หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3891

หลินมั่วสีหน้าเคร่งเครียด และหรี่ตาทั้งคู่

“นี่คือสิ่งที่คุณอยากจะพูดกับผมเหรอ”

ในน้ำเสียงที่ดูสงบ เต็มไปด้วยอำนาจที่น่าเกรงขาม

กุหลาบดำกลัวมาก รีบก้มลงไปกับพื้น

บนใบหน้าเเสดงความกลัวอย่างชัดเจน

“กุหลาบผิดไปแล้ว ขอผู้อาวุโสให้อภัยด้วย!”

เธอมีความมั่นใจในความสวยเเละรูปร่างของตัวเองเป็นอย่างมาก

ผู้ชายไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ของเขตสาม ที่หลงใหลในตัวเธอ

คิดไม่ถึงเลยว่า

แผนการที่คิดจะเอาร่างกายเเลกกับอนาคต

สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือความไม่พอใจอย่างเเรงกล้าจากปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่ง

“อย่ามีความคิดอะไรทั้งนั้น!”

หลินมั่วยังคงเตือนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

“นี่เป็นครั้งแรก เเละก็เป็นครั้งสุดท้าย เข้าใจไหม”

กุหลาบดำตอนนี้กลัวจนตัวสั่นและพยักหน้า

“กุหลาบเข้าใจเเล้วค่ะ!”

“ร่วมมือกับอธิบดีชิว ขอแต่คุณทำได้ดี ผมสามารถเห็นได้!”

หลินมั่วพูดจบ ก็หยิบยามาหนึ่งเม็ด

“นี่คือยาชะลอการระเบิดของพิษ!”

“รอให้การรวบรวมเสร็จเเล้ว ผมจะให้ยาเเก้พิษคุณ”

“ไปเถอะ!”

กุหลาบดำรีบโขกศรีษะขอบคุณ เเล้วรีบออกไปจากที่นี่อย่างลนลาน

“ปรมาจารย์หลิน!”

หม่าปังเต๋อที่อยู่ข้างๆเรียก

เมื่อหลินมั่วหันไปมอง ก็เห็นไอ้หมอนี่ยิ้มเเหยๆอยู่

“ปรมาจารย์หลิน หนุ่มๆก็ต้องมีไฟกันบ้าง”

“เวลาที่ต้องระบายความเครียด ก็ต้องระบายกันบ้าง”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “หมายความว่าอะไร”

“นั่นน่ะ!” หม่าปังเต๋อเลิกคิ้ว

“นังแรดนั่นไม่ใช่พูดว่าไห่หลางหวังอยู่ที่ถนนหลันกุ้ยเหรอ”

“เเถวนั้นผมคุ้นเคยดี ให้ผมพาคุณไปแนะนำให้เพื่อนวัยเดียวกันรู้จักสักสองสามคนไหม”

หลินมั่วที่ถึงบางอ้อ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดมน

“อ๋อ คนวัยเดียวกัน!”

หม่าปังเต๋อที่ความรับรู้ช้าก็ยังคงพูดต่อ

“ใช่เเล้ว นังแรดกุหลาบดำอายุเท่านี้เเล้ว ใครจะไปสนใจ”

“วางใจได้ คนที่ผมเเนะนำ รับรองว่าทั้งสาวทั้งสวย ที่สำคัญสะอาด”

หม่าปังเต๋อเหมือนถูกเหยียบหาง กระโดดขึ้นจากเก้าอี้

“ไอ้บ้า หวังจังซิ่ง นายว่าใครหัวหมูวะ!”

“เชื่อไหมว่าข้าจะทำลายสำนักเทียนหยาไห่เก๋อนาย!”

เสียงที่คุ้นเคย เเละดาบที่คุ้นเคย

ทุกคนเข้าใจทันที

วินาทีต่อมา ทั้งห้องประชุมก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“ผู้นำลัทธิหม่า ทำไมเป็นอย่างนี้ครับ”

“ท่านหม่า คุณพูดเองใม่ใช่เหรอว่าดาบของคุณเก่งสุดในปฐพี”

“ทำไมถึงโดนคนอื่นตีจนหน้าตาเป็นอย่างนี้”

“สะใจจริงๆไม่รู้ใครเป็นคนทำในสิ่งที่พวกเราอยากทำมาตลอด!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หม่าปังเต๋อโกรธจนตับจะเเตก กัดฟันกรอดๆ

“พวกนายพูดบ้าอะไร!”

“ข้าหกล้มเฟ้ย ล้มเฉยๆ!”

“พรวด!”

เขาไม่อธิบายอะไรจะดีกว่า พอพยายามจะเเก้ตัวก็ยิ่งทำให้ทุกคนขำหนักเข้าไปใหญ่

เสียงหัวเราะดังขึ้นกว่าเดิมอีก