หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3945

แม่น้ำไหลริน

ร่างนั้นยืนอยู่เฉยๆ ผิวน้ำที่ใสสะอาดสะท้อนสีหน้าที่หม่นหมองอย่างชัดเจน

จีตู๋ถ้าไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะถูกสาวน้อยอายุสิบสองสิบสามปีหลอกได้

เดิมทีเขาแค่อยากใช้วิธีการกดดันเพื่อควบคุมหลินอู่เหิ่น

ไม่คิดว่าเมื่อตัวเองเหวี่ยงแขน สาวน้อยกลับใช้ประโยชน์

อาศัยแรงของเขากระโดดลงแม่น้ำทันที

จีตู๋ถ้าตอบสนองอย่างรวดเร็วและฟาดฝ่ามือออกไปต้องการทําให้เธอสลบ

แต่ระยะทางไกลเกินไป จึงเกิดเหตุขึ้นกะทันหัน

หลินอู่เหิ่นยังซ่อนตัวอยู่ในแม่น้ำ

กลิ่นอายเลือดที่รุนแรงก็หายไป

ร่างของหลินอู่เหิ่นหายไปในแม่น้ำอย่างสมบูรณ์

"เจ้าจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์!"

จีตู๋ถ้าไม่ได้โกรธแค้นมากนัก

ยิ่งอีกฝ่ายแสดงความสามารถมากเท่าไร เขายิ่งชื่นชมความสามารถมากขึ้นเท่านั้น

"เกาะมรณะไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น พวกเราคงได้พบกันอีก"

...

ในเขตสาม

หลังจากหม่าปังเต๋อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว

การตบของหลินมั่วนั้นทําให้เขาตื่นขึ้นทันที

ตัวเองสามารถฆ่าระดับปรมาจารย์ครึ่งขั้นได้ เพราะอาศัยศิลปะการต่อสู้กุยไห่อี้เตาของหลินมั่วไม่ใช่หรือ!

สุดท้ายก็เหลิงไปเอง

อีกด้านหนึ่ง หลินมั่วที่กําลังฝึกฝนอยู่

หลังจากสังเกตเห็นความเคลื่อนไหว เขาจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

"ฟื้นแล้ว? ยังต้องการฝึกอีกไหม"

หม่าปังเต๋อส่ายหัวรัวๆ

โง่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว

หลังจากนั้นหลินมั่วก็เอากล่องยาออกมา โยนไปข้างๆ หม่าปังเต๋อ

"นี่เป็นรางวัลให้คุณ พักฟื้นอีกไม่กี่วันพอกระดูกฟื้นตัวแล้วค่อยกิน"

หม่าปังเต๋อที่กำลังจะกินยา พอได้ยินคําพูดนี้ก็หยุดมือทันที

"คุณหลิน นี่มันคืออะไร"

"ยาขยายเส้นลมปราณ! สําหรับนักรบที่อายุน้อยอย่างคุณมันมีสรรพคุณทำให้ขยายเส้นลมปราณ"

หลินมั่วพูดด้วยความหม่นหมองเล็กน้อย

พอหม่าปังเต๋อได้ฟังคําพูดนี้ ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายทันที

เส้นลมปราณมีผลอย่างมากต่อการฝึกฝนของนักรบ

"โอเค!"

"ถึงเวลานั้น ผมจะตัดหัวปรมาจารย์อีกสักสองสามคนกลับมา! ให้ผู้เฒ่ากลุ่มนั้นเห็นว่าใครแข็งแกร่งที่สุดในเขตสาม

ในขณะนั้น สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้

ครั้งนี้หลินมั่วไม่มีการคัดค้านและลงมือใดๆ

ท้ายที่สุดแล้วเพื่อบรรลุถึงระดับปรมาจารย์ครึ่งก้าว บวกกับทักษะดาบกุยไห่อี้เตาที่เขาสร้างขึ้นเองให้กับแก๊งดาบ

การฆ่าปรมาจารย์ก็ไม่ใช่เรื่องยากนัก

สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคืออีกฝ่ายมีจีตู๋ถ้ารั้งไว้จากข้างๆ

หากตัวเองอยากร่วมรบด้วย การพัวพันก็จะมากเกินไป

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หลินมั่วก็ยิ่งหม่นหมองมากขึ้น

"รักษาตัวให้ดี ในสนามรบผมจะดูการแสดงของคุณละกัน"

พูดจบ หลินมั่วก็จากไป

แต่เมื่อเขาหันกลับไป จู่ๆ จมูกก็ได้กลิ่น

แม้ว่าจะจางมาก แต่เขาก็ยังได้กลิ่นคาวเลือดเล็กน้อย

สัมผัสทั้งหก เปิดออก!

เมื่อสังเกตสถานการณ์โดยรอบอีกครั้ง กลิ่นเลือดก็แรงขึ้น

"ใคร ออกมาเดี๋ยวนี้..."

Top of Form