หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3894

ถนนหลันกุ้ย

ชั้นสองร้านเล็ก

หลินมั่วเอนหลังพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์

ไห่หลางหวังตรงหน้าคอยรินชาให้ด้วยท่าทางนอบน้อม

“คุณมั่ว ท่านเดินทางมาตั้งไกลมาหาผม มีธุระอะไรหรือครับ”

“ไม่มีอะไรหรอก เเค่อยากมาดูหน้านาย”

หลินมั่วลืมตาขึ้น ไห่หลางหวังมองหน้า เเล้วรีบก้มหน้างุด

“ได้สิได้สิ! คุณมั่วมาหาผม เป็นเกียรติของผมครับ”

มา คุณมั่ว เชิญ!”

ไห่หลางหวังพยายามเอาอกเอาใจสุดความสามารถ

หลังจากหลินมั่วยกชาขึ้นมาจิบ หรี่ตาทั้งคู่ มองดูไห่หลางหวัง

“ท่านหลาง ชาแก้วนี้ไม่ได้ใส่ยาพิษใช่ไหม!”

ไห่หลางหวัง “???”

นี่นายพูดภาษาคนใช่ไหม

ก่อนหน้านี้นายนั่นแหละที่ใส่ยาพิษให้ฉัน!

เป็นถึงยอดฝีมือ เเต่กลับใช้เล่ห์เหลี่ยมต่ำช้า

หน้าด้าน!

หลังจากด่าในใจไปมากมาย ไห่หลางหวังก็พยายามกลั้นอารมณ์ เเล้วพูดอย่างอดทน

“ย่อมไม่มีครับ คุณมั่ววางใจได้ครับ”

ขณะพูด สายตาของเขาก็เหลือบมองไปนอกหน้าต่างเป็นระยะ

หลินมั่วเห็นท่าทางของเขาก็พูดอย่างใจเย็น

“ท่านหลาง นี่นายกลัวว่าจะมีคนมาตามหานายใช่ไหม”

ตั้งเเต่ครั้งที่เเล้วที่พูดถึงอิ๋นอวี้กับเป้าหนู

ไอ้หมอนี่ก็ตกใจกลัวจนหนีไปซ่อนตัว

เรื่องทั้งหมดของเเก็งไห่หลางก็มอบหมายให้ลูกน้องไปจัดการ

ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครเลย

“เเต่ตอนนี้นายไม่ต้องกังวลเเล้ว”

หลินมั่วเเสยะยิ้ม เเล้วหย่อนห่อกลมๆลงบนโต๊ะ

“นี่คือ?” ไห่หลางหวังถามอย่างสงสัย

“มา เปิดดู มีเซอร์ไพรส์นะ!”

หลังจากไห่กลางหวังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจเปิดห่อด้วยความสงสัย

อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นหัวคนที่เปื้อนเลือด สีหน้าก็ซีดเผือดทันที

“เจ้า…เจ้าลัทธิห้า!”

เวลานี้ไห่หลางหวังเหมือนเห็นผียังไงอย่างงั้น

ตกใจจนนั่งลงไปกับพื้น

ใช้มือเเละเท้าถอยไปเรื่อยๆ

“นายกลัวอะไรนักหนา ยังเรียกตัวเองว่าไห่หลางหวังอีกเนอะ!”

หลินมั่วพูดด้วยท่าทีรังเกียจ

“นายดู ฉันรู้ว่านายกลัวพวกเขา!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นายก็บอกทุกอย่างที่นายรู้ให้ฉันรู้เถอะ!”

“ห้ามปิดบังนะ!”

“ไม่อย่างนั้นคนที่ชื่อถันหลันคงนอนตายตาไม่หลับ!”

เเล้วก็วางกระจกโบราณที่เเตกหักลงบนโต๊ะ

ไห่หลางหวังเมื่อเห็นวัตถุชิ้นนี้ รูม่านตาก็หดเล็กลงเท่าปลายเข็ม

กระจกล่าปีศาจ!

เป็นสมบัติโบราณที่ทรงพลังที่สุดในองค์กร

เเละยังเป็นสมบัติประจำตัวของถันหลันเจ้าลัทธิคนที่สาม

เมื่อวัตถุชิ้นนี้อยู่ในมือของหลินมั่ว ก็เเสดงให้เห็นทุกอย่างชัดเจนเเล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้

ไห่หลางหวังก็ขนลุกซู่

เจ้าลัทธิถันหลันนั่นคือปรมาจารย์ที่เก่งกาจที่สุด!

เมื่อใช้ร่วมกับกระจกล่าปีศาจ ก็ไม่รู้ว่าฆ่าปรมาจารย์ไปเท่าไหร่แล้ว

และคนที่เเข็งแกร่งขนาดนั้น กลับตายในมือของหนุ่มน้อยตรงหน้า

เวลานี้ไห่หลางหวังรู้สึกเสียขวัญไปหมด

เหมือนลูกเเกะที่ต้องเผชิญหน้ากับสิงโตตัวร้าย

เขาไม่มีกำลังที่จะต่อสู้เลย

ผ่านไปนาน เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก

“องค์กรของพวกเรา ชื่อว่าเจ็ดบาป!”