หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3849

บนถนน

บรรยากาศที่เคยคึกคักหายไปหมดเเล้ว

คนที่เดินผ่านไปมา ก็เป็นสายลับของกลุ่มต่างๆ

ส่วนร้านค้าก็ไม่ต้องพูดถึง

เมื่อรู้ข่าวการตายของคุณชายใหญ่สำนักดาบ ร้านค้าทั้งหมดก็ปิดกิจการ

ถนนเงียบสงบมาก

เมื่อลมพัดผ่าน ฝุ่นตลบอบอวล

หลินมั่วเห็นฉากนี้ ก็ได้เเต่ส่ายหัวเเละถอนใจ

แม้ว่าเขาจะพยายามก่อความวุนวายอยู่ตลอด

เเต่ผลลัพธ์ตรงหน้าเขากลับไม่ใช่ที่เขาต้องการ

เดินไปพลางคิดไป

หลินมั่วมาถึงที่หมายโดยเร็ว

ก่อนที่เขาจะเข้าใกล้ มีดาบใหญ่สองเล่มยาวเกือบสองเมตรขวางอยู่ตรงหน้า

“ห้ามคนนอกเข้า!”

ชายร่างสูงใหญ่เเข็งเเรงจ้องมองมาอย่างเย็นชา

“ผู้นำลัทธิมีคำสั่ง ห้ามบุคคลใดเข้าไปในโรงพยาบาล”

พูดจบก็หมุนดาบ เป็นดาบสองเล่มไขว้กัน

“ผู้บุกรุก ตาย!”

หลินมั่วไม่ถอย

เขามาที่นี่เพื่อสืบสวนหาสาเหตุการตายของมาร์ช

“ถ้าฉันจะเข้าไปให้ได้ล่ะ!”

ชายร่างสูงใหญ่ไม่ตอบ

เเต่ความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาทั่วตัวก็บ่งบอกทุกอย่างแล้ว

ขณะที่ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน ก็มีเสียงหนักๆดังขึ้นในอากาศ

“ให้เขาเข้ามา!”

จวบจนถึงตอนนี้ ชายร่างสูงใหญ่จึงได้เก็บดาบกลับไป

เมื่อเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

ชายร่างสูงใหญ่ยืนเรียงรายกันเป็นระเบียบ เฝ้าทุกทางเดิน

ใบหน้าที่จริงจังของทุกคน รวมถึงคมดาบที่เห็นได้ทุกหนทุกแห่ง ทำให้บรรยากาศดูตึงเครียดขึ้นมา

ยิ่งเข้าใกล้ห้องของมาร์ชเท่าไร ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเท่านั้น

ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องคนป่วย หลินมั่วก็อึ้งไป

ข้างในนอกจากหม่าปังเต๋อเเล้ว ก็มีศพที่คลุมด้วยผ้า

หม่าปังเต๋อที่ดูมีชีวิตชีวาและมั่นใจในตัวเอง เวลานี้เปลี่ยนไปมาก

ใบหน้าที่ซีดเซียวไม่มีความมีชีวิตชีวาเลย

รอบดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เเสดงถึงความเศร้าโศก

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้นำลัทธิที่เคยหยิ่งผยอง ตอนนี้กลายเป็นชายชราที่ดูอ่อนล้าไปเเล้ว

พลังปราณดาบที่เคยเเข็งเเกร่งในร่างกาย เวลานี้กลับปั่นป่วน

หลินมั่วเหลือบมอง ไปที่ศพที่คลุมด้วยผ้าปูบนเตียง

เมื่อเห็นหม่าปังเต๋อไม่ได้ตอบอะไร ก็พูดเสริมไปว่า

“บางทีผมอาจหาสาเหตุการตายของลูกชายคุณได้!”

“หาได้เเล้วยังไง”

หม่าปังเต๋อตอบกลับมาซึ่งหลินมั่วไม่เคยคิดมาก่อน

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูเหมือนหม่าปังเต๋อจะเสียใจจนเกินไป จิตใจสิ้นสลายไปแล้ว!

เมื่อเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่

บางคนอาจจะคลั่ง

บางคนอาจจะเสียใจจนหมดสติ

แต่หม่าปังเต๋อ เห็นได้ชัดว่าเป็นแบบหลัง

เขาไม่ได้ไม่อยากแก้เเค้น เเต่ความต้องการที่จะตายได้ครอบงำจิตใจของเขาไปแล้ว

“ผู้นำลัทธิหม่า คุณเหนื่อยแล้ว นอนสักตื่นเถอะ!”

หลินมั่วยื่นมือไปตบเบาๆ

หม่าปังเต๋อไม่ได้พูดอะไร ดวงตาทั้งคู่หลับลง แล้วนอนไปในพริบตา

หลินมั่วก็ถือว่าได้ช่วยชีวิตหม่าปังเต๋อไว้

ขืนปล่อยไว้เเบบนี้ หม่าปังเต๋ออาจจะธาตุไฟเข้าแทรก

กระทั่งอาจตายอย่างทรมานจากการอดหลับอดนอน!