หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3796

“ทำแผลให้ฉันก็พอ ส่วนผู้จัดการหลิว โยนมันออกไป!”

“ไม่รบกวนเถ้าแก่เฮย ฉันไปเองได้”

ผู้จัดการหลิวกุมต้นขาเดินกะโผลกกะเผลกออกไปจากประตูโรงแรม บริกรสองคนจากร้านเหล้าฝั่งตรงข้ามรีบมาพยุงเขากลับไป

“ผู้จัดการ พวกเราอยากเข้าไปรับคุณ เเต่โรงเเรมใจดำไม่ยอมให้พวกเราเข้าไป”

“ช่างเถอะช่างเถอะ พรุ่งนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะโรงแรมของพวกเขา หรือร้านเหล้าของพวกเรา จะมีผู้นำคนใหม่ เเละเขตสามของพวกเราก็จะมีอำนาจใหม่เกิดขึ้น!”

ฟ้าสว่างแล้ว

ทั้งสองคนแบกทรัพย์สินทั้งหมดมาให้หลินมั่ว

อ่า! เถ้าแก่ทั้งสองคนนี่ซ่อนไว้ไม่น้อยเลย!

รวมกันเเล้วได้ถึงแปดสิบล้านเหรียญเฟื่องฟ้า! เห็นได้ชัดว่าปกติพวกเขาเอาเปรียบคนอื่นมากแค่ไหน ทั้งๆที่ปากก็บอกว่าตัวเองจน

“ออกคนละสิบล้าน ไปปรับปรุงร้านเหล้าเเละโรงเเรมให้เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดของเขตสาม เปลี่ยนเหล้าทั้งหมดในร้านเหล้าให้เป็นเหล้าบ่มเพาะร้อยปี โรงแรมเปลี่ยนเป็นสปาหรู”

“คุณผู้ชาย งั้นจะตั้งชื่อว่าอะไรดีครับ”

“เเน่นอนว่าต้องตั้งตามชื่อฉัน มั่วหลินมั่วซื่อ”

“ครับ เถ้าแก่มั่ว”

“ภายในสามวัน งานต้องเสร็จ มิฉะนั้นอย่าหวังจะได้ยาแก้พิษ”

สามวัน? งานใหญ่ขนาดนี้ สามเดือนยังพอว่า

แต่ทั้งคู่ไม่กล้าขัดขืนหลินมั่ว มิฉะนั้นหากเอายาแก้พิษไม่ได้ ก็ต้องตายจริงๆแล้ว

ต่อจากนั้น ทั้งสองคนก็เริ่มจ้างวิศวกรและสถาปนิกจำนวนมากด้วยเงินก้อนโต ทันใดนั้นช่างก่อสร้างเกือบทั้งหมดในเขตสามก็มารวมตัวกันที่นี่

ร้านเหล้าเเละโรงเเรมเริ่มมีการก่อสร้างครั้งใหญ่ ปรับปรุงอาคารทั้งสองหลังให้สมบูรณ์แบบ

วัสดุก่อสร้างราคาแพงและหรูหราถูกนำเข้ามาทีละชิ้น ในวันแรก โครงสร้างหลักก็เสร็จสมบูรณ์

วันที่สอง การตกแต่งภายในและภายนอกเสร็จสิ้น ฉากที่หรูหราอลังการก็ปรากฏขึ้น

วันที่สาม สปาสุดหรูในโรงแรมก็สร้างเสร็จ เหล้าบ่มเพาะร้อยปี

“เถ้าแก่ การปรับปรุงเสร็จสิ้นตามที่ท่านสั่งแล้ว เชิญตรวจและเซ็นรับครับ”

ในใจแอบคิด ได้ยาแก้พิษแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องถูกหลินมั่วควบคุมแล้ว วางแผนหลบหนี

“ลืมบอกนายไป ยาแก้พิษแบ่งเป็นคอร์สสิบครั้ง ครั้งละหกเดือน ถึงจะเเก้พิษได้สมบูรณ์”

เถ้าแก่เฮยเกือบกระอักเลือดลงบนพื้น

จากนั้นหลินมั่วก็ไปตรวจสอบร้านเหล้าฝั่งตรงข้าม

ในห้องโถงมีโต๊ะเก้าอี้ทำจากไม้สักทองส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ด้านในเป็นโซนจัดเเสดงเหล้า

มีเหล้าบ่มหลายปีวางเรียงราย แก้วเหล้าครบครัน ชั้นสองเเละชั้นสามเป็นห้องวีไอพี

หลินมั่วชิมอาหารว่าง ก็พบว่าอร่อยใช้ได้

“นี่ของนาย” ผู้จัดการหลิวหยิบยาแก้พิษไปด้วยความเคารพ

ความจริงหลินมั่วไม่ได้ใส่ยาพิษในแผล ที่พวกเขากินก็คือแป้งที่หลินมั่วปั้นขึ้นมา

“พรุ่งนี้พิธีเปิดอย่างเป็นทางการ เถ้าแก่ทั้งสองคนต้องขยันดึงลูกค้านะ”