หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3780

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว เกาอี้เป็นหลานชายเพียงคนเดียวของฉัน ก็เหมือนเป็นลูกชายของฉัน ต่อให้ขายบ้านเก่า ก็ต้องระดมเงินสองร้อยล้านมาให้ได้ !”

ได้ยินหงเจิ้นเวยพูดแบบนี้ เหล่าลูกน้องของหงเกาอี้ก็พากันร้องไห้น้ำตาซึมและมอบเงินเก็บทั้งหมดของตนให้เขา…

หงเกาอี้รวบรวมเงินได้ทั้งหมดร้อยยี่สิบล้าน ตอนนี้เขาต้องการปล้นมันจากสมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลหงแห่งแก๊งทางใต้

หงเจิ้นเวยรับเงินและเรียกสมาชิกแก๊งทางใต้ทั้งหมดทันทีเพื่อจัดการประชุมระดมเงินทุน

“ทุกคน เกาอี้เป็นหลานชายแท้ๆ ของฉัน ฉันในฐานะลุงใหญ่ออกเงินไปห้าสิบล้าน อย่างที่ทุกคนรู้ หลังจากฉันลาออกจากการเป็นหัวหน้าแก๊ง ฉันจะมีรายได้ไม่มากนัก นี่คือทุนบำนาญของฉัน

ส่วนที่เหลืออีกเจ็ดสิบล้านเป็นเงินออมของเกาอี้และคนของเขา พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นี่ แต่ยังขาดอีกแปดล้านเพื่อให้ได้เงินครบสองร้อยล้าน…”

หงเจิ้นเวยจัดสรรเงินจำนวนห้าสิบล้านให้กับชื่อของเขาเองโดยไม่ต้องใช้เงินเลย แถมยังได้ชื่อเสียงที่ดีอีก

ทุกคนต่างก็ชมเชยหงเจิ้นเวยที่ใช้จ่ายอย่างใจกว้างและต่างพากันเริ่มระดมทุนกันอย่างสมัครใจ

บางคนให้เขาจำนวนเจ็ดหมื่น แปดล้าน ห้าล้าน แต่สูงสุดไม่เกิน 10 ล้าน

ทั้งแก๊งรวบรวมเงินบริจาคนับได้เจ็ดสิบห้าล้าน ยังขาดอีกห้าล้าน ยังไม่ถึงสองร้อยล้านเลย

“ทุกคนคงพยายามเต็มที่แล้ว ฉันไม่อยากรบกวนพวกนาย ฉันจะจ่ายให้ห้าล้านสุดท้ายเอง !”

หงเจิ้นเวยพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือจากทั่วทุกสารทิศ

“สมกับเป็นอดีตหัวหน้าแก๊งทางใต้ ยุติธรรมจนสูงส่งเหมือนท้องฟ้า !”

“ออกเงินเองห้าสิบล้าน ยังต้องชดเชยส่วนที่เหลืออีก ความรักของครอบครัวนี้ทำให้ฉันซาบซึ้งมา ! ท่านเป็นเหมือนพ่อแม่ที่เกิดใหม่ของหัวหน้าแก๊งเลย !”

ทุกคนยกย่องหงเจิ้นเวยต่อไป พวกเขาไม่รู้ว่าชายคนนี้ซึ่งเป็นลุงขอหงเกาอี้ใช้เงินไปเพียงห้าล้านเท่านั้น และห้าล้านนั้นมาจากเงินที่เหลือของซือหลันเยว่!

ไม่ได้มีการแตะต้องเงินบำนาญที่เขาพูดถึงเลย

หลังจากรวบรวมเงินได้จำนวนสองร้อยล้าน หงเจิ้นเวยก็นำลูกน้องส่วนหนึ่งไปที่ร้านค้าหมายเลข 403

“ไม่ทราบว่าใครคือหมอเทวดาหลิน ? หัวหน้าแก๊งทางใต้มาแล้ว”

หงเจิ้นเวยไปถึงหน้าประตูก็เอ่ยถามด้วยความเคารพเป็นอย่างมาก

ฉวีอวี้ถังได้ยินว่าซือหลันเยว่จะทดแทนบุญคุณเขาด้วยเงิน ก็ปฏิเสธในทันที

“หลันเยว่ดูสิเงินเยอะขนาดนี้ ฉันไม่มีที่เก็บเลยจริงๆ นะ เอาไว้เธอนั่นแหละ ขอร้องล่ะ”

“ก็ได้ แต่ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้าเงินถูกพวกชั่วช้าพวกนี้ขโมยไปอีก ฉันคงชดใช้ให้ไม่ได้”

แม้ซือหลันเยว่จะพูดกับฉวีอวี้ถัง แต่สายตากลับจ้องมองหงเจิ้นเวยด้วยความโกรธแค้น

“ไม่กล้าแล้วครับ ขอความกรุณาให้คุณผู้หญิงเรียกพี่ชายของท่านออกมาเพื่อให้ช่วยชีวิตหลานชายของผมที่แก๊งใต้ด้วยเถอะ !”

หงเจิ้นเวยไม่กล้าสบตาซือหลันเยว่ตอนนั้นตนใส่พิษเข้าไปในแส้ที่ใช้ตีซือหลันเยว่ ถึงทำให้ซือหลันเยว่เกือบถึงแก่ชีวิต

ตอนนี้ยังมีหน้ามาขอให้เธอช่วยหลานชายของเขาอีก เพ้อฝันอะไรลมๆ แล้งๆ ! ไม่ใช่แค่หงเกาอี้ที่สมควรตาย หงเจิ้นเวยก็ด้วยเหมือนกัน”

“ช่วยหลานชายนายน่ะได้ แต่ต้องแลกชีวิตต่อชีวิต”

ได้ยินคำพูดของซือหลันเยว่ หงเจิ้นเวยก็รู้ความหมายของประโยคนี้ในทันที