หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3826

หลินมั่วเคยคิดมาตลอดว่านี่เป็นเพียงตำนานเท่านั้น แต่ไม่นึกเลยว่าบนเกาะนรกที่กันดารแห่งนี้ จะได้เห็นของจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า

หลินมั่วอธิบายเกี่ยวกับกะโหลกคริสตัลให้หลานเตี๋ยอีฟัง

หลานเตี๋ยอีพยักหน้ารับ แม้จะยังไม่เข้าใจทั้งหมดก็ตาม

“พูดง่าย ๆ ก็คือ ตอนนี้ฉันคือเป้าหมายที่น่าหมายปองของเหล่าผู้ฝึกตนสินะ?”

ของวิเศษขนาดนี้ อย่าว่าแต่ผู้ฝึกตนเลย

แม้แต่คนธรรมดาก็คงอยากได้มันไปครอบครอง

ถึงขนาดที่ว่าถ้านำกะโหลกคริสตัลไปติดบนหัวหมู มันก็อาจกลายเป็นสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวในอนาคต

“จะว่าแบบนั้นก็ได้!”

“แต่คุณไม่ต้องกังวลไป”

หลินมั่วยกมือขึ้นมาร่ายคาถา

รูปดาวหกแฉกส่องแสงจาง ๆ ขึ้นมาชั่วครู่ ก่อนจะจางหายไปที่จี้ของหลานเตี๋ยอี

แสงสีม่วงรอบกะโหลกคริสตัลหายไปในทันที

“ผมได้ร่ายคาถาบดบังไว้บนจี้ของคุณแล้ว คนอื่นจะไม่สามารถพบมันได้”

“ยิ่งไปกว่านั้น บนจี้นี้ยังมีคาถาบดบังอยู่สองชั้น…”

เดี๋ยวก่อน!

หลินมั่วหยุดพูดกลางคัน

ในกะโหลกคริสตัลมีคาถาบดบังอยู่แล้วสองชั้น

หนึ่งชั้นถูกร่ายโดยราชาหมาป่ามหาสมุทร

ส่วนอีกชั้น ถูกร่ายทับไว้ก่อนเป็นยันต์แรก

อีกอย่างคาถานี้เหนือชั้นกว่ามาก!

หรือว่าพ่อแม่ของหลานเตี๋ยอีจะรู้เรื่องความลับของกะโหลกคริสตัลนี้ตั้งแต่แรก?

ถ้าเป็นเช่นนั้น เรื่องนี้อาจไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด

เพราะดูเหมือนว่ายังมี มือที่มองไม่เห็นคอยชักใยอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี้

“คุณมั่วหลิน คุณหัวเราะอะไรคะ?”

เสียงของหลานเตี๋ยอีปลุกหลินมั่วให้หลุดจากภวังค์

“ผมแค่คิดอะไรบางอย่าง”

หลินมั่วหาข้ออ้างโกหกไปส่ง ๆ

เรื่องที่เขายังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ใจ เขาก็ไม่คิดจะบอกความสงสัยนี้กับหลานเตี๋ยอี

“ช่วงนี้ คุณก็เตรียมตัวรอวันแต่งงานที่จะมาถึงเถอะ”

ราชาหมาป่ามหาสมุทรต้องการกะโหลกคริสตัลของแท้ ดังนั้นไม่ช้าก็เร็วเขาต้องปรากฏตัวออกมาเอง

เมื่อถึงเวลา หลินมั่วก็จะสามารถใช้ยันต์ในร่างของหลานเตี๋ยอีเพื่อลากราชาหมาป่ามหาสมุทรเจ้าเล่ห์ตัวนี้ออกมาได้

“เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะช่วยคุณจัดการทุกอย่างเอง”

หลานเตี๋ยอีพยักหน้าอย่างว่าง่าย

“ขอบคุณนะคุณมั่วหลิน ถ้าราชาหมาป่ามหาสมุทรตายไปแล้ว ฉันจะมอบกะโหลกคริสตัลนี้ให้กับคุณ”

หลังจากเดินออกจากห้องไปแล้ว ใบหน้าที่สวมทับด้วยหน้ากากโหดเหี้ยมก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าของหลินมั่ว

เพียงไม่กี่ก้าว ร่างของเขาก็โผล่ไปยังป่าลึกหลายกิโลเมตร

“ออกมาได้แล้ว”

“รอฉันมาตั้งนาน คงร้อนใจแล้วสินะ!”

ทันทีที่เสียงของหลินมั่วเบาลง

ในป่าที่เคยเงียบสงบ ก็มีร่างหนึ่งค่อยๆ ก้าวออกมาอย่างช้าๆ

“นายคือราชาหมาป่ามหาสมุทร?”

เมื่อเห็นผู้มาเยือน หลินมั่วก็เอ่ยถาม

“ใช่แล้ว!”

ราชาหมาป่ามหาสมุทรโค้งคำนับเล็กน้อย สายตาแข็งกร้าวแฝงด้วยความอาฆาตที่ชัดเจน

หลินมั่วรู้สึกได้ถึงแรงอาฆาตนั้น มุมปากของเขาแสยะยิ้มขึ้นเล็กน้อย สายตาแฝงไปด้วยความสนุกสนาน

“รอฉันมาตั้งนาน ก็เพราะอยากจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังไม่ลงมืออีกล่ะ!”

“นายแข็งแกร่งมาก!”

ราชาหมาป่ามหาสมุทรเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ

เพียงแค่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากหน้ากากนั้น ก็ทำให้หัวใจของเขาสั่นคลอน

หากจะใช้แค่หุ่นเชิดสู้กับหลินมั่วจริงๆ เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถรับมืออีกฝ่ายได้

“แกเป็นใครกันแน่?“