หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3761

“ผมตัดสินใจที่จะซ่อมนาฬิกาไม้ตามคาถาในฝัน เเละเมื่อผมท่องคาถานั้น ปาฏิหารย์เกิดขึ้น!

ส่วนที่ชำรุดของนาฬิกาไม้ทั้งตัวเลขเเละเข็มนาฬิกา กลับงอกออกมาเหมือนต้นไม้ในดิน มีชีวิตชีวาอย่างน่าอัศจรรย์ราวกับเป็นชิ้นส่วนตั้งเเต่เเรก แม้เเต่ความเก่าคร่ำครึก็เหมือนกันเป๊ะ…

หลังจากนั้น ผมก็ใช้คาถาของบรรพบุรุษซ่อมแซมโบราณวัตถุที่มีค่าตั้งมากมาย และมักได้รับเชิญไปบรรยายที่ต่างประเทศ”

แม้ว่าฉวีอวี้ถังจะเล่าเรื่องราวที่ดูลึกลับ เเต่ก็ยังไม่ตอบคำถามที่หลินมั่วต้องการเลย

“เอาเเต่เนื้อๆได้ไหม”

“พี่มั่วหลิน พี่อย่าเพิ่งรีบร้อน ถ้าผมไม่ปูเรื่องข้างหน้าก่อนล่ะก็ ข้างหลังพี่จะฟังไม่เข้าใจ”

หลินมั่วกุมขมับ

“ตึกที่ชั้นสี่ของฐานที่มั่นองค์กรมนุษย์งู ตอนที่ผมกำลังจะสร้างกลไกส่วนสุดท้าย บรรพบุรุษของผมก็มาเข้าฝันบอกว่า ผมไม่ควรใช้ความสามารถของตระกูลในสถานที่ที่เต็มไปด้วยพลังงานชั่วร้ายแบบนี้ เพราะจะทำให้สูญเสียพลังชีวิต

ท่านจึงสาบแช่งและปิดผนึกกลไกของผมไว้ ผมพยายามแก้คาถาหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้”

“หมายความว่าเลือดของผมไปแก้คำสาบของบรรพบุรุษคุณ เเล้วจึงทำให้กลไกทำงานได้งั้นสิ”

ฉวีอวี้ถังพยักหน้า “น่าจะเป็นอย่างนั้น”

“ไม่คิดว่าเลือดของผมจะมีประโยชน์ขนาดนี้ บรรพบุรุษของคุณนี่ช่างหัวดื้อจริงๆ ไม่รู้จักปรับตัวตามสถานการณ์”

ฉวีอวี้ถังเริ่มกลัวหลินมั่วขึ้นมาเล็กน้อย คำสาบของบรรพบุรุษยังแก้ทำลายได้ เเล้วคนนี้จะเป็นผู้มีพลังระดับไหนกันนะ…

…

หลินมั่วตัดสินใจไปหาโรนัลด์เพื่อบอกข่าวการล่มสลายขององค์กรมนุษย์งู เเละแวะไปดูอันย่ากับจั่นเซ่อ

เฟยเฟยกับฉวีอวี้ถังก็ร่ำๆอยากจะไปด้วย

“พวกคุณอยู่ที่คลีนิกไปก่อนเถอะ ถือโอกาสช่วยงานเถ้าเเก่ไป๋ไปด้วย เพื่อเป็นการตอบแทนที่ได้รับยา ผมคิดว่าเถ้าแก่ไป๋จะดีใจมาก”

ไป๋อิงได้ยินก็รีบรับคำ “ พี่มั่วหลินมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ ถ้าจะไปเที่ยวเล่นคงพาพวกคุณไปด้วยเเน่

พี่เฟยเฟย เมื่อวานพวกเราถูกชะตาเเละคุยกันถูกคอมาก พี่ก็ไม่มีญาติพี่น้องแล้ว ลองมาอยู่ที่ร้านยาของเรา พวกเราจะได้เป็นเพื่อนกัน”

เฟยเฟยเห็นว่าหลินมั่วไม่ได้สนใจเธอเท่าไร เเละไป๋อิงก็ปฏิบัติกับเธอเหมือนพี่น้อง เธอจึงตัดสินใจอยู่ที่ร้านยาช่วยงาน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

โรนัลด์ขมวดคิ้ว ไป พวกเรากลับไปคุยกัน

เมื่อมาถึงบ้านของโรนัลด์ หลินมั่วตามไปที่วิลล่า ก็สังเกตุเห็นว่าบรรยากาศในบ้านดูตึงเครียด

“ทำไมไม่เห็นอันย่ากับจั่นเซ่อ” หลินมั่วมองไปรอบๆ

“ผมจะพาพวกคุณไปหาพวกเขาเอง”

เมื่อมาถึงห้องทารกของจั่นเซ่อ หลินมั่วก็เห็นอันย่ากำลังเล่นกับจั่นเซ่อ เเต่สีหน้าของจั่นเซ่อดูแปลกเป็นพิเศษ

เด็กทารกอายุไม่กี่เดือน ปกติจะมีดวงตาที่ใสเเจ๋ว ร้องไห้หัวเราะ และขยับตัวอย่างขี้เล่น เเต่จั่นเซ่อกลับตาเหลือกไปมา สีหน้าซีดเซียว ไม่ว่าอันย่าจะใช้ของเล่นหลอกล่ออย่างไร เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

หลินมั่วดึงผ้าห่อตัวของจั่นเซ่อออกมา ก็พบว่าท้องของเด็กน้อยป่องออกเเละกระตุกเป็นระยะ น่าสงสารมาก

นี่เห็นชัดๆว่าโดนคนใส่พิษตัวกู่!