หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3867

ทางเดินของโรงพยาบาล!

หลินมั่วได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญ จึงตามมาถึงที่นี่ แล้วตัดสินใจดูสถานการณ์

เมื่อได้ยินที่ทั้งสองคนสนทนากัน เเละเห็นความเศร้าโศกของผู้เป็นแม่ท่านนั้น

เขาจึงตัดสินใจจะลองช่วยเหลือ เเม้ว่าร่างกายจะยังอ่อนแอ

เเต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่เป็นมิตรกับเขา

เปิดปากก็เรื่องเป็นเรื่องตาย

“มัวยืนเซ่ออะไรอีก”

“รีบจับไอ้เด็กที่มาก่อกวนนี่ออกไป!”

คำพูดของหมอเทวดาเฉินเห็นได้ชัดว่าพูดกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังหลี่จิ้งเหวิน

เเม้ว่าหลายคนจะไม่พอใจ เเต่ก็ทำตามอย่างเชื่อฟัง

เพราะชีวิตของคุณหนูใหญ่ยังอยู่ในมือของคนเเซ่เฉิน

“น้องชาย เชิญ!”

“พวกคุณจริงจังใช่ไหม”

หลินมั่วบุ้ยปาก สายตามองไปที่ห้องฉุกเฉิน

“สาวน้อยข้างใน กำลังจะตายเเล้ว!”

“ตอนนี้ถ้าผมไป ต่อให้เง็กเซียนลงมา ก็ไม่มีทางเเล้วนะ!”

คำนี้พูดออกมา หลายคนที่นั่นก็หน้าซีด

โดยเฉพาะหลี่จิ้งเหวิน

เมื่อได้ยินคนเเปลกหน้าพูดถึงลูกสาวของตัวเองเช่นนี้ ก็โมโหเดือดดาล

“จับไอ้เด็กที่ไม่รู้จักชั่วดีนี่ไว้!”

ไม่ต้องรอให้เธอเอ่ย บอดี้การด์หลายคนก็เริ่มลงมือ

“สารเลว นายกล้าเเช่งคุณหนูใหญ่ของพวกเรา!”

หนึ่งในนั้นคนหนึ่ง ดึงคอเสื้อของหลินมั่วขึ้นมา สายตาเต็มไปด้วยความโกรธเเค้น

หลินมั่วไม่ได้โต้ตอบ เเค่จ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

“ใช่! ทำเเบบนั้นเเหล่ะ!”

“เสียเวลาต่อไป!”

“อีกสิบนาที สาวน้อยคนนั้นตายเเน่ๆไม่ต้องสงสัย!”

หลี่จิ้งเหวินไม่คิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้ยังจะกล้าปากดีอยู่

เธอโกรธมาก เดินตรงไปหาหลินมั่ว

พร้อมกับยกมือขึ้นสูง

หลินมั่วมุมปากยิ้มเล็กน้อย มองอย่างเฉยเมย

“ถ้าตบลงมา ต่อให้คุณคุกเข่าขอร้องผม ผมก็จะไม่มีวันช่วย!”

“นาย…”

หลี่จิ้งเหวินเมื่อเห็นเขามีสีหน้าที่ยังสงบอยู่ ในใจก็อดลังเลไม่ได้

แวบนั้น เธอรู้สึกว่าเด็กหนุ่มคนนี้อาจจะมีความสามารถจริงๆ

เเต่ไม่นานความคิดที่ไร้สาระนี้ก็หายไป

“ขอบคุณหมอเทวดาเฉินค่ะ”

ถ้ามีเวลาพอ พวกเขาก็จะหาวิธีรักษาลูกสาวได้

หลี่จิ้งเหวินมองไปที่หลินมั่วอีกครั้ง สายตาที่ลังเลเต็มไปด้วยความเเน่วเเน่

ใช่เเล้ว!

ไอ้เด็กนี่ ท่าทางของตัวมันเองยังใกล้จะตายอยู่เเล้ว!

คนเเบบนี้เนี่ยนะจะมารักษาลูกสาวของเธอให้หายดี

เมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองโดนหลอกจนงงไปหมด

หลี่จิ้งเหวินก็โกรธมากขึ้นไปอีก!

“สารเลว นายกล้าหลอกฉัน!”

หลินมั่วไม่ได้ตอบโต้อะไร

หากไม่ใช่เพื่อช่วยชีวิตคน เขาก็ขี้เกียจเสียเวลามาพูดกับคนพวกนี้

คงเดินออกไปตั้งนานเเล้ว

อยากทำอะไรก็ทำไปดิ

ถ้าข้าไม่เห็นว่าน่าสงสาร ก็คงไม่มาหรอก!

อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเอง

จู่ๆห้องฉุกเฉินก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

“หมอเทวดาเฉิน เเย่เเล้ว เเย่เล้ว คนไข้สถานการณ์แย่ลงแล้ว…”