หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3876

วันรุ่งขึ้น

เมื่อหลินมั่วลืมตาขึ้น พระอาทิตย์ก็ขึ้นสูงแล้ว

หลังจากพักผ่อนมาทั้งคืน บาดแผลก็หายดีแล้ว

หลังจากกินยาบำรุงเลือด อาการเสียเลือดก็หายไปเกือบหมด

แม้ร่างกายจะยังอ่อนล้าอยู่บ้าง เเต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคอะไรมากนัก

สิ่งที่ทำให้หลินมั่วประหลาดใจที่สุดคือ ความอ่อนแอทั้งหมดของเขาหายไปโดยไม่ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด

ตรงกันข้ามไม่มีความกลัวในใจเเล้ว

ความคิดของเขาก็เเจ่มใสขึ้น

ความเข้าใจในวิชาดาบก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ คนขับรถที่หม่าปังเต๋อจัดหาให้ก็รออยู่หน้าโรงพยาบาลแล้ว

หลังจากหลินมั่วขึ้นรถไป ก็รู้สึกได้ว่าคนขับรถตัวสั่นเล็กน้อย

???

“คุณมั่ว!”

คนขับทักทายด้วยความตื่นเต้นผ่านกระจกมองหลัง

“ผมน่ากลีวขนาดนี้เลยเหรอ”

หลินมั่วถามอย่างทำอะไรไม่ได้

“ผมก็ไม่ได้กินคนสักหน่อย! จริงๆนะ!”

คนขับรีบส่ายหัว

“ขอโทษครับ ผมใจคอไม่ดีเอง!”

พูดจบก็เหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ได้ยินว่ารุ่นพี่คนก่อนของเขาตายอย่างอนาถ

คิดถึงตรงนี้ รถก็ยิ่งวิ่งเร็วขึ้นไปอีก

…

ที่ทำการอู่ซือ!

ทหารของอู่ซือล้อมรอบห้องประชุมไว้เเน่น

ทุกสามก้าวมีคนเฝ้า ทุกห้าเก้ามีจุดยาม

ดวงตาคมกริบสอดส่ายไปมาไม่หยุด

หากพบบุคคลต้องสงสัย พวกเขาจะยิงปืนใส่ทันทีจนเป็นรูพรุน

เเต่ทั้งหมดนี้ใช้ได้กับคนธรรมดาทั้งนั้น

หลินมั่วที่แอบเข้ามาในที่ทำการอู่ซือ เเล้วหันกลับมามอง ส่ายหน้าเบาๆ

การจัดวางเเบบนี้ ก็เพื่ออวดกำลังให้หัวหน้ากลุ่มอำนาจอื่นๆเห็นเท่านั้น

เเต่ถ้ามีปรมาจารย์มาจริงๆ

ปรมาจารย์มาถึง ก็ทำลายล้างได้ในพริบตา

ดูเหมือนว่าหลังจากยึดเกาะนรกแล้ว จะต้องเสริมสร้างกำลังส่วนตัวให้เเข็งแกร่งขึ้น

หลินมั่วกระโดดไปมาหลายครั้ง เเล้วมาหยุดอยู่ที่ข้างห้องประชุม

นี่เป็นห้องที่หม่าปังเต๋อเเละอธิบดีชิวจัดเตรียมไว้ให้เขาโดยเฉพาะ

ห้องนี้กันเสียงไม่ดี เเละหลินมั่วก็มีหูที่ไวมาก

“มาสิ มีปัญญาแกก็ลองดู!”

“ไอ้คนถือมีดทำครัว กล้ามาทำเป็นยะโสกับแม่!”

มีดทำครัว?

กุ๊ก?

แม่งเอ้ย ข้าโกรธเเล้วโว้ย

หม่าปังเต๋อโดนลบหลู่เช่นนี้ ก็โกรธมาก

เสียงเสียดสี

เขากำดาบตัดคอขนาดใหญ่ไว้เเน่น

ส่วนคนอื่นๆก็ยืนดูด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

สู้กันเลย!

สู้ให้ตายกันไปข้าง!

ถ้าใครตาย พวกเขาจะได้มีพื้นที่ใหม่ๆให้เเบ่งกัน

สถานการณ์เริ่มวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ

อธิบดีชิวขมวดคิ้ว

“เงียบ!”

เสียงตะโกนดังสนั่นจนทุกคนสะดุ้ง

ทุกคนที่เกิดเหตุก็เงียบลงทันที

ทุกสายตาพุ่งไปที่ตัวของอธิบดีชิว