หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3933

บนยอดเขา

หลินมั่วมองลงไปยังหวังจั่งซิ่งที่กำลังสั่งการอย่างเป็นระเบียบ จู่ๆก็ฉุกคิดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ

“ท่านชิว ก่อนหน้านี้ท่านหวังทำอะไรเหรอ”

อธิบดีชิวคิดเเล้วตอบไปว่า

“ตาแก่นี่เคยเป็นนายพลสามเหล่าทัพของประเทศฟิเดล”

“แต่เพราะการต่อสู้ทางอำนาจภายในประเทศ เขาเลือกข้างผิดเเล้วถูกโค่นล้ม”

“หลังจากนั้นจึงถูกตามล่า เเล้วหนีมาที่เกาะนรกของพวกเรา ก่อตั้งเทียนหยาไห่เก๋อขึ้นมา!”

หลินมั่วถึงกับอ้าปากค้าง มิน่าทำไมหวังจั่งซิ่งถึงมีความสามารถทางการทหารสูงขนาดนี้

เพราะเขาเคยผ่านประสบการณ์ตรงมาเเล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก

ขณะที่ทั้งสองกำลังปรึกษาหารือกัน หวังจั่งซิ่งก็ได้ออกคำสั่งรบครั้งเเรกแล้ว

วางกับดักที่เเนวหน้า!

คำสั่งเช่นนี้ ทำให้หลายคนไม่เข้าใจ

สงครามเกิดขึ้นอย่างเร่งรีบ ทั้งสองฝ่ายมีทหารนับล้าน

ตอนนี้มาเริ่มวางกับดัก มันเหมือนกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อกองทัพของฝ่ายตรงข้ามบุกมา การใช้กับดักเพียงไม่กี่อันก็ไม่อาจหยุดยั้งได้

เมื่อหม่าปังเต๋อได้รับคำสั่งนี้ ก็โวยวายออกมาจากเต็นท์ของหวังจั่งซิ่ง

“แม่งเอ้ย แผนบ้าอะไรของมัน!”

“ให้ลูกน้องข้าไปขุดดิน ถุ้ย! นี่มันบ้าชัดๆ!”

จากนั้นก็พาลูกน้องไปยังเเนวหน้า

อธิบดีชิวเห็นดังนั้นก็เผยให้เห็นหน้าตาไม่สบอารมณ์

“นี่ๆๆ ท่านชิวคุณจะไปไหน!”

เมื่อหลินมั่วเห็นท่าทางโกรธๆของอธิบดีชิว ก็รีบดึงเขาไว้

อธิบดีชิวสีหน้าเคร่งขรึมเเล้วตะคอกพูดว่า

“แม้ว่าจะเป็นผู้นำกลุ่มเหมือนกัน เเต่หวังจั่งซิ่งเป็นผู้บัญชาการที่คุณหลินเเต่งตั้ง”

“การกระทำของหม่าปังเต๋อ เป็นการกระทำฝ่าฝืนกฏทหารอย่างร้ายเเรง”

หลินมั่วหัวเราะพรวด

“ท่านชิวกังวลเกินไปแล้ว!”

“ท่านหม่าปกติก็ไม่ค่อยจริงจัง เเต่ก็ไม่ได้โง่!”

“ในสถานการณ์ที่สำคัญเช่นนี้ คุณคิดว่าเขาตั้งใจทำเรื่องโง่ๆแบบนั้นหรือ”

พอถูกหลินมั่วทักแบบนั้น

จู่ๆอธิบดีชิวก็คิดอะไรขึ้นมาได้

เห็นปุ๊บก็เเน่ใจปั๊บ ว่าหม่าปังเต๋อตรงหน้าเป็นคนอื่นปลอมตัวมา!

ถ้าไม่ใช่เเบบนั้น ด้วยนิสัยของคนผู้นี้

ตอนนี้เขากลับมาคงรื้อเต๊นท์ของหวังจั่งซิ่งไปแล้ว

…

อีกด้านหนึ่งของสนามรบ

สายลับที่ซ่อนตัวอยู่ในเขตสาม รีบส่งข่าวกลับไปยังฝ่ายตนทันที

หลังจากที่เคร้กได้รับข่าว ก็มีสีหน้าเย้ยหยัน

“พวกมันก็เเค่มวลชนที่ไร้ระเบียบ!”

“ถึงจะรวมตัวกัน ก็เปลี่ยนนิสัยเดิมๆของพวกมันไม่ได้!”

การวางกับดักแบบฉุกเฉิน เป็นเรื่องโง่เขลาอย่างยิ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น สงครามยังไม่เริ่ม พวกเขาก็เริ่มทะเลาะกันเองเเล้ว

ถ้าเกิดสู้รบขึ้นมาจริงๆ พวกเขาอาจจะเเตกแยกกันเองก่อนด้วยซ้ำ

เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูแบบนี้ เคร้กรู้สึกว่าตัวเองชนะไปเเล้ว

“เด็กๆ ถ่ายทอดคำสั่งฉัน ดำเนินตามเเผนที่วางไว้!”

“ครับ!”