หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 403

วิธีที่สองทำให้ทุกคนตะลึงจนนิ่งค้างไป

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เหล่าจางก็พูดขึ้นเป็นคนแรก “ถ้าอย่างนั้นผมจะเลือกวิธีที่สองอย่างแน่นอน!...

...การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์นี้ หนึ่งปีมีหนึ่งครั้ง...

...ภายในหนึ่งปีนี้ ทรัพยากรทางการแพทย์ในมือของประธานเฉินไม่หายไปไหน คงจะหากำไรได้เยอะแน่นอน...

...ประธานเฉินจะพาพวกเราไปเป็นเศรษฐี คนโง่เท่านั้นแหละที่จะเลือกวิธีแรกน่ะ!”

คนอื่นๆ ต่างก็พากันแสดงออกว่าจะเลือกวิธีที่สองอย่างตื่นเต้น

คนเหล่านี้มีประสบการณ์ด้านธุรกิจมาหลายปี พวกเขาฉลาดมาก

พวกเขาเข้าใจเป็นอย่างดีว่าถ้าเลือกอีกวิธีหนึ่งละก็ เฉินเซิ่งหยวนคงจะให้เงินพวกเขาและให้พวกเขาไสหัวไปทันที

ดังนั้นจึงให้ตัวเลือกที่สองมา เฉินเซิ่งหยวนก็ซาบซึ้งใจมากเช่นกัน ถึงจะพาพวกเขาทำกำไรไปด้วย

โอกาสแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่น จะมีเงินแค่ไหนก็ซื้อไม่ได้!

แน่นอนว่าในใจของทุกคนรู้สึกซาบซึ้งต่อหลินมั่วมากขึ้นกว่าเดิม

เฉินเซิ่งหยวนก็เห็นแก่หลินมั่วเช่นกัน ถึงได้ให้โอกาสกับพวกเขา

เหลาหู่ยิ้มไปพลางพยักหน้า นี่อยู่ในสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้

ครั้งนี้ เหลาหู่ได้กำไรเป็นอย่างมาก

เขาลงทุนไปเกือบร้อยล้าน อีกทั้งยังลงทุนกับเฉินเซิ่งหยวนต่ออีก ไม่เกินหนึ่งปี เงินเหล่านี้ก็จะกลายเป็นหลายพันล้าน

ความฝันที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเหลาหู่ คือการหาเงินได้หลายพันล้าน

คิดไม่ถึงว่าติดตามหลินมั่วเพียงไม่กี่วัน ความฝันนี้ก็จะเป็นจริงเร็วกว่าที่เขาคิดไว้มาก

ตอนนี้เขารู้สึกเลื่อมใสต่อหลินมั่วจริงๆ!

ทุกคนกินอาหารมื้อนี้ไปด้วยความครึกครื้นและมีความสุข

ในตอนท้าย เหล่าจางและคนอื่นๆ มองตากัน

เหล่าจางหยิบซองเอกสารซองหนึ่งออกมา และใช้สองมือส่งให้กับหลินมั่ว

“คุณหลินครับ เรื่องในครั้งนี้ ต้องขอบคุณคุณจริงๆ ครับ!...

...ผมรู้ว่าไม่ว่าจะให้อะไรกับคุณ ก็ไม่สามารถแสดงความขอบคุณของพวกเราได้...

...แต่พวกเราก็ไม่รู้ว่าควรจะขอบคุณคุณอย่างไรดี นี่เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากพวกเรา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ขอคุณรับไว้ด้วยเถอะครับ!”

หลินมั่วรู้สึกแปลกใจ “อะไรหรือครับ”

เหล่าจางพูดขึ้นทันที “ประธานสวี่ครับ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ...

...นี่มันไม่เท่าไรเอง...

...ถ้าเทียบกับกำไรที่คุณหลินหามาให้กับพวกเรา นี่แค่เล็กน้อยเท่านั้น พวกเราไม่ได้เสียอะไรไปมากมายเลยครับ”

ผู้ถือหุ้นอีกคนหนึ่งพยักหน้าและพูดขึ้น “ใช่ครับ คุณหลิน ประธานสวี่ พวกคุณไม่ต้องพูดอะไรและรับไว้เถอะครับ...

...พวกเราไม่รู้แล้วว่าควรจะซื้ออะไรดี ถ้าพวกคุณไม่รับน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ อันนี้เอาไว้ แล้ว...แล้วต่อจากนี้พวกผมจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพวกคุณอีกล่ะครับ!”

ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ พากันพยักหน้า ท่าทางของทุกคนเต็มไปด้วยความจริงใจ

สวี่ปั้นซย่าไม่มีทางเลือก ดูท่าไม่รับไว้คงจะไม่ได้แล้วหลินมั่วยิ้มออกมาและส่งซองเอกสารไปให้สวี่ปั้นซย่า “เอาล่ะ น้ำใจจากคุณอาทุกท่าน คุณไม่รับไว้คงจะไม่ได้แล้ว...

...ขอบคุณคุณอาทุกท่านจริงๆ นะครับ!”

ผู้ถือหุ้นหลายคนรีบพูดขึ้น “คุณหลินครับ พวกเราควรจะเป็นคนขอบคุณคุณสิถึงจะถูก!”

สวี่ปั้นซย่ากอดซองเอกสารไว้ด้วยความตื่นเต้น

นี่เป็นถึงบ้านที่เธอใฝ่ฝันเชียวนะ!

ในที่สุดเธอกับหลินมั่วก็มีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว