หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3981

แม้ว่าอุโมงค์ใต้ดินจะกว้างขวาง และถูกติดตั้งระบบระบายอากาศโดยสวนสุสานขาว

ก็จะไม่เกิดการขาดออกซิเจน

แต่มีคนเกือบหมื่นคนเดินอยู่ในนั้น สภาพแวดล้อมเลยดูอึดอัดเล็กน้อย

จนกระทั่งตีสอง

ขบวนยาวเหยียดก็มาถึงสุดทางอุโมงค์เช่นกัน

"ท่านทั้งหลาย นี่คือตำแหน่งที่เราอยู่ตอนนี้"

อาจารย์ปล้นสวนสุสานขาว ชี้ไปยังแผนที่อธิบายให้หลินมั่วและคนอื่นๆ ฟัง

ต้องบอกว่าปีศาจเฒ่ามีความสามารถไม่น้อย

ปลายทางของอุโมงค์ที่อยู่มุมตะวันตกเฉียงเหนือของโกดังอาวุธปืนของศัตรู

บังเอิญเป็นจุดบอดของกล้องวงจรปิดเพียงจุดเดียวของโกดังอาวุธ

"เดี๋ยวเราจะเปิดพื้นด้านบนให้เงียบที่สุด ส่วนเรื่องต่อไปก็จะมอบให้พวกคุณ"

รอจนหลินมั่วพยักหน้า

อาจารย์ปล้นสุสานจึงพยักหน้าให้ลูกน้องข้างหลัง

วินาทีต่อมา หลายคนเริ่มขุดดินด้านบนอย่างเป็นระเบียบ

ไม่ถึงสามนาที

เส้นทางก็ถูกเปิดออกทั้งหมด

หม่าปังเต๋อนำหน้าออกไปก่อน

หลังจากยืนยันว่าข้างนอกไม่มีอันตราย เขาก็เริ่มส่งสัญญาณบอกลูกน้องของตัวเอง

ขณะที่ทหารคุ้มครองโกดังอาวุธปืนดูแลการเคลื่อนไหวด้านนอกอย่างแน่นหนา

โดยไม่รู้เลยว่า มีคนเข้ามาข้างในแล้ว

ปากอุโมงค์

คนที่ขึ้นมาก็มากขึ้นเรื่อยๆ

จุดบอดแคบๆ เริ่มแออัดขึ้น

ขณะที่ทุกคนทยอยเดินออกมา หม่าปังเต๋อก็หน้าเปลี่ยนสี

เขาทำสัญญาณมือให้เงียบ

ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหวทันที

ไม่ไกลนัก ทหารสองนายกําลังมุ่งหน้ามาทางนี้

"พี่เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากตรงนี้!"

"พวกเราไปดูกันเถอะ!"

พอคําพูดนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงมุมทั้งสี่ก็กลั้นหายใจทันที

หากสองคนนี้เดินไปข้างหน้าเพียงสิบกว่าก้าว ก็จะพบพวกเขาได้

แม้ว่าหม่าปังเต๋อจะลงมือและชนะพวกเขาได้ แต่เจ้าหน้าที่ลาดตระเวนนั้นจะเจอพวกเขาทันที

จบแล้ว!

ถูกเจอจนได้!

ชั่วขณะหนึ่ง จิตใจของเขาก็หดหู่

แต่ตอนที่เขาวางแผนจะชักดาบออกมาฆ่าอีกฝ่าย

หลินมั่วก็เข้ามาตรงหน้าเขาทันที มือหนึ่งจับข้อมือของหม่าปังเต๋อไว้

อีกมือหนึ่งวางลงบนคนตรงหน้า

วินาทีต่อมา หัวหน้าคนนั้นก็เหมือนตาบอด

มองตรงไปข้างหน้านิ่งๆ

"อะไรกัน ไม่เห็นมีอะไร ไอ้พวกนั่นก็แค่จะอู้"

หลังจากด่าไปไม่นาน หัวหน้าก็หันหลังออกไปจากตรงนี้ทันที

ท่าทางนั้นดูสมจริง เหมือนตาบอดจริงๆ ราวกับมองไม่เห็นพวกหม่าปังเต๋อเลย

"เอ่อ..."

"คุณหลิน คุณทำได้ยังไง?"

แค่ยกมือขึ้นอย่างง่ายๆ อีกฝ่ายก็มองไม่เห็นทันที

"ผงลวงตา! อยากลองไหม?"

หลินมั่วหยิบขวดกระเบื้องเล็กๆ ออกมาจากหน้าอก วางไว้บนฝ่ามือ