หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4001

เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้นแสบแก้วหู

หม่าปังเต๋อก้าวเข้ามาในห้องท่ามกลางสายตาผู้คนจำนวนมาก

เขากำลังจะเอ่ยถามเมื่อเห็นสภาพความโกลาหลภายในห้อง

แต่พอเหลือบไปเห็นกุหลาบดำอยู่ในที่เกิดเหตุ สีหน้าที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้มก็พลันมืดครึ้มลง

“ซวยชะมัด! ทำไมไปที่ไหนก็ต้องเจอผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอตลอด!”

คำพูดเชือดเฉือนทำให้สีหน้าของกุหลาบดำพลันเปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้ที่คลังอาวุธ สถานการ์ณคับขัน

เธอจึงพยายามอดทนไม่ระเบิดออกมา

แต่ตอนนี้กลับมาเขตสามแล้ว เธอไม่มีความจำเป็นต้องอดทนปั้นหน้ากับหม่าปังเต๋ออีก

“หึ! ฉันมาที่นี่ก่อน!”

หม่าปังเต๋อแค่นหัวเราะเยาะ

“มาก่อนแล้วไง แล้วมาทีหลังแล้วไง”

“เธอยังมีหน้ามาดูอาการเหล่าชิวอีกเหรอ”

“ถ้าตอนนั้นเธอช่วยยิงคุ้มกันให้เขา เหล่าชิวจะเจ็บหนักขนาดนี้เหรอ”

ได้ยินดังนั้น กุหลาบดำเดือดจัด กำลังจะเปิดปากโต้กลับ

แต่หลินมั่วเอ่ยขึ้นก่อน

“เป็นคำสั่งของผมเอง คุณมีปัญหาอะไรเหรอ”

ตอนนั้น จิตใจของอธิบดีชิววุ่นวายสับสน

หากไม่ให้เขาสู้จนถึงที่สุด ความยึดติดในใจของเขาจะไม่มีวันสลาย

ถ้ามีคนเข้าช่วยเหลือ แม้เขาจะชนะ แต่ก็จะมีปมฝังอยู่ในใจไปตลอด

ดังนั้น หลินมั่วจึงสั่งห้ามกุหลาบดำยิงสนับสนุน

เมื่อได้ยินดังนั้น หม่าปังเต๋อก็สะดุ้งเฮือก รีบหุบปาก ไม่กล้าโต้แย้งอีก

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่เลิกเย้ยหยันกุหลาบดำ

“กุหลาบดำ ฉันขอเตือนเธอ อย่าคิดจะเข้าใกล้คุณหลินของพวกเรา”

กุหลาบดำขมวดคิ้ว “ฉันจะไปที่ไหนมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ!”

หม่าปังเต๋อแสยะยิ้ม ราวกับมองทะลุใจเธอ

“คิดว่าเราไม่รู้เหรอว่าเธอหวังอะไรอยู่”

“ทั้งเขตสามใครๆ ก็รู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอมันไร้ยางอาย คิดจะใช้ร่างกายไต่เต้า!”

“แต่เคยส่องกระจกดูตัวเองบ้างไหม คิดว่าคุณหลินจะชายตามองเธอหรอ”

คำพูดนี้

เขามีครอบครัวแล้ว

ดังนั้น เขาย่อมปฏิเสธความรู้สึกจากหญิงอื่น

แต่สิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่าใครจะมีสิทธิ์เหยียบย่ำความรู้สึกของคนอื่นตามอำเภอใจ

แม้แต่คนของเขาเองก็ห้าม!

แต่หม่าปังเต๋อที่ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง กลับยังไม่หยุด

เมื่อเห็นกุหลาบดำจากไป เขากลับยิ้มเยาะและพูดเสียดสีอีกประโยค

“หึ! อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ยังพอรู้อะไรบ้าง!”

อธิบดีชิวหน้าถอดสี ใจเต้นแรงด้วยความร้อนรน

ไอ้โง่นี่… ทำไมเป็นคนกล้าพูดกล้าทำขนาดนี้?!

เรื่องง่ายแต่กลับไม่สังเกตเห็นเลย

ในขณะที่เขากำลังวิตกกังวล

เสียงเย็นเยียบของหลินมั่วก็ดังขึ้น

“หม่าปังเต๋อ!”

หม่าปังเต๋อได้ยินหลินมั่วเรียก จึงหันกลับไปมอง

แต่ทันทีที่เห็นสีหน้าของหลินมั่ว ร่างของเขาก็ชาวาบ!