะ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด ฉันสามารถช่วยคุณให้ลืมความทรงจำนั้นได้”

หลินมั่วอดถามอีกครั้งไม่ได้

“ไม่ ผู้มีพระคุณ ผมต้องพูด! คุณช่วยชีวิตของผม ยิ่งมีคุณอยู่ข้างๆผมก็รู้สึกไม่กลัวเท่าไร รู้สึกเหมือนว่าไอดอลของผมอยู่ใกล้ๆ”

“ได้ งั้นคุณเล่ามาเลย ผมรับรองว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว”

“คืนที่เธอมัดผมไว้กับเสา ผมเห็นกับตาตัวเองว่าหัวหน้าเถิงเสอพาหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งขึ้นไปชั้นสี่ หลังจากคุยกันสักพัก ท่านทูตพิเศษหญิงก็ทำเรื่องโหดร้ายอย่างหนึ่ง…”