หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3802

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา! ผมทำหุยชุนถังมาหลายปี จะให้ปรุงยาผิดพลาดได้ยังไง! เถ้าแก่มั่ว คุณอย่าใส่ร้ายผมนะ!”

หลินมั่วถอนใจแล้วหยิบสมุนไพรจากตัวอย่างที่เตรียมไว้ขึ้นมา พร้อมเอ่ยถามหมอฮุยชุน

“ในสูตรยาไม่เคยมีตัวยาเทียนหนานซิง ทำไมหมอฮุยชุนทำเหมือนว่าผมเป็นคนโง่ ถึงคิดว่าแยกเทียนหนานซิงออกจากปั้นซย่าไม่ได้กัน”

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น ผู้คนในร้านพากันอุทานเสียงดัง

“หมอฮุยชุนเปลี่ยนปั้นซย่าในสูตรยาเป็นเทียนหนานซิงเหรอ”

ผู้จัดการหลิวรีบกระชากเสื้อหมอฮุยชุนอย่างเดือดดาล “ที่แท้คุณตั้งใจพูดให้ผมออกจากโรงกลั่นเพื่อจะได้เปลี่ยนตัวยาใช่ไหม!”

“เปลี่ยนเป็นเทียนหนานซิงแล้วไงล่ะ ตัวยาสองชนิดนี้คุณสมบัติใกล้เคียงกัน ไม่ได้ถึงกับทำให้ใครตายเสียหน่อย! อีกอย่างยาสองตัวนี้หน้าตาเหมือนกันมาก ผมแก่แล้ว ผิดพลาดกันบ้างก็เป็นเรื่องปกติ!”

แม้จะถูกหลินมั่วจับได้ แต่หมอฮุยชุนก็ยังไม่ยอมรับผิด แถมยังพยายามหาข้ออ้างแก้ตัว

“ในฐานะหมอยา คุณไม่รู้หรือว่าเทียนหนานซิงต้านกับยา ไป่ฝู่จื่อ ที่อยู่ในสูตรนี้ หากดื่มไปนาน ๆ จะไม่เพียงรักษาอาการไอไม่ได้ แต่ยังทำให้เลือดลมพร่อง อาจถึงขั้นเป็นอัมพาตนอนติดเตียงได้!”

“ผมว่าไม่ใช่เพราะคุณแก่จนผิดพลาด แต่จงใจจะทำร้ายลูกค้าของโรงเหล้าผม!”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ลูกค้าในร้านพากันตกใจ หากหลินมั่วไม่สังเกตเห็นความผิดปกตินี้แต่แรก คนที่ซวยคงเป็นพวกเขาแน่ ๆ

ขณะเดียวกันหมอฮุยชุนก็ถูกลูกค้าหลายคนประณาม

“หมอฮุยชุน คุณมันไม่ใช่แค่หมอเถื่อน แต่ยังเป็นหมอใจดำ! รีบปิดร้านไปเลยไป!”

“ในเมื่อคิดจะเอาชีวิตฉันเหรอ ฉันนี่แหละจะเล่นงานคุณก่อน!”

ลูกค้าคนหนึ่งที่อารมณ์เดือดพล่านหยิบขวดเหล้าปั้นซย่าที่มีปัญหาปาใส่หัวหมอฮุยชุน

ยังมีอีกหลายคนจับหมอฮุยชุนกรอกเหล่าใส่ปาก

“กล้าคิดร้ายกับพวกเราหรอ งั้นลองชิมเองหน่อยเป็นไง!”

ไม่ทันที่หลินมั่วจะลงมือเอาเรื่อง หมอฮุยชุนก็ถูกลูกค้าในร้านเล่นงานจนแทบเอาชีวิตไม่รอด

เมื่อสถานการณ์สงบลง หมอฮุยชุนถูกทิ้งไว้ในสภาพสะบักสะบอม เลือดอาบหัวจนล้มพับไป

เมื่อถึงตระกูลถัง เขาเห็นเหล่าทหารคุ้มครองยืนเฝ้าประตูเป็นแถว บ่งบอกถึงความยิ่งใหญ่ของคฤหาสน์

ขณะที่เขาเดินไปยังประตูหน้า ทหารคุ้มครองนายหนึ่งรีบเข้ามาขวาง

“ที่นี่คฤหาสน์ตระกูลถัง ท่านมีหมายนัดไว้หรือไม่”

“ไม่มี”

“ถ้าอย่างนั้น ก็ต้องขออภัยด้วย ท่านไม่สามารถเข้าไปได้”

หลินมั่วหยิบแบล็คการ์ดออกมายื่นให้

“นี่คือบัตรที่หัวหน้าตระกูลถังมอบให้ผม บอกว่าสามารถเข้าออกได้โดยไม่ต้องนัดหมาย”

แต่ทหารกลับโยนการ์ดลงพื้นอย่างไม่ใยดี

“ฉันอยู่ที่นี่มาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ใครที่จะเข้าไปพบหัวหน้าตระกูลต้องถือบัตรทองมาเท่านั้น บัตรแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน คงไม่ได้ปลอมมาเองหรอกใช่มั้ย”